Jôba 33
33
Ny fonjan-kevitr’i Elihò: Mampitandrina ny olona Andriamanitra
1Meteza ianao, ry Jôba, hihaino ny kabariko
ary mampandria sofina amin’ny teniko rehetra.
2Indro efa hanoka-bava aho
fa efa mby eo an-delako ny teny.
3An-kitsimpo tanteraka no hitenenako
ka dia hilaza ny tena marina aho.
4Fa Fanahin’Andriamanitra no nahariana ahy
ary fofonain’ilay Tsitoha no mamelona ahy.
5Valio aho, raha azonao atao;
omany ny fotokevitrao, ka mifanatreha amiko.
6Fa mitovy isika eo anoloan’Andriamanitra:
tanimanga no samy namolavolana antsika.
7Ny tahotra ahy tsy mampihontsona anao,
ary ny fahefàko tsy mitambesatra aminao.
*
8Reko ary mbola ato an-tsofiko
ny feon’ny teninao manao hoe:
9«Tsy manan-tsiny aho ary tsy manan-keloka,
madio ary tsy manam-pahadisoana.
10Nefa Andriamanitra dia mbola mahita
zavatra hokianina amiko ihany
ary mihevitra ahy ho fahavalony.
11Tsy mamela ahy handeha an-kalalahana Izy#33.11 Jereo 13.27 sy nta.
fa mitsikilo ny fihetsiko rehetra.»
12Izany, hoy aho, no mahadiso anao, ry Jôba;
satria lehibe loatra Andriamanitra
hany ka tsy azon’ny olona ifanandrinana.
13Koa nahoana Izy no iadianao
rehefa tsy mamaly izay fanontanianao?
*
14Na dia miteny aza Andriamanitra
ka mamerimberina izany, dia tsy misy miraika.
15Rehefa sondrian-tory amin’ny alina#33.15 Ampit Jôb 4.13. ny olona
ka renoka tanteraka eo am-pandriany,
dia amin’ny nofy sy fahitana
no fomba itenenan’Andriamanitra;
16anaovany fanambaràna ireo amin’izay,
ary asiany tombokase ny fampitandremany,
17mba hampiala azy amin’ny fanaony
sy hampifady azy ny fiavonavona.
18Toy izany no iarovan’Andriamanitra ny olona
tsy ho hankany amin’ny fahaverezana
ary amonjeny ny ainy tsy hiharan-tsabatra.
*
19Anarin’Andriamanitra koa izy
amin’ny fanaintainana eo am-pandriana
rehefa ampangovitin’ny tazo tsy misy farany.
20Mankaloiloy azy ny sakafo amin’izany;
tsy mampahazoto homana azy izay hanim-py.
21Mihamahia izy ka ny nofony tsy misy hojerena;
fa ny taolany tsy hita taloha no mitranitrany.
22Efa mihamanatona ny fasana izy,
ary ny ainy efa ho an-tanan’ny mpaka azy.
23Raha misy anjely iray ao anatin’ny arivo
tonga mba hanampy io olona io
ka hampahafantatra azy ny adidiny,
24dia hiantra azy ilay anjely
ka hanao amin’Andriamanitra hoe:
«Aza avela hidina any am-pasana izy,
fa efa nahita avotra ho azy aho.»
*
25Dia hihatanora indray ny tenan’ilay narary teo
ka hiverina amin’ny andro mahazatovo azy.
26Mivavaka amin’Andriamanitra izy
ary mahazo sitraka aminy;
am-piravoravoana no anatrehany tava
an’Ilay manolotra fahafahana ny olona.
27Hihira izy ka hilaza amin’ny besinimaro hoe:
«Efa nanota aho fa nandika ny rariny;
nefa tsy arakaraka ny nataoko
no namaizan’Andriamanitra ahy.
28Nanavotra ahy tsy hidina any am-pasana Izy
ka velona sy mahita ny mazava aho!»
*
29Izany rehetra izany no ataon’Andriamanitra
indroa na intelo tamin’ny olona,
30mba hamerenany azy tsy ho any am-pasana
sy hanazavany azy amin’ny fahazavan’ny velona.
31Tandremo, ry Jôba, ka henoy tsara aho;
mangina kely aloha fa izaho mbola hiteny.
32Kanefa raha manana havaly ianao, dia lazao;
mitenena, fa satriko hanana ny marina ianao.
33Raha tsy misy havalinao kosa, dia henoy aho;
mangina tsara ianao, fa hampianariko fahendrena.
Currently Selected:
Jôba 33: DIEM
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dikanteny Iombonana Eto Madagasikara © Malagasy Bible Society, 2004.
