1. Tessalonicha 2

De trua Deenst von de Apostel

1Breeda, jie weeten selfst, woo wie no junt kjeemen. Un daut es nich vejäfs jewast. 2Wan wie en Filippi uk lieden musten un schlajcht behaundelt worden, kjrieej wie derch onsen Gott doch fresch Moot un brochten junt daut Evangelium, wan uk jäajen grooten Wadastaunt. #Apost 16,20-24; 17,1-5 3Waut wie junt aunt Hoat jelajcht haben, haft woarhauftich nuscht met Onierlichkjeit ooda irjent Hinjajedanken to doonen. #(3-7) 2Kor 4,2; 11,7; Joh 5,44 4Wiels Gott ons wieet jeacht haft, ons daut Evangelium auntovetruen, räd wie met Jewesheit. Wie räden nich Menschen to jefaulen, oba Gott to jefaulen, dee onse Hoaten kjant. #Gal 1,10 5Jie weeten selfst, daut wie nich met Wieed no junt kjeemen, dee junt schmeichelden. Wie vesochten uk nich hinjarigjsch rikj to woaren von junt. Daut kaun Gott bezeijen. #Mrk 12,40; Apost 20,33 6Wie sochten uk nich no Iea, nich bie junt, uk nich bie aundre Menschen. 7Aus Jesus siene Apostel haud wie daut kunt. Oba wie wieren leeftolich #2,7 Eenje oole Schreften sajen wie wieren aus Kjinja. to junt, leeftolich aus eene Mutta biem besorjen von äare Kjinja. 8Wie wieren junt soo goot. Wie brochten junt met Freid nich bloos daut Evangelium von Gott, oba uk ons ieejnet Hoat un Läwen, soo väl räakjend wie junt. #2Kor 12,15 9Breeda, jie kjennen junt doch noch denkjen, woo wie bie junt jeoabeit haben. Wie schauften Dach un Nacht, daut junt daut nuscht kosten sull, aus wie junt daut Evangelium prädijden. #Apost 18,3; 20,33-34; 1Kor 4,12; 2Tess 3,8 10Jie un Gott kjennen doafäa enstonen, woo wie bie junt, dee doa jleewen, opprechtich un heilich un onen ons waut toschulden komen to loten jeläft haben. 11Jie weeten, daut wie jiedren von junt, soo aus een Voda siene Kjinja, Troost un Moot toojesproaken haben. 12Wie spornden junt aun, soo to läwen, aus sikj daut ver Gott jehieet. Jie sent von Gott fa sien Rikj un siene Harlichkjeit jewält. #Efs 4,1-2; Flp 1,27

Dank aun Gott fa daut aunnämen vom Evangelium en Tessalonich

13Wie danken Gott uk pinkjlich doafäa, daut jie daut Wuat, daut jie von ons hieeden, aus Gott sien Wuat aunneemen, un nich aus Menschenwuat. Daut es werkjlich Gott sien Wuat, un daut wirkjt en junt, en junt dee doa jleewen. #Gal 1,11-12 14Breeda, jie haben daut jrod soo jedonen aus Gott siene Jemeenten en Christus Jesus en Judäa, wiels jie haben von jun ieejnet Volkj daut selwje jeläden, aus dee von de Juden. #Apost 8,1; 17,5-6 15Dee haben dän Harn Jesus dootjemoakt, un verhäa uk de Profeeten. Ons haben see uk vefolcht. See doonen nich waut Gott jefelt un sent fientlich to aule Menschen. #Mat 23,37; Apost 2,23; 7,52 16Un om de Mot von äare Sinden noch volla to moaken, vesieekjen see to vehindren, daut wie to de aundre Velkja doavon räden, von Jesus jerat to woaren. Oba Gott sien Jerecht es aul en volle Mot #2,16 Eenje oole Schreften sajen Jerecht es schlieslich. äwa an jekomen. #Mat 23,32-33

Paulus sorcht sikj om de Jemeent

17Breeda, wie wieren eene tietlank wiet wajch von junt, oba mau kjarpalich un nich em Jeist. Un wiels wie soo jieren junt wada seenen wullen, hab wie ons soo väl iewaja bemieecht hantokomen. 18Ekj, Paulus, vesocht daut een mol un noch eemol, oba de Soton haft daut vehindat. 19Wiels wäa es onse Hopninj, onse Freid un onse Ierenkroon ver onsen Harn Jesus, wan hee wadakjemt? Sent daut nich uk jie? #Flp 2,16; 4,1 20Jie sent je onse Iea un onse Freid.

Currently Selected:

1. Tessalonicha 2: PB

Highlight

Copy