شُله رسولا 7

قِسَدانا استیفان

1کاهینه مَزِن ژه استیفان پیسیار گِر: «اَو دِشدَنَ راستِن؟» 2استیفان گُت: «گَلی بِرایا و گَلی باوان، گوهه خو بِدَنَ مِن! خدایه پْر ژه شُکوه و جلال، وقته گو بابه مَ ابراهیم بین‌النهرینه دا دِژیا و هِشتا کُچ نَگِره بو شَهره حَرانه دا، سَر وی دووهار بو، 3و گُتَ وی: ”ژه وَلاته خو و لاره مِرُوه خو وَرَ دَروَ و هَرَ بُ وه وَلاته گو اَزه نیشا تَ بِدَم.“ 4بَجا ابراهیم ژه وَلاته کَلدانیان دا دَرکَوت و چو شَهره حَرانه دا جی گِرت. پاشه مِرِنا بابه وی، خدا ابراهیم ژه وِدَره رِگِرَ بُ وه وَلاته گو اون نَهَ تِدا دِژین. 5بِ وه حالی، خدا چه اِرث نَدا ابراهیم، حتا هِندی بُهُستَگه عَردی؛ بله وَعدَ دا گو ابراهیم و نَسلا پاشه وی بِگَتَ خُدانه وه وَلاتی. بله دوزَ گو هِنگه ابراهیم هِشتا چه زارو چِنَبون. 6خدا گُتَ ابراهیم گو نَسلا وی ناو وَلاته بیانیادا دیه غَریب بِن، و اَو دیه چارصَد سالا نَسلا ابراهیم بِگَنَ برده خو و دیه ظُلمه وان بِگَن. 7خدا اَوَ ژی گُتَ ابراهیم گو: ”بله اَزه دیوانا وه مِلَته گو نَسلا تَ بُ وه خِذمَته دِگَت، بِگَم و پاشه وه نَسلا تَ دیه وِدَره دا دَرکَویت و دیه مِن اِرَدا پَرستِش گَن.“ 8خدا عَهدا سُنَت گِرِنه دا ابراهیم. بَجا بُ ابراهیم گورَگ هاتَ دُنیایه گو ناوه وی اسحاق بو و ابراهیم رُژا هشته دا اَو سُنَت گِر. و بُ اسحاق ژی گورَگ هاتَ دُنیایه گو ناوه وی یعقوب بو و بُ یعقوب ژی دانزدَه گور هاتنَ دُنیایه گو اَجداده مَنَ.

9«و اَجداده مَ ژه بَر خاطره حسادته، یوسف فِرُتِنَ مصره؛ بله خدا گَل یوسف دا بو 10و اَو ژه هر بَلایَگه خَلاص گِر، و حکمت دا وی و اَو نَظَرا فرعون دا عزیز گِر، وِسا گو فرعون اَو گِرَ حاکِمه مصره و تواوی مالا خو.

11«هِنگه تواوی وَلاته مصره و کنعانه دا خَلایی رابو و بَلایَگه مَزِن هات و اَجداده مَ چه رِسق پَیدا نَگِرِن. 12بله وقته یعقوب بیهیست گو وَلاته مصره دا گَنِم پَیدا دِبیت، اَجداده مَ بُ جارا اَوِلی رِگِرِنَ وِدَره. 13سَفَرا دویه دا، یوسف خو بِرایِت خو دا ناسین و فرعون خانوادا یوسف ناس گِر. 14یوسف خَبَر بُ بابه خو یعقوب و تواوی خانوادا وی گو همو هَفته و پِنج نَفَر بون رِگِر و گازی وان گِر گو بِنَ وِدَره. 15یعقوب ژی چو مصره و هَ وِدَره مِر، هم یعقوب هَمژی اَجداده مَ؛ 16بله جنازه وان زُوِراندِنَ شَهره شِکیمه و اَو دانانَ ناو مَزارَگه دا گو ابراهیمی اَو بِ هِندَ زیوا ژه گورِت حَمور ناو شِکیمه دا کِری بو.

17«بله هَ وِسا گو وقته قَوِمینا وَعدا گو خدا دابو ابراهیم نِیزوک دِبو، هَژمارا قَومه مَ ناو مصره دا زِدَ دِبون، 18حَتا وقته گو مصره دا پاشایَگه دی هات گو اَوی یوسف ناس نَدِگِر. 19اَوی گَل قَومه مَدا بِ حیلا رِفتار گِر و گَلَک ظُلم اَجداده مَ گِر و اَو مَجبور گِرِن گو بِچوگه خو یه ساوا بِهلِنَ دَروَ گو ساخ نَمینِن.

