၂ ဓမ္မရာဇဝင် 18

အဗရှလုံကျဆုံးခြင်း

1ဒါဝိဒ်သည် မိမိ၌ပါသော လူတို့ကိုရေတွက်၍ တစ်ထောင်အုပ်၊ တစ်ရာအုပ်တို့ကို ခန့်ထား၏။ 2လူသုံးစုတစ်စုကို ယွာဘ၌လည်းကောင်း၊ တစ်စုကို ဇေရုယာသား ယွာဘညီ အဘိရှဲ၌လည်းကောင်း၊ တစ်စုကိုဂိတ္တိလူ အိတ္တဲ၌လည်းကောင်းအပ်၍၊ ငါ့ကိုယ်တိုင်ချီသွားမည်ဟု လူများတို့အားမိန့်တော်မူ၏။ 3လူများတို့ကလည်း၊ ကိုယ်တိုင်ကြွတော်မမူပါနှင့်။ ကျွန်တော်တို့ပြေးသော်လည်း သူတို့သည် အမှုမထားကြပါ။ ကျွန်တော်တို့ တစ်ဝက်သေသော်လည်း သူတို့သည် အမှုမထားကြပါ။ ကိုယ်တော်မူကား၊ ကျွန်တော်တို့ တစ်သောင်းထက် မြတ်တော်မူ၏။ သို့ဖြစ်၍ ကျွန်တော်တို့ကို မြို့ထဲကမစတော်မူလျှင် သာ၍ကောင်းပါလိမ့်မည်ဟု လျှောက်ကြ၏။ 4ရှင်ဘုရင်ကလည်း၊ ငါသည်သင်တို့အလိုသို့လိုက်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၍ တံခါးဝနားမှာရပ်တော်မူလျှင်၊ လူအပေါင်းတို့သည် တစ်ရာတပ်၊ တစ်ထောင်တပ်အားဖြင့် ချီသွားကြ၏။ 5ရှင်ဘုရင်ကလည်း၊ ငါ့မျက်နှာကိုထောက်၍ ငါ့သားအဗရှလုံကို ဖြည်းညင်းစွာပြုကြလော့ဟု ယွာဘ၊ အဘိရှဲ၊ အိတ္တဲတို့ကို မှာထားတော်မူ၏။ ထိုသို့ ရှင်ဘုရင်သည် အဗရှလုံအတွက် ဗိုလ်မင်းအပေါင်းတို့ကို မှာထားတော်မူသောအခါ၊ လူအပေါင်းတို့သည် ကြားကြ၏။ 6ထိုသို့ လူများတို့သည် ဣသရေလလူတို့ကို စစ်တိုက်အံ့သောငှာ မြို့ပြင်သို့ထွက်၍ ဧဖရိမ်တော၌ စစ်ပြိုင်ကြ၏။ 7ဣသရေလလူတို့သည် ဒါဝိဒ်၏ကျွန်တို့ရှေ့မှာရှုံး၍ ထိုနေ့ချင်းတွင် ကြီးစွာသောလုပ်ကြံခြင်းအားဖြင့် လူနှစ်သောင်းသေကြ၏။ 8မြေတစ်ပြင်လုံးအနှံ့အပြား တိုက်ကြသဖြင့် ထိုနေ့၌ လူချင်းသတ်၍ သေသည်ထက် တော၌ဆုံးရှုံးသောသူ သာ၍များကြ၏။ 9ဒါဝိဒ်၏ကျွန်တို့သည် အဗရှလုံကိုတွေ့ကြ၏။ သူသည် မြည်းကိုစီးလျက်ပင် မြည်းသည် ကြီးသောသပိတ်ပင် အကိုင်းအခက်အောက်သို့ဝင်၍၊ အဗရှလုံ၏ခေါင်းသည် သပိတ်ပင်၌ငြိသဖြင့်၊ မိုးနှင့် မြေကြီးစပ်ကြားမှာ တွဲလွဲဆွဲလျက်နေ၍၊ မြည်းသည် အလိုအလျောက်သွားလေ၏။ 10မြင်သောသူတစ်ယောက်သည် ယွာဘထံသို့ သွား၍၊ သပိတ်ပင်၌ အဗရှလုံဆွဲနေသည်ကို ကျွန်တော်မြင်ခဲ့သည်ဟု ကြားပြောလျှင်၊ 11ယွာဘက၊ သင်သည် မြင်ခဲ့သည်မှန်လျှင် အဘယ်ကြောင့် သူ့ကိုထိုး၍ မြေကြီးပေါ်သို့ မချခဲ့သနည်း။ ထိုသို့ပြုလျှင် ငွေအကျပ်တစ်ဆယ်နှင့် ခါးစည်းကို ငါပေးပြီဟု