لُوقا 16

بے اِیمان مُنشی

1وَل یسُوع شاگرداں کُوں آکھیا جو ”کہیں امیر بندے دا ہِک مُنشی ہا۔ لوکاں اُوندے مالک کولھ اُوندی شکایت کیتی جو او تیڈا مال ضائع کریندے۔ 2بس اُوں اُونکُوں سڈ تے آکھیا، ’ایہ کیا ہے جیہڑا مَیں تیڈے بارے ءچ سُنڑدا پِیا ہاں؟ سارا حساب کتاب میکُوں ڈے، کیوں جو ہُنڑ کنُوں تُوں میڈا مُنشی نئیں رہ سگدا۔‘

3اُوں مُنشی آپنڑے دل ءچ آکھیا جو ’مَیں کیا کراں کیوں جو میڈا مالک میکُوں میڈے کم تُوں کڈھیندا پئے؟ مِٹی تاں مَیں کنُوں کھودی نئیں ویندی تے شرم کنُوں بِھیک وی نئیں منگ سگدا۔ 4مَیں سمجھ گِیا جو کیا کراں تاں جو جِیں ویلے مُختاری تُوں کڈھیا وَنجاں تاں لوک میکُوں آپنڑے گھراں ءچ جاہ ڈیوݨ۔‘

5بس اُوں آپنڑے مالک دے ہِک ہِک قرضدار کُوں سڈیا تے پہلے کنُوں پُچھیا جو ’تَیں میڈے مالک دا کِتنا قرض ڈیونڑیں؟‘

6اُوں آکھیا، ’سو مَنڑ تیل۔‘

اُوں اُونکُوں آکھیا، ’آپنڑے کاغذ گِھن تے جلدی نال بہہ تے پنجھاہ لکھ ڈے۔‘

7وَل ڈُوجھے کُوں آکھیا، ’تیڈے اُتے کِتنا قرض ہے؟‘

اُوں آکھیا، ’سو بوری کنڑک۔‘

اُوں اُونکُوں آکھیا، ’آپنڑے کاغذ گِھن تے اسّی لِکھ ڈے۔‘

8ایہ ڈیکھ تے مالک اُوں بے اِیمان مُنشی دی تعریف کیتی اِیں واسطے جو اُوں وڈی ہوشیاری نال کم گِھدا ہا۔ کیوں جو اِیں دُنیا دے فرزند آپنڑے جِیہے لوکاں نال دُنیا داری دے معاملات ءچ نُور دے فرزنداں کنُوں زیادہ ہوشیار ہِن۔

9مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو دُنیا دی کمائی نال آپنڑے کیتے دوست بنڑاؤ تاں جو جِیں ویلے او ختم تھی ونجے تاں او تُہاکُوں ابدی گھراں ءچ جاہ ڈیوݨ۔ 10جیہڑا تھوڑے ءچ دیانتدار ہے او بہُوں ءچ وی دیانتدار ہے۔ تے جیہڑا تھوڑے ءچ بددیانت ہے او بہُوں ءچ وی بددیانت ہے۔ 11بس جِیں ویلے تُساں دُنیاوی دولت دے معاملے ءچ وی دیانتدار ثابت نہ تھئے تاں حقیقی دولت کوݨ تُہاڈے حوالے کریسی؟ 12تے جے تُساں کہیں ڈُوجھے دے مال ءچ دیانتدار نہ تھئے تاں کوݨ تُہاکُوں مال ڈیسی جیہڑا ہمیشاں کیتے تُہاڈا آپنڑا ہوسی؟

13کوئی نوکر ڈُو مالکاں دی خدمت نئیں کر سگدا، کیوں جو یا تاں ہِک کنُوں نفرت کریسی تے ڈُوجھے نال محبت، یا ہِک نال وفا کریسی تے ڈُوجھے کُوں حقیر جانڑسی۔ تُساں خُدا تے دولت ڈوہائیں دی خدمت نئیں کر سگدے۔“

یسُوع دیاں کُجھ کہاوتاں

14 فریسی جیہڑے پیسے نال پیار کریندے ہَن، اِنہاں سبھ گالھیں کُوں سُنڑ تے اُوندا مذاق اُڈاوݨ لگے۔ 15یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا جو ”تُساں او ہیوے جیہڑے لوکاں دے سامنڑے آپنڑے آپ کُوں راستباز ظاہر کریندے ہیوے پر خُدا تُہاڈے دِلاں دی حالت کنُوں واقف ہے کیوں جو جیہڑی چیز آدمیاں دی نِگاہ ءچ اعلیٰ ہے او خُدا دے حضُور مکرُوہ ہے۔