20«وی زَمانَیی دا بو گو موسی هاتَ دُنیایه. اَو بَر چاوه خدا جِندی بو. موسی سه هَویا مالا بابه خودا مَزِن بو. 21وقته موسی دانانَ دَروَ، گِجا فرعون اَو گِرَ اَولاده خو و بینا گوره خو مَزِن گِر. 22وِسا موسی تواوی حکمتا مصریا فِر بو و اَو قِسَدان و رِفتاره دا بو مِرُوَگه قاوَت.

23«وقته موسی بو چِل سالی، کَتَ دله ویدا گو بِچیت بِرایِت خو آنی بنی اسرائیله بِبینیت. 24وقته موسی دیت مِرُوَگه مصری ظُلمه یگَ وان دِگَت، اَو رابو پِشتا وی و بِ گُشتِنا مِرُوه مصری تُلا وی اِستاند. 25موسی گُمان دِگِر گو بِرایِت وی دیه فام گَن گو خدا دِخازیت بِ دَسته وی وان نجات دَت، بله اَوان فام نَگِرِن. 26رُژا دی، موسی گَهَشتَ دو مِرُوا گو گَل یِگودو شَر دِگِرِن و خاست گو اَوان پِگ بینیت، اَوی گُتَ وان: ”گَلی جامِران، اون بِرانَ، بُچی اون ظُلمه یِگودو دِگَن؟“ 27بله اَوه گو ظُلم جیناره خو دِگِر، موسی پال دا و گُتَ وی: ”که تِ سَر مَ گِری حاکِم و قاضی؟ 28ما تِ دِخازی هَ وِسا گو تَ دونه اَوه مصری گُشت، مِن ژی بِگُژی؟“ 29وقته موسی اَو قِسَیَ بیهیست، حِلات و وَلاته مِدیانه دا غَریبیه دا ما و وِدَره بو خُدانه دو گورا.

30«ایجا چِل سال دَرباز بو. رُژَگه چُله دا نِیزوکی چییایه سینا، میلیاکَتَگ ناو گُریه آگِره بوتَیَگه دا سَر موسی دووهار بو. 31وقته موسی اَو دِشدَ دیت، ما حَیر و وقته نِیزوک بو گو بِبینیت، دَنگا خاده هات گو دِگُت: 32”اَزِم خدایه باوانه تَ، خدایه ابراهیم و اسحاق و یعقوب.“ موسی کَتَ رَجِفینه و جُراَت نَگِر گو بَرخودَته. 33«پاشه خاده گُتَ وی: ”سُلگه خو پِیه خودا دَرخینَ، چون اَو جیه گو تِ سَر راوَستایی، آخا مُقدسَ. 34بَراستی مِن تَنگاتیا قَومه خو گو مصره دانَ دیتیَ و دَنگا نالینا وان بیهیستیَ و اَز هاتِمَ خاره گو اَوان نجات دَم. نَهَ وَرَ گو اَزه تَ رِگَمَ مصره.“

35«اَو موسیَ، گو اَوان اَو حاشا گِرِن و گُتنَ وی: ”که تِ سَر مَ گِری حاکِم و قاضی؟“ خدا هَمَن اَو مِرُوَ بِ دَسته وه میلیاکَته گو ناو بوته دا سَر وی دووهار بو، هم گِرَ سَرُک و هم گِرَ نجاتگَر. 36اَوی مِرُوی اَو مصره دا دَرخِستِن و چِل سالا ناو مصره دا و بَحرا سُردا و چُله دا مُعجِزَ گِرِن و نیشان اینانَ جی. 37هَمَن اَو موسیَ بو گو گُتَ بنی‌ اسرائیله: ”خدا دیه ناو بِرایِت وَدا، پِیغَمبَرَگه بینا مِن بُ وَ رِگَت.“ 38اَوَ هَمَن اَو موسی بو گو چُله دا ناو خلقه دا بو، گَل وه میلیاکَته دا گو چییایه سینایه دا گَل وی قِسَ گِر و هَ وِسا ژی گَل باوانه مَدا؛ موسی کلاما ژیانه اِستاند گو اَوه بِدَتَ مَ.

