لوقا 10

عیسی هَفته شاگِردا ره دِگَت

1پاشه وه هِنده، عیسیْ خاده هَفته مِرُوه دی ژی بِژارتِن و اَو جُتَ جُت پِش خودا بُ هر شَهر و وَلاته گو قَصدا چُنا وِدَره هَبو رِگِرِن. 2گُتَ وان: «حاصِل گَلَکَ، بله پالَ گِمِن. بَهنده، ژه خُدانه حاصِله لاواهیا بِگَن پالا بُ دورونا حاصِلا خو رِگَت. 3هَرِن! بِزانِن گو اَز وَ بینا بَرخِگا ره دِگَمَ ناو گْرادا. 4گَل خو نه کیسگه دِراوی نه تُربَ نه سُلِگا نَبَن و ره دا وقته خو سِلاو گِرِنِوَ خِسار نَگَن. 5هَچی مالا گو اون دِچِنَ تِدا، اَوِلی بِژِن: ”آشتی و سِلامتی سَر وه ماله بیت.“ 6هَگو اَوه ماله دا کَسَگ اَهله آشتی و سِلامتیه بیت، آشتی و سِلامتیا وَ دیه سَر وه ماله بیت؛ نَگو، دیه بِزُوریتَ وَ بوخو. 7وه ماله دا بِمینِن و هَچی دِشدا دانَ وَ، بُخُن و وَخُن، چون گو پالَ لاییقه اِستاندِنا حَقه خویَ. ژه مالَگه بُ مالا دی جی بَ جی نَبِن. 8وقته اون چُنَ ناو شَهرَگه و اون بِ رویَگه خوش قَبول گِرِن، هَچی دِشدا گو دانانَ بَر وَ، بُخُن. 9شفایه بِدَنَ نَساخِت وِدَره و بِژِن: ”پادشاهیا خدا نِیزوکی وَ بویَ.“ 10بله وقته اون چُنَ ناو شَهرَگه و اون قَبول نَگِرِن، هَرنَ ناو کوچِت وه شَهری و بِژِن: 11”اَم حتا آخا شَهره وَ گو سَر پِیِت مَ رونِشتیَ، سَر وَ دادِکُتِن. بله بِزانِن گو پادشاهیا خدا نِیزوک بویَ.“ 12اَز بُ وَ دِبِژِم گو رُژا قیامَته، طاقَتا جَزایه بُ شَهره سُدومه هِسانتِر دیه بِبیت حَتا بُ وه شَهری.

13«وَی بُ حاله تَ، اَی شَهره خورَزین! وَی بُ حاله تَ، اَی شَهره بِیت‌صِیْدا! چون هَگو مُعجِزِت گو ناو وَدا قَوِمین ناو شَهره صور و صیدونه قَوِمی بان، خلقه وِدَره کِمِژوَ دیه پالاس بَرگِره بان و خولیه دا دیه رونِشته بان و تَوبَ گِره بان. 14بله رُژا قیامَته، طاقَتا جَزایه بُ صور و صیدونه هِسانتِر دیه بِبیت حَتا بُ وَ. 15و تِ اَی کَفَرناحوم، ما حَتا اَسمانی تِیه بِلند بی؟ چه جارا، بَلگو حَتا ناوَگا جَهنَمه تِیه ژُردا بِچی.

16«هَچی کَسه گوهه خو بِدَتَ وَ، گوهه خو دایَ مِن؛ و هَچی کَسه وَ قَبول نَگَت، اَز قَبول نَگِرِمَ؛ بله هَچی کَسه مِن قَبول نَگَت، اَو کَسه گو اَز رِگِرِمَ قَبول نَگِریَ.»

17اَو هَفته مِرُو بِ شادیه زُوِرین و گُتن: «آغایه مَ، حتا اَجنَ ژی سَر خاطره ناوه تَ اَمره مَدانَ.» 18گُتَ وان: «مِن شیطان دیت گو وَگو بروسگه اَسمانی دا دِکَت. 19نَهَ اَزه اقتداره بِدَمَ وَ گو مارا و طوبِشگا و تواوی زُرا دُژمِنی پِپَس گَن و چه دِشد نِگاریت ضَرَره وَ بِدَت. 20بله ژه وِنَ کَیف خوش نَبِن گو رِح بِن اَمره وَ دانَ، بَلگو شادیا وَ ژه وینَ بیت گو ناوه وَ اَسمانی دا هاتیَ نِویساندِن.»

21هَ وه سَعَته، عیسی له رِحا مُقدسا خدا شاد بو و گُت: «بابو، خُدانه اَسمان و عَردی اَز شُکرا تَ دِگَم گو تَ اَو دِشدَنَ ژه مِرُوِت زانا و شارَزا وَشارتیَ و بُ بِچوگه گوشگَ آشگَرا گِریَ. بَله، بابو، چون گو اِرادا تَ یا پْر ژه لطف وِسایَ. 22بابه مِن همو دِشد سِپاردیَ مِن. چه کَس نِزانیت گور کِیَ خِنجی بابی و چه کَس نِزانیت باب کِیَ خِنجی گوری و اَو مِرُوِت گو گور بِخازیت بابی بُ وان آشگَرا بِگَت.»

