لوقا 1
1
1تِئوفیلوس، اَز بَنی، بَر خاطره هِنده گو گَلَکا دَستبه نِویساندِنا چیروکا وان شُله گو ناو مَدا هاتنَ قَوِمین گِرِنَ، 2دوز هَ بینا وان گو اَوِلیدا بِ چاوه خو دیتِن و خِذمَتکاره کلاما خدا بون، سِپاردِنَ مَ، 3مِن ژی گو هَ اَوِلیدا گَلَک باش دوو همو دِشدی دا بومَ، مَصلِحَت وِسا دیت گو وان شُلا، دوویِگرا بُ وَ بِنویسِم، 4گو اون ژه راستیا اَو دِشده فِر بونی، مطمئن بِن.
پِش گُتِنا ژه داییگ بویینا یحیایه گو غُسلا تعمیده دِدا
5له زَمانه هیرودیس، پاشایه یهودیه، کاهینَگ ژه کاهینا گو شُلا وان خِذمَت گِرِن بُ معبدا خاده بو دِژیا و ناوه وی زکریا بو. اَو ژه کاهینه دَستَگا اَبیّایه بو. زکریا ژِنَگ هَبو گو ناوه وی اِلیزابِت بو و ژه نَسلا هارونه کاهین بو. 6هر دوگ نَظَرا خدادا مِرُوه صالِح بون و گورَیَگی تواوی اَمر و فَرضه خاده به گِماسی دِژیان. 7بله اَوان چه زارو چِنَبون، چون گو اِلیزابِت بِچوگا نَدِبو و هر دوگ تَمَنه خودا مَزِن بون.
8جارَگه گو دُرا خِذمَت گِرِنا دَستَگا زکریا بو و اَوی له حُضورا خدا کهانت دِگِر، 9ژه بَر رَسما خِذمَتا کاهینا، پِشگ بُ ناوه زکریا دَرکَوت گو بِچیتَ ناو معبدا خاده و بُخوره بِشَوتینیت. 10له دَما شَوِتاندِنا بُخوره، تواوی جَماعَتا مِرُوا دَروَ دعا دِگِرن 11و وِدَره میلیاکَتَگه خاده خو نیشا زکریا دا. میلیاکَت آلیه راستِیَ جیه شَوِتاندِنا بُخوره راوَستا بو. 12وقته گو زکریا اَو میلیاکَت دیت، پَرِشَ بو و گَلَک تِرسیا. 13بله میلیاکَتی گُتَ وی: «زکریا، نَتِرسَ! چون گو دعا یا تَ قَبول بویَ و ژِنا تَ اِلیزابِت گورَگه بُ تَ دیه بینیتَ دُنیایه گو تِیه ناوه وی دانه یحیا. 14تِیه شاد بی و کَیف خوشیه بِگَی و گَلَک مِرُو ژی ژه داییگ بویینا وی دیه شاد بِن، 15چون گو اَو نَظَرا خاده دا دیه مِرُوَگه مَزِن بیت. یحیا نابی چه جارا دَوْه خو بِدَتَ شَراب آن عَرَقه. اَو هَ ناو زِگه داییگا خودا، تِژی ژه رِحا مُقدسا خدا دیه بِبیت، 16و گَلَک مِرُوا ژه بنی اسرائیله بُ آلیه خاده، خدایه وان دیه بِزُورنیت. 17یحیا له رِح و قُدرَتا الیاس پِیغَمبَردا، پِش خاده دا دیه بِت گو دله باوان نِیزوکی دله زاروگان بِگَت و مِرُوه سَرکِش فِر گَت گو بِزُورِنَ سَر رِیا صالِحا، گو قَومَگه حاضِر بویی بُ خاده دامَزِرِنیت.» 18زکریا ژه میلیاکَت پیسیار گِر: «اَز وینَ چاون بِزانِم؟ چون گو اَز مِرُوَگه پیرِم و ژِنا مِن ژی تَمَنه خودا مَزِنَ.» 19میلیاکَتی جیوابا وی دا: «اَز جبرائیلم گو حُضورا خدادا دِراوَستِم. نَهَ اَز هاتِمَ رِگِرِن گو گَل تَ قِسَ گَم و وی خَبَرا خوش بِدَمَ تَ. 20نَهَ، تِیه لال بی و حَتا رُژا قَوِمینا وان دِشدانَ، تِ نَشه قِسَ گَی، چون تَ قِسه مِن گو وقته خودا دیه بِقَوِمِن، باوار نَگِر.»
21وه ناوه دا، جَماعَت هِویا زکریا بون و ژه گَلَک مایینا وی ناو معبده مابونَ حَیر. 22وقته زکریا هاتَ دَروَ، نَدِگاری گَل جَماعَته قِسَ گَت. بَهنده تِگَهَشتِن ناو معبده دِشدَگ هاتیَ بَر چاوه وی، چون گو تِنه ایشارَ دِگِر و نَدِگاری قِسَ گَت. 23زکریا وقته دُرا خِذمَتا وی تواو بو، زُوِری مالا خو.