16شریعت تے نبی یُوحنّا تئیں ہَن۔ اُوں ویلے تُوں خُدا دی بادشاہی دی خوشخبری سُنڑائی ویندی ہے تے ہر کوئی اُوندے ءچ داخل تھیوݨ دی زبردست کوشش کریندا پئے۔ 17پر اسمان تے زمین دا ٹَل ونجنڑ توریت دے ہِک شوشے دے ٹَل ونجنڑ کنُوں زیادہ سوکھا ہے۔

18جیہڑا کوئی آپنڑی ذال کُوں چھوڑ تے کہیں ڈُوجھی نال شادی کریندے او زِنا کریندے تے جیہڑا کوئی کہیں چھوڑی ہوئی عورت نال شادی کریندے او وی زِنا کریندے۔

امیر بندہ تے لعزر

19ہِک امیر بندہ ہا جیہڑا قیمتی#16‏:19 متن ءچ جامنی لِکھیا ہے۔ اُوں ویلے جامنی رنگ کرواوݨ آلی چیز بہُوں مہانگی ہئی۔ تے نفِیس کپڑے پَیندا تے ہر روز خوشی منیندا تے عیش کریندا ہا۔ 20اُوندے دروازے اُتے لعزر ناں دا ہِک غریب بندہ جیہڑا ناسُوراں نال بھریا ہویا ہا، سَٹ ڈِتا گِیا ہا۔ 21او چاہندا ہا جو امیر بندے دی میز کنُوں ڈھٹھے ہوئے ٹُکڑیاں نال آپنڑا پیٹ بھر گِھنے تے کُتے آ تے اُوندے ناسُور چٹیندے ہَن۔

22وَل اِینویں تھیّا جو او غریب مر گِیا تے فرشتیاں اُونکُوں گِھن تے ابرہام دی جھولی ءچ پُچا ڈِتا۔ تے امیر بندہ وی مر گِیا تے دفن تھیّا۔

23امیر بندے عالم ِ ارواح دے عذاب ءچ مُبتلا تھی تے آپنڑے اکھیں چاتیاں تے پرے کنُوں ابرہام کُوں ڈِٹھا تے اُوندی جھولی ءچ لعزر کُوں۔ 24اُوں چِلا تے آکھیا، ’ابّا ابرہام! میڈے اُتے رحم کرو تے لعزر کُوں بھیج ڈیؤ جو آپنڑی انگل دا سرا پانڑی ءچ بوڈ تے میڈی زبان کُوں ٹھڈا کرے، کیوں جو مَیں اِیں بھاہ ءچ تڑپدا پِیا ہاں۔‘

25ابرہام آکھیا، ’پوتر، یاد کر جو تُوں آپنڑی زندگی ءچ چنگیاں چیزاں گِھن گِھدیاں تے اِینویں ای لعزر بُریاں چیزاں۔ پر ہُنڑ او اِتھاں ارام ءچ ہے تے تُوں عذاب ءچ۔ 26تے اِنہاں گالھیں دے علاوہ ساڈے تے تُہاڈے وچال ہِک بہُوں وڈی کھائی ہے تاں جو جیہڑا کوئی اِتُھوں کنُوں تُہاڈے کولھ ونجنڑ چاہوے، نہ وَنج سگے تے نہ کوئی اُتھوں کنُوں ساڈے دو آ سگے۔‘

27اُوں آکھیا، ’ وَل میڈے ابّا! مَیں تُہاڈی مِنت کریندا ہاں جو تُساں اُونکُوں میڈے پِیُو دے گھر بھیج ڈیؤ، 28تاں جو او میڈے پنج بِھرانواں دے سامنڑے اِنہاں گالھیں دی گواہی ڈیوے، اِینویں نہ تھیوے جو او وی اِیں عذاب آلی جاہ ءچ آ ونجنڑ۔‘

29ابرہام اُونکُوں آکھیا، ’اُنہاں دے کولھ مُوسیٰ تے نبی تاں ہِن، اُنہاں دی سُنڑݨ۔‘

30اُوں آکھیا، ’نہ ابّا ابرہام! جے کوئی مُردیاں ءچوں اُنہاں دے کولھ ونجے تاں او توبہ کریسن۔‘

31اُوں اُونکُوں آکھیا، ’جے او مُوسیٰ تے نبیاں دی نئیں سُنڑدے تاں جے کوئی مُردیاں ءچوں زندہ تھی ونجے تاں اُوندی وی نہ سُنڑسن‘۔“

Currently Selected:

لُوقا 16: SKRV

Highlight

Copy