YouVersion Logo
Search Icon

Rodzaju 47

47
Spotkanie z faraonem
1Józef zaś przybył i oznajmił faraonowi: Mój ojciec i moi bracia, ich owce i ich bydło, ze wszystkim, co posiadają, przybyli z ziemi Kanaan i oto są w ziemi Goszen.
2Potem z grona swoich braci wziął#47:2 PS dod.: ze sobą. pięciu mężczyzn i stawił ich przed faraonem. 3I powiedział faraon do jego braci:#47:3 Wg PS: do braci Józefa; podobnie G: τοῖς ἀδελφοῖς Ιωσηφ. Co jest waszym zajęciem? I powiedzieli faraonowi: Pasterzami owiec są twoi słudzy, tak my, jak i nasi ojcowie. 4I powiedzieli [jeszcze] faraonowi: Przybyliśmy zatrzymać się w tej ziemi, gdyż nie ma pastwisk dla owiec, które mają twoi słudzy, ponieważ w ziemi Kanaan jest ciężki głód, pozwól więc na teraz, że twoi słudzy zamieszkają w ziemi Goszen.
5Wtedy faraon powiedział do Józefa: Twój ojciec i twoi bracia przybyli do ciebie. 6Ziemia egipska – przed tobą ona! W najlepszej [części] tej ziemi osiedl swego ojca i swoich braci – niech mieszkają w ziemi Goszen. A jeśli wiesz, że są między nimi mężczyźni dzielni, ustanów ich książętami nad dobytkiem, który należy do mnie.#47:6 Na przykład Ramzes III zatrudniał 3.264 pasterzy, Rdz 47:6L.
7Potem wprowadził Józef Jakuba, swego ojca, i postawił go przed faraonem, a Jakub pobłogosławił faraona. 8I powiedział faraon do Jakuba: Ile jest dni lat twojego życia? 9I powiedział Jakub faraonowi: Dni lat mojego wędrowania#47:9 wędrowania, מָגוֹר (magor), lub: pielgrzymowania. jest sto trzydzieści lat. Krótkie i złe#47:9 Lub: bolesne. były dni lat mego życia i nie dosięgły dni lat życia moich ojców w dniach ich wędrowania. 10I pobłogosławił Jakub faraona, i wyszedł sprzed oblicza faraona.
11A Józef osiedlił swego ojca i swoich braci i dał im posiadłość#47:11 posiadłość, אֲחֻזָּה (’achuzzaʰ). w ziemi egipskiej, w najlepszej [części] tej ziemi, w ziemi Ramses,#47:11 Nazwa ta łączona jest z Ramzesem II, faraonem z XIII w. p. Chr. Niewykluczone, że nazwa ta funkcjonowała już za czasów Józefa albo może świadczyć o redakcyjnym wpływie późniejszych użytkowników tekstu. Podobny przypadek znajdujemy np. w Rdz 14:14. jak rozkazał faraon. 12I zaopatrywał Józef swego ojca i swoich braci, i cały dom swego ojca w chleb według [liczby] dzieci.
Poczynania Józefa w czasie głodu
13A w całej ziemi nie było chleba, ponieważ głód był bardzo ciężki, i marniała ziemia egipska i ziemia kananejska z powodu głodu. 14I wyciągnął#47:14 wyciągnął, וַיְלַקֵּט, lub: wydobył, wyskrobał. Józef wszystkie pieniądze#47:14 wszystkie pieniądze, אֶת־כָּל־הַכֶּסֶף, lub: całe srebro. znajdujące się w ziemi egipskiej i w ziemi kananejskiej za zboże, które oni nabywali, i odprowadzał Józef pieniądze do domu faraona.
15A gdy wyczerpały się pieniądze w ziemi egipskiej i w ziemi kananejskiej, przyszli wszyscy Egipcjanie do Józefa, mówiąc: Daj nam chleba. Oraz: Dlaczego mamy wobec ciebie umierać przez to, że brak nam pieniędzy?
16I odpowiedział Józef: Dajcie wasz dobytek, a dam wam chleb#47:16 Za PS, לחם, pod. G, ἄρτους. za wasz dobytek, skoro brak wam pieniędzy. 17Przyprowadzili więc do Józefa swój dobytek, a Józef dawał im chleb za konie i za stada owiec, i za stada bydła, i za osły. Tak nasycił ich chlebem za cały ich dobytek tego roku.