24پاشه مدَتَگه، ژِنا وی اِلیزابِت پِگِران بو و پِنج هَویا خو نیشا خلقه نَدا. 25اِلیزابِت دِگُت: «خاده بُ مِن اَو شُلَ گِریَ. وان رُژانَ نَظَرا وی سَر مِنَ و اَو دِشدا گو لاره خلقه باعیثه عَیبا مِن بو، راگِریَ.»
پِش گُتِنا ژه داییگ بویینا عیسی
26له هَویا شَشِیَ پِگِران بونا اِلیزابِت، جبرائیله میلیاکَت ژه آلیه خدا بُ شَهرَگه له حَریما جلیله هاتَ رِگِرِن گو ناوه وی ناصِره بو، 27گو بِچیتَ لاره گِجِگَگه باکِرَ گو ناوه وی مریم بو. مریم نیشانگِریه مِرُوَگه بو گو ناوه وی یوسف بو. یوسف ژه مالباتا داوود پاشا بو. 28میلیاکَت چو لاره وی و گُت: «سِلاو سَر تَ، اَی اَو کَسه گو خدا نَظَرا خو له گِریَ. خاده گَل تَیَ.» 29بله مریم بِ بیهیستِنا قِسه وی گَلَک پَرِشَ بو و گَل خو باش فِکِر گِر گو اَوَ چِجورَ سِلاوَ. 30بله میلیاکَتی گُتَ وی: «مریم، نَتِرسَ! لطفا خدا تَ هاتیَ گِرِن. 31نَهَ تِیه پِگِران بی، گورَگه تِیه بینی دُنیایه و تِیه ناوه وی دانه عیسی. 32اَو دیه بِبیتَ مِرُوَگه مَزِن و گوره خدایه متعال دیه بِتَ گاز گِرِن. خاده خدا تَخته پادشاهیا جَدّه وی داوود دیه بِدَته. 33اَو حَتا اَبَده سَر مالباتا یعقوب بابه بنی اسرائیله دیه سَلطَنَته بِگَت و پادشاهیا وی چه جارا خُلاص نابیت.» 34مریم ژه میلیاکَت پیسیار گِر: «چاون اَو دِشدَ دیه بِبیت؟ چون گو اَز باکِرَمَ.» 35میلیاکَتی جیواب دا وی: «رِحا مُقدسا خدا دیه بِتَ سَر تَ و قُدرَتا خدایه متعال سَر تَ دیه بِبیتَ سیبَر. بَهنده، اَو بِچوگا گو قِرارَ بِتَ دُنیایه مُقدس و گوره خدا دیه بِتَ گاز گِرِن. 36نَهَ اِلیزابِت ژی گو قَومه تَیَ، تَمَنه پیریه دا پِگِرانَ و گورَگه دیه بِبیت. اَوه گو دِژِن زارویا نابیت، شَش هَویَ گو پِگِرانَ. 37چون گو چه شُل نینَ گو خدا نَگاریت بِگَت!» 38مریم گُت: «اَز خُداما خاده مَ. اَو دِشدا گو تَ راستا مِدا گُت، بُ مِن بِقَومیت.» پاشه میلیاکَت ژه لاره وی چو.
مریم چو بُ دیتِنا اِلیزابِت
39وان رُژادا، مریم رابو و بِ لَزه چو بُ شَهرَگه ناو چییایه حَریما یهودیه، 40و چو ناو مالا زکریا و سِلاو اِلیزابِتی گِر. 41وقته اِلیزابِتی سِلاوا مریمه بیهیست، بِچوگه ناو زِگه ویدا خو هَلاوِت و اِلیزابِت ژه رِحا مُقدسا خدا تِژی بو، 42بِ دَنگا بِلند گُت: «تِ ناو ژِنان دا مبارَکی و بِچوگا ناو زِگه تَ مبارَکَ! 43اَز که بِم گو داییگا خادیه مِن بِتَ لاره مِن؟ 44بَرخوده، وقته دَنگا سِلاوا تَ گَهَشتَ گوهه مِن، بِچوگ ژه کَیفادا ناو زِگه مِدا خو هَلاوِت. 45خَنیَگه حاله وه ژِنگه گو باوار گِر، اَو دِشدا گو ژه آلیه خاده بُ وی هاته بو گُتن، دیه بِقَومیت.»
حمد و ثنایا مریم بُ خاده
46مریم گُت:
«جانه مِن سِتایِشا خاده دِگَت
47و رِحا مِن بَر خاطره خدا گو نجاتگَره مِنَ، کَیف خوشیه دِگَت،
48چون گو سَر رَبَن بونا خُداما خو نَظَر گِریَ.
وینَ وِداتِر، اَزه تواوی نَسلادا مبارَک بِمَ گاز گِرِن،
49چون گو اَو خدایه قادر شُله مَزِن بُ مِن گِریَ،
و ناوه وی مُقدسَ.
50رَحمتا وی، نَسل بَ نَسل،
بُ وانَ گو ژه وی دِتِرسِن.
