Apostoloiden tegod 5

Anania i Sapfira

1Eraz mez՚, kudamb kuctihe Anania, möi ičeze akanke Sapfiranke palan mad, 2no ühten palan dengoišpäi jäti ičeleze, i hänen ak tezi necen. Toižed dengad hän toi i pani apostoloiden jaugoihe. 3No Petr sanui: «Anania, mikš andoid ičeiž südäimen sotonan valdha i kelastid Pühäle Hengele, jätid ičeleiž palan mödud man dengoišpäi? 4Ved՚ nece ma oli sinun, konz völ ed olend mönu sidä, i sinun oliba dengad-ki, konz sen möid. Kut sinei tuli mel՚he tehta muga? Ved՚ sinä ed mehile kelastand, a Jumalale.» 5Kuldes nene sanad, Anania koli i lanksi maha. Kaik, ked kulištiba siš, lujas pöl՚gästuiba. 6Sid՚ tuliba nored mehed, käriba Ananian hibjan, veiba sigäpäi i paniba maha.

7Časud koume möhemba tuli Ananian ak, kudamb ei tedand, mi oli tehnus. 8Petr küzui hänel: «Sanu minei, mugoižes-ik arvos tö möit manpalan?» «Ka,» sanui hän, «mugoižes.» 9Petr sanui hänele: «Kut tö laditoiš manitada Ižandan Henged! Kacu uksiš oma mehed, ked paniba maha sinun mužikan. Hö veba täspäi sindai-ki.» 10Ühtnägoi ak lanksi Petran jaugoihe i koli. Nored mehed tuliba i nägištiba händast kollijan. Hö veiba händast täspäi i paniba maha mužikan rindale. 11Nece lujas pöl՚gästoiti kaiken uskondkundan i kaikid, ked kulištiba neciš.

Apostolad tegeba tundmuztegoid

12Apostolad tegiba rahvahan keskes äi tundmuztegoid i čudoid. Kaik uskojad ühtmeližin vastsihe Solomonan pacazgalerejas. 13Niken toine ei rohtind tartta heihe, no rahvaz navedi heid. 14Ižandaha uskojiden lugumär, kut mužikoiden, muga akoiden-ki, kaiken kazvoi. 15Mehed toskeliba läžujid irdoile, panliba heid sijoile i kangazsabilahile muga, miše Petran asttes vaiše hänen kuvahaine kosketaiži keda-ni heišpäi. 16Ümbrišton lidnoišpäi-ki sured kogod rahvast tuliba Jerusalimha. Hö toskeliba läžujid i nenid, keda mokičiba paganad henged, i kaik tegihe tervhikš.

Apostoloid tactas türmha

17Sid՚ ülembaine pap i kaik, ked oliba hänen polel, saddukejiden sebras, lujas kadehtiškanziba. 18Hö tabaziba apostoloid i taciba heid türmha. 19No öl Ižandan angel avaiži türman uksed, vei heid irdale i sanui: 20«Mängat, seiškat pühäkodiš i sanelgat rahvahale kaik necen uden elon sanad.» 21Apostolad tegiba-ki muga: mäniba aigoiš homendesel pühäkodihe i zavodiba opeta.

Apostolad Nevondkundan edes

Konz ülembaine pap tuli, hän i hänen polel olijad keraziba Nevondkundan – kaikid Izrail՚an rahvahan vanhembid – i oigenziba tomha apostoloid türmaspäi. 22Käskabunikad tuliba sinna, no ei löudnugoi apostoloid. Hö pördihe i sanuiba: 23«Mö nägim, miše türm oli vahvas saubatud i varjoičijad seižuiba uksiš, no konz avaižim uksen, ka em löudnugoi sigä nikeda.» 24Konz ülembaine pap, pühäkodin varjoičijoiden pämez՚ i toižed ülembaižed papid kulištiba necen, ka hö ei voinugoi el՚geta, midä nece kaik znamoičiži. 25Sid՚ tuli eraz mez՚ sanumaha: «Ned mehed, keda tö tacit türmha, seižuba pühäkodiš i opendaba rahvast.» 26Varjoičijoiden pämez՚ läksi käskabunikoidenke i toi apostoloid tagaze. Hö ei tehnugoi sidä väges, sikš ku varaižiba, miše rahvaz voiži tacta heihe kivid.

27Hö toiba apostoloid i seižutiba heid Nevondkundan edehe, i ülembaine pap zavodi küzelta heid. 28Hän sanui: «Em-ik mö lujas käsknugoi teile, miše et opendaiži sen mehen nimes? No nügüd՚ kaik Jerusalim om täuz՚ teiden opendust, da völ tö tahtoit väritada meid sen mehen surmas.» 29Neche Petr i toižed apostolad sanuiba: «Enamban pidab kundelta Jumalad, mi mehid. 30Meiden ezitatoiden Jumal om eläbzoitnu Iisusan, kudamban tö riputit puhu i surmičit. 31Jumal om libutanu händast ičeze oiktale kädele Pämeheks i Päzutajaks, miše hän kändaiži Izrail՚an rahvast Jumalaha da pästaiži heile grähkäd. 32Mö olem kaiken necen todištajad, kuti Pühä Heng-ki, kudamban Jumal om andnu heile, ked händast kundleba.»

33Necen kulištades Nevondkundan mehed lujas käreganziba i tahtoiba rikta apostoloid. 34Sid՚ Nevondkundas seižutihe üks՚ farisei, käskištonopendai, kudamb kuctihe Gamaliilaks i kudamban rahvaz pidi sures arvos. Hän käski veda apostoloid pordoižeks irdale 35i sid՚ sanui Nevondkundale: «Izrail՚aižed, ezmäi hüvin meletagat, edel ku midä-ni teget nenile mehile. 36Ei amu täs oli üks՚ mez՚, Fevda, kudamb pidi ičtaze suren mehen. Hänen jäl՚ghe läksi läz nellädsadad mest. No händast riktihe, i kaik hänen sebr suli, i sil kaik lopihe. 37Hänen jäl՚ghe oli Juda Galilejalaine. Hän tuli rahvahan kirjutamižen aigan i kerazi äi rahvast ümbri ičtaze. Hän-ki mugažo koli, i kaik hänen sebr suli. 38Sikš minä nügüd՚ sanun teile: algat tartkoi nenihe mehiže, jätkat heid. Ku nece azj vai nece tego om rahvahaspäi, ka iče sambub. 39A ku om Jumalaspäi, ka tö et voigoi seižutada sidä. Kackat! A ku tö toradat Jumalad vasthapäi?»

40Kaik kundliba Gamaliilad. Nevondkundan mehed kucuiba apostoloid pert՚he, andoiba heid löda i käskiba kovas, miše hö ei pagižiži Iisusan nimes, i pästiba heid valdale. 41Apostolad läksiba Nevondkundaspäi ihastusiš, miše heid kactihe arvokahikš tirpta huiktad Ižandan Iisusan nimen täht. 42Hö ei azotanus, a kaikuččen päivän openziba pühäkodiš i saneliba pertišpäi pert՚he hüväd vestid, miše Iisus om Messia.

Currently Selected:

Apostoloiden tegod 5: UZ

Highlight

Copy