ပြောဆိုသော်၊ 12ထိုသူက ကျွန်တော်သည် ကိုယ်လက်၌ ငွေအခွက်တစ်ဆယ်ကိုပင် ခံရသော်လည်း ရှင်ဘုရင်၏သားကို မပြုနိုင်ပါ။ အကြောင်းမူကား၊ ကျွန်တော်တို့ကြားသည်အတိုင်း ရှင်ဘုရင်က၊ ငါ့မျက်နှာကိုထောက်၍ ငါ့သားအဗရှလုံကို စောင့်မကြလော့ဟု ကိုယ်တော်နှင့် အဘိရှဲ၊ အိတ္တဲတို့ကို မှာထားတော်မူပြီ။ 13ကျွန်တော်ပြုမိလျှင် ကိုယ်ကိုလှည့်စား၍ ကိုယ်အသက်ရှုံးပါပြီ။ ရှင်ဘုရင်မသိသောအမှု တစ်စုံတစ်ခုမျှ မရှိ။ ကိုယ်တော်သည်လည်း ကျွန်တော်တစ်ဖက်၌ နေပါလိမ့်မည်ဟု ပြောဆိုသော်၊ 14ယွာဘက၊ သင်နှင့်အတူ ငါမနေအားဟုဆိုလျက် လှံယဉ်သုံးစင်းကိုကိုင်ယူ၍ သပိတ်ပင်အလယ်၌ အသက်ရှင်လျက်ရှိသော အဗရှလုံ၏နှလုံးကို ထုတ်ချင်း ခပ်ထိုးလေ၏။ 15လက်နက်ဆောင်လုလင် တစ်ကျိပ်တို့သည်လည်း ဝိုင်း၍ အဗရှလုံကို အသေသတ်ကြ၏။ 16ယွာဘသည်လည်း တံပိုးမှုတ်၍ လူတို့ကိုဆီးတားသဖြင့် ဣသရေလလူတို့ကို လိုက်ရာမှ ပြန်လာကြ၏။ 17အဗရှလုံကိုလည်းယူ၍ တော၌ နက်သောမြေတွင်းထဲသို့ ချပြီးမှ ကျောက်ပုံကြီးကို ပုံထားကြ၏။ ဣသရေလလူအပေါင်းတို့သည် အသီးအသီး မိမိတို့အိမ်သို့ပြေးကြ၏။ 18အဗရှလုံသည် အသက်ရှင်စဉ်အခါ၊ ငါ၏နာမသည် မပျောက် အမြဲတည်မည်အကြောင်း၊ သားမရှိဟုဆိုလျက် ရှင်ဘုရင်ချိုင့်တွင် ကိုယ်အဖို့ ကျောက်တိုင်ကိုစိုက်၍ မိမိနာမဖြင့်သမုတ်သောကြောင့်၊ ယနေ့တိုင်အောင် အဗရှလုံ၏အောင်တိုင်ဟူ၍ တွင်သတည်း။

အဗရှလုံကွယ်လွန်ကြောင်းဒါဝိဒ်ကြားသိခြင်း

19ထိုအခါ ဇာဒုတ်၏သား အဟိမတ်က၊ ထာဝရဘုရားသည် ရှင်ဘုရင်၏ရန်သူတို့ကို အပြစ်အလျောက် စီရင်တော်မူကြောင်းကို ကျွန်တော်ပြေး၍ သတင်းကြားလျှောက်ပါရစေဟု အခွင့်တောင်းလျှင်၊ 20ယွာဘက၊ ယနေ့သင်သည် သတင်းမကြား မလျှောက်ရ။ အခြားသောနေ့၌ကြားလျှောက်ရမည်။ ရှင်ဘုရင်၏သားတော်သေသောကြောင့် ယနေ့သင်သည် သတင်းမကြားမလျှောက်ရဟု ဆိုပြီးမှ၊ 21ကုရှိအား သင်မြင်သမျှကိုသွား၍ ရှင်ဘုရင်အား ကြားလျှောက်လော့ဟု ဆိုသည်အတိုင်း၊ ကုရှိသည် ယွာဘအားဦးညွှတ်၍ ပြေးလေ၏။ 22တစ်ဖန် ဇာဒုတ်သားအဟိမတ်က၊ သို့သော်လည်း ကျွန်တော်သည် ကုရှိနောက်မှာ ပြေးပါရစေဟု အခွင့်တောင်းပြန်လျှင်၊ ယွာဘက ငါ့သား၊ ဝမ်းမြောက်စရာ သတင်းမဟုတ်သည်ဖြစ်၍ အဘယ်ကြောင့် ပြေးသွားချင်သနည်းဟု ဆိုသော်လည်း၊ 23ပြေးပါရစေဟု တစ်ဖန်အခွင့်တောင်းသောကြောင့် ပြေးလော့ဟု အခွင့်ပေး၏။ ထိုအခါ အဟိမတ်သည် လွင်ပြင်လမ်း၌ပြေး၍ ကုရှိကိုလွန်လေ၏။ 24ဒါဝိဒ်သည် မြို့တံခါးနှစ်ထပ်ကြားမှာ ထိုင်၍နေ၏။ ကင်းစောင့်တစ်ယောက်သည် မြို့ရိုးတံခါးအပေါ် ပြအိုးမိုးအောက်သို့တက်၍ မျှော်ကြည့်သဖြင့် လူတစ်ယောက်တည်း ပြေးလာသည်ကို မြင်သောအခါ၊ 25ရှင်ဘုရင်အားဟစ်၍ လျှောက်လေ၏။ ရှင်ဘုရင်ကလည်း၊ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်လျှင် သတင်းပါလိမ့်မည်ဟု အမိန့်ရှိ၏။ ထိုသူသည် ပြေးလာ၍ အနီးသို့ရောက်သောအခါ၊ 26ကင်းစောင့်သည်လည်း အခြားသောသူပြေးလာသည်ကို မြင်၍၊ အခြားသောသူတစ်ယောက်တည်း ပြေးလာပါသည်ဟု တံခါးသို့လှည့်၍ ဟစ်လျှင်၊ ရှင်ဘုရင်က ထိုသူ၌လည်း သတင်းပါလိမ့်မည်ဟု အမိန့်ရှိ၏။ 27ကင်းစောင့်ကလည်း၊ ရှေ့လာသောသူ၏ ပြေးခြင်းသည် ဇာဒုတ်သား အဟိမတ်ပြေးခြင်းနှင့် တူသည်ကို ကျွန်တော်ထင်ပါသည်ဟု လျှောက်သော်၊ ရှင်ဘုရင်က သူသည် လူကောင်းဖြစ်၏။ ကောင်းသော သတင်းပါလိမ့်မည်ဟု အမိန့်ရှိပြန်၏။ 28အဟိမတ်ကလည်း၊ ချမ်းသာရပါ၏ဟုဟစ်လျက် ရှင်ဘုရင်ရှေ့မြေပေါ်မှာ ပျပ်ဝပ်လျက်၊ အရှင်မင်းကြီးကို ပုန်ကန်သောလူတို့ကို အပ်တော်မူသော ကိုယ်တော်၏ဘုရားသခင် ထာဝရဘုရားသည် မင်္ဂလာရှိတော်မူစေသတည်းဟု လျှောက်လေ၏။ 29ရှင်ဘုရင်ကလည်း၊ ငါ့သား အဗရှလုံသည် ဘေးလွတ်၏လောဟု မေးတော်မူလျှင် အဟိမတ်က၊ အရှင်မင်းကြီး၏ကျွန်ယွာဘသည် ကိုယ်တော်ကျွန် ကိုစေလွှတ်သောအခါ ရုန်းရင်းခတ်ခြင်းအမှုကို ကျွန်တော်မြင်သော်လည်း သေချာစွာမသိရပါဟု လျှောက်သော်၊ 30ရှင်ဘုရင်က၊ ဤအနားမှာ ရွှေ့၍နေလော့ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း သူသည်ရွှေ့၍နေလေ၏။ 31တစ်ဖန် ကုရှိရောက်လာ၍ အရှင်မင်းကြီး၊ သတင်းပါပါ၏။ ကိုယ်တော်ကို ပုန်ကန်သောသူအပေါင်းတို့ကို ထာဝရဘုရားသည် ထိုသူ၏ အပြစ်အလျောက် ယနေ့စီရင်တော်မူပြီဟုလျှောက်လျှင်၊ 32ရှင်ဘုရင်က၊ ငါ့သားအဗရှလုံသည် ဘေးလွတ်၏လောဟု မေးတော်မူသော်၊ ကုရှိက အရှင်မင်းကြီး၏ရန်သူများ၊ ကိုယ်တော်ကိုညှဉ်းဆဲခြင်းငှာ ပုန်ကန်သောသူများအပေါင်းတို့သည် ထိုလုလင်ကဲ့သို့ ဖြစ်ကြပါစေသောဟု ပြန်လျှောက်လေ၏။ 33ရှင်ဘုရင်သည် အလွန်နာကျင်သောစိတ်ရှိသဖြင့် မြို့တံခါးအပေါ်၌ရှိသော တဲသို့တက်၍ တက်စဉ်တွင်၊ အိုငါ့သားအဗရှလုံ၊ ငါ့သား၊ ငါ့သားအဗရှလုံ၊ သင့်ကိုယ်စား ငါမသေပါလေတကား