18A gdy minął i ten rok, przyszli do niego w następnym roku i powiedzieli do niego: Nie ukrywamy przed naszym panem, że skończyły nam się pieniądze, a stada bydła [należą] do naszego pana, że nie pozostało [nam] nic przed naszym panem prócz naszego ciała i naszej ziemi. 19Dlaczego mamy umierać na twoich oczach, tak my, jak i nasza ziemia? Kup nas i naszą ziemię za chleb, i niech staniemy się my z naszą ziemią niewolnikami faraona. Lecz daj [nam] ziarna i niech przeżyjemy zamiast umierać, i niech ziemia nie stanie się pustkowiem.
20I wykupił Józef całą ziemię egipską dla faraona, ponieważ Egipcjanie sprzedawali każdy swoje pole, jako że głód srożył się nad nimi – i stała się ziemia [własnością] faraona. 21A co do ludu, poddał go#47:21 poddał go w niewolę, הֶעֱבִיד אתו לַעֲבָדִים, za PS, por. BHS, pod. G: κατεδουλώσατο αὐτῷ εἰς παῖδας; wg MT: przesiedlił go miastami, הֶעֱבִיר אֹתוֹ לֶעָרִים. w niewolę od [jednego] krańca Egiptu po jego [drugi] kraniec. 22Nie wykupił tylko ziemi kapłańskiej, gdyż kapłani mieli stałe zaopatrzenie#47:22 Lub: stały przydział. od faraona i żywili się z zaopatrzenia, które dał im faraon – dlatego nie sprzedali swojej ziemi.
23I powiedział Józef do ludu: Oto nabyłem was dziś – i waszą ziemię [uprawną] – dla faraona. Oto ziarno dla was i obsiejcie ziemię. 24Lecz ze zbiorów oddacie jedną piątą faraonowi, a cztery części pozostaną wam na obsianie pól i na wyżywienie was oraz tych, którzy są w waszych domach, i na wyżywienie waszych dzieci.#47:24 i na wyżywienie waszych dzieci: brak w G. 25I powiedzieli: Utrzymałeś nas przy życiu, obyśmy znaleźli łaskę w oczach naszego pana, a będziemy niewolnikami faraona.
26I wprowadził to Józef jako ustawę – aż do dzisiaj – że z ziemi egipskiej piąta część należy do faraona. Tylko ziemia samych kapłanów nie stała się własnością faraona.
27I zamieszkał Izrael w ziemi egipskiej, w ziemi Goszen. Nabywali w niej własność, rozradzali się i rozmnażali się#Rdz 1:28; 9:1, 7; 17:20; 28:3; 35:11 bardzo.
Ostatnia wola Jakuba
28A Jakub żył w ziemi egipskiej siedemnaście lat, tak że było dni Jakuba, lat jego życia, sto czterdzieści siedem lat. 29A gdy przybliżyły się dni, kiedy Izrael miał umrzeć, wezwał swego syna Józefa i powiedział do niego: Jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, połóż, proszę, swoją rękę pod moje biodro i okaż mi miłość i wierność: Nie grzeb mnie w Egipcie. 30Gdy spocznę z moimi ojcami, wywieź mnie z Egiptu i pochowaj mnie w ich grobie.#Rdz 49:29-32; 50:6 On zaś odpowiedział: Postąpię według twoich słów. 31Powiedział zatem: Przysięgnij mi. I przysiągł mu. I skłonił się Izrael nad rękojeścią swojej laski.#Hbr 11:21#47:31 nad rękojeścią swojej laski, za G, ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ, עַל־רֹאשׁ הַמַּטֶּה; wg MT: nad wezgłowiem swojego łoża, עַל־רֹאשׁ הַמִּטָּה, por. Rdz 48:2.

Currently Selected:

Rodzaju 47: SNPD4

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in