23پاشه عیسی تِنِتیه دا، بَرخودا شاگِردا و گُت: «خَنیَگه حاله وان چاوِت گو اَو دِشدا اون دِبینِن، اَو ژی دِبینِن. 24چون گو اَز بُ وَ دِبِژِم گَلَک ژه پِیغَمبَرا و پاشایا داخازیا هِنده هَبون گو اَو دِشدا اون دِبینِن، بِبینِن و نَدیتِن و اَو دِشدا اون دِبیهیسِن، بِبیهیسِن و نَبیهیستِن.»

مَثَلا مِرُوه باشَ اَهله سامِرِه

25رُژَگه یگَ ژه قاضیِت شِریعَته رابو گو بِ وه پیسیاره، عیسی امتحان گَت: «ماموستا، چه بِگَم گو بِبِمَ خُدانه ژیانا اَبَدی؟» 26عیسی گُتَ وی: «تَوراته دا چه هاتیَ نِویساندِن؟ تِ ژه وه چه فام دِگَی؟» 27جیواب دا: «”خاده خدایه خو بِ تواوی دل و بِ تواوی جان و بِ تواوی قاوَت و بِ تواوی فِکره خو هَژه بِگَ“؛ و ”جیناره خو وَگو خو هَژه بِگَ.“» 28عیسی گُت: «تَ دوز گُت. وینَ بینَ جی گو تِیه هَر بِژی.»

29بله اَوی بُ حَق گِرِنا خو ژه عیسی پیسیار گِر: «بله جیناره مِن کِیَ؟» 30عیسی وِسا جیواب دا: «مِرُوَگ ژه اورشلیمه دِچو بُ شَهره اَریحایه. ره دا کَتَ ناو دَسته دِزادا. اَوان اَو روت گِرِن، کُت دان و اَو نیو رِحی بَردان و چُن. 31تصادفی کاهینَگ هَمَن وه رِیه دا دَرباز دِبو. بله وقته چاوه وی کَتَ وه مِرُوی، رِیا خو خار گِر و آلیه دیَ ره دا چو. 32هَ وِسا لاویَگ گو خِذمَتکاره معبده بو ژی وِدَره دا دَرباز دِبو. اَو ژی وقته گَهَشتَ وِدَره و اَو مِرُو دیت، رِیا خو خار گِر و آلیه دیَ ره دا چو. 33بله مُسافِرَگ گو اَهله سامِرِه بو، وقته گَهَشتَ وِدَره و اَو مِرُو دیت، دله وی بُ حاله وه مِرُوی شَوِتی. 34بَهنده چو لاره وی و سَر بیرینِت وی شَراب رِژاند و رون له هَسو و بیرینِت وی گِردا. پاشه اَو دانا سَر کَره خو و بِرَ کاروانسرایَگه و له شار بو. 35رُژا دی، دو دینار دا خُدانه کاروانسرایه و گُت: ”وه مِرُوی شار بَ و هَگو ژه وینَ زِدَتِر تَ خَرج گِر، وقته اَز بِزُورِم اَزه بِدَمَ تَ.“ 36نَهَ نَظَرا تَ کیشگَ له وان سه مِرُوانَ هَراستی ایثبات گِریَ، جیناره وه مِرُوی بو گو کَتَ ناو دَسته دِزادا؟» 37اَوه قاضیه شِریعَته جیواب دا: «اَوه گو رَحما خو بِ گِر.» عیسی گُتَ وی: «هَرَ و تِ ژی وِسا بِگَ.»

ناو مالا مریم و مارتا

38وقته رِیا اورشلیمه دا دِچُن، عیسی چو ناو گُندَگه. ژه وِدَره ژِنگَگه گو ناوه وی مارتا بو عیسی گازی گِرَ مالا خو. 39مارتا خوشگَگ هَبو گو ناوه وی مریم بو. مریم رَخ پِیِت عیسی رونِشته بو و گوهه خو دِدا قِسه وی. 40بله مارتا گو زُر مَشغولی کاره مِوانداریه بو، هاتَ لاره عیسی و گُت: «آغایه مِن، ما بُ تَ مُهِم نینَ گو خوشگا مِن اَز کاره مِوانداریه دا هِلامَ تِنه؟ بِژَ وی گو آریکاریا مِن بِگَت!» 41بله عیسی جیواب دا: «مارتا! مارتا! گَلَک دِشد تَ نیاران و پَرِشَ دِگَن، 42حال اَو حالَ گو تِنه دِشدَگ لازِمَ؛ و مریمه اَو نَصیبا باشتِر بِژارتیَ، گو ژه وی نایِتَ اِستاندِن.»

Currently Selected:

لوقا 10: SKB

Highlight

Copy