51اَوی بِ دَسته خو قاوَتا خو نیشان دایَ،
اَونه گو ناو فِکره دله خودا خو مَزِن دِبینِن، پَلاتَیی گِریَ؛
52اَوی خُدان زُر ژه تَختِت وان اینانَ خاره
و رَبَن سَربِلند گِرِنَ؛
53اَوی بِرسی بِ دِشده قَنج تِر گِرِنَ
بله دَولمَند دَست بَطال ره اِخِستِنَ.
54اَوی رَحمتا خو اینایَ بیراخو،
و آریکاریا خِذمَتکاره خو بنی اسرائیل گِریَ،
55هَ وِسا گو بُ اَجداده مَ، ابراهیم و نَسلا وی
قَول دا بو گو حَتا اَبَده وه شُله بِگَت.»
56مریم نِیزوکی سه هَویا ما لاره اِلیزابِت و پاشه زُوِری مالا خو.
ژه داییگ بویینا یحیایه گو غُسلا تعمیده دِدا
57وقته دَما زایینا اِلیزابِت گَهَشت، گورَگ اینا دُنیایه. 58جینارا و خِزما وقته بیهیستِن گو خاده رَحمتَگه مَزِن وی گِریَ، گَل ویدا کَیف خوشی گِرِن.
59له رُژا هشته، تواوی جینار و خِزم بُ سُنَت گِرِنا بِچوگی هاتِن و دِخاستِن ناوه بابه وی زکریا، دانِنَ سَر وی. 60بله داییگا بِچوگه گُت: «نه! ناوه وی دِبی یحیا بیت.» 61اَوان گُت: «ناو خِزمه تَدا چه کَسه اَو ناوَ چِنَبویَ.» 62ایجا بِ ایشارا، ژه بابه بِچوگه پیسیار گِرِن گو هَز دِگَت ناوه گوره وی چه بیت. 63زکریا تَختِگَک بُ نِویساندِنه خاست و سَر وه نِویسی: «ناوه وی یحیایَ!» همو مانَ حَیر. 64هَ وه دَمه، اَزمانه وی گو هاته بو گِردان، وَبو و زکریا دَوْه خو وَگِر و دَستبه قِسَدانه گِر و سِتایِشا خدا گِر. 65تِرس کَتَ ناو دله تواوی جینارا و له همو جیه چییایه حَریما یهودیه باسه تواوی وان دِشدانَ دِهاتَ گِرِن. 66هَچی کَسه گو اَو قِسَنَ دِبیهیست، دله خودا فِکِر دِگِر گو: «اَو بِچوگَ دیه بِبیتَ چِجورَ مِرُوَگ؟» چون گو دَسته خاده گَل وی بو.
نَبوَتا زکریا
67بابه وی زکریا، ژه رِحا مُقدسا خدا تِژی بو و وِسا نَبوَت گِر:
68«حمد و ثنا بیت بُ خاده، خدایه بنی اسرائیله،
چون گو هاتیَ آریکاریا قَومه خو و اَو آزاد گِرِنَ.
69اَوی بُ مَ شاخَگه نجاته
له مالباتا خِذمَتکاره خو داوود، حاضِر گِریَ،
70هَ وِسا گو زَمانه بَرِوَ
بِ اَزمانه پِیغَمبَرِت مُقدسَ خو گُته بو گو
71دیه مَ ژه دَسته دُژمِنا
و تواوی مِرُوه گو ژه مَ نَفرَت هَنَ، نجات بِدَت،
72گو اَو رَحمتا قَول دایی بُ اَجداده مَ، بینیتَ جی
و عَهدا مُقدسا خو بینیتَ بیراخو؛
73هَمَن اَو سوند گو
بُ جَدّه مَ ابراهیم خار
74گو مَ ژه دَسته دُژمِنِت مَ خَلاص گَت
و آریکاریا مَ بِگَت گو اَم به تِرس وی عِبادَت گَن،
75له ناو مُقدس بونه و صالِح بونه،
حُضورا ویدا له تواوی عَمره خو.
76و تِ، اَی گوره مِن، پِیغَمبَره خدایه متعال تِیه بِی گاز گِرِن؛
چون گو پِشیا خاده تِیه ره بِچی گو رِیه وی حاضِر گَی،
77و وه زاناییه بِدَی قَومه وی
گو بِ بَخشینا گُنَهِت وان، اَو نجاته پَیدا دِگَن.
78چون گو ژه رَحمت و دلسُزیا خدایه مَیَ،
گو روناهیا رُژ دَرکَوتِنه ژه عَرشه اَسمانا دیه بِتَ سَر مَ.
79گو نورا خو بِدَتَ وان کَسه گو ناو تاریتیه و بِن سیبَرا مِرِنه دانَ،
و پِنگامه مَ بُ ناو رِیا آشتی و سِلامتیه هدایت گَت.»
80اَو بِچوگ مَزِن دِبو و له رِح دا قاوَت دِبو و حَتا رُژا حُضورا وی ناو قَومه بنی اسرائیله، چُله دا دِما.
Currently Selected:
لوقا 1: SKB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