39«باوانه مَ نَخاستِن گو ژه وی اطاعته بِگَن، بَلگو اَو حاشا گِرِن و دله خودا زُوِرینَ بُ مصره. 40اَوان گُتنَ هارون: ”بُ مَ بُتا چه گَ گو اَو بِبِنَ خدایِت مَ و پِشیا مَدا بِچِن. چون گو اَم نِزانِن چه هاتیَ سَره وی موسی ای گو اَم مصره دا اینانَ دَروَ!“ 41له وان رُژادا بو گو اَوان بُتَگ، سَر شِکله گُلِگَگه چه گِرِن و بُ وه بُته قُربانی پِشکِش گِرِن و بَر خاطره وه بُتا گو بِ دَسته خو چه گِره بون، کَیف خوشی دِگِرِن. 42بله خدا رویه خو وان زُوِراند و اَو هِلانَ بُ حاله خو گو سِتِرِت اَسمانی پَرستِش گَن؛ هَ وِسا گو کِتِبا پِیغَمبَرادا هاتیَ نِویساندِن:

«”اَی بنی اسرائیل، ما وان چِل ساله گو اون چُله دا بون،

اَو حیوانه گو وَ گُشتِن و قُربانی گِرِن، وَ پِشکِشی مِن گِرِن؟

43وَ خیبَتا بُتا مُلوکه دامَزِراند، وَ سِتِرا خدایه خو رافان بِلند گِر،

آنی اَو بُته گو وَ چه گِره بون گو اون وان بِپَرَستِن.

اَزه ژی وَ تَبعید گَمَ وِدایه بابِله.“

44«باوانه مَ خیبَتا شَهادَته ناو چُله دا هَبون، هَمَن اَو خیبَت گو موسی بِ دَستورا خدا، گورَیَگی وه نمونا گو دیته بو، چه گِر. 45وقته باوانه مَ، بِ واسِطا یوشَع وَلاته کنعانه ژه وان قَومه گو خدا بَر چاوه باوانه مَ اَو هاوِته بونَ دَروَ اِستاندِن، خیبَتا شَهادَته گَل خودا اینان، و اَو خیبَت حَتا زَمانه داوود پاشا وِدَره ما. 46لطفا خدا بو نَصیبه داوود پاشا و داخازیا هِنده گِر گو جیَگه بُ خدایه یعقوب چه گَت. 47بله سلیمان پاشا بو گو بُ خدا مالَگ چه گِر. 48بله دوزَ گو خدایه متعال ناو وان ماله گو بِ دَسته بَشَری دِتَ چه گِرِن دا نامینیت، هَ وِسا گو اِشعیایه پِیغَمبَر دِبِژیت:

49«”خاده دِبِژیت:

’اَسمان تَخته پادشاهیا مِنَ و عَرد کُرسیه بِن پِیه مِدا!

اونه بُ مِن چه جورَ مالَگه چه گَن؟

و جیه استراحت گِرِنا مِن کیدَره یَ؟

50ما دَسته مِن، اَونَ همو چه نَگِرِنَ؟“‘

51«گَلی سَرکِشان، اَی اون اَونه گو دله وَ و گوهه وَ نَهاتیَ سُنَت گِرِن! اونه همو جاره رابِنَ له ضِدّ رِحا مُقدسا خدا. اونه ژی هَ اَو شُله گو باوانه وَ گِرِن بِگَن. 52کیشگ پِیغَمبَرَ گو ژه دَسته باوانه وَ اَذیَت نَدیته بیت؟ اَوان حتا اَو پِیغَمبَرِت گو راستا هاتنا اَوه صالِح پِشگُتن گِره بون، گُشتِن؛ و نَهَ وَ اَو تسلیمی دُژمِن گِر و گُشت، 53اون اَونه گو وَ اَو شِریعَتا گو بِ واسِطا میلیاکَتا هاتَ دایین، اِستاند و ژه وه اطاعت نَگِر.»

سنگسار بونا استیفان

54اَندامه شورایه وقته اَو قِسَنَ بیهیستِن، کَربه وان وَبو و دِدانه خو سَر یِگودو هَسون. 55بله استیفان گو پْر ژه رِحا مُقدسا خدا بو، چاوه خو کُتا اَسمانی، اَوی شُکوه و جلالا خدا و عیسی گو سَر دَسته راستَ قُدرَتا خدا راوَستا بو دیت. 56استیفان گُت: «بَرخودَنه، اَز دِبینِم گو اَسمان وَبونَ و گوره انسان سَر دَسته راستَ خدا راوَستایَ.»

57بله اَوان بِ دَنگا بِلند گِرِنَ هَوار و گوهه خو گِرتِن و همویا گَل یِگودو هجوم بِرِنَ سَر استیفان. 58اَوان استیفان عَردیرا کِشان و بِرِنَ دَروَ و اَو سنگسار گِرِن. شاهِدا جِلِگه خو دانانَ بَر پِیه زَلامَگه گو ناوه وی سولُس بو.

59وقته اَوان استیفان سنگسار دِگِرِن، استیفان دعا گِر و گُت: «اَی عیسیْ خاده، رِحا مِن بِستینَ!» 60و کَتَ سَر چُکا و بِ دَنگا بِلند گُت: «اَی خاده، وه گُنَهه سَر حسابا وان نَنِویسَ.» اَوَ گُت و رِح دا.

Currently Selected:

شُله رسولا 7: SKB

Highlight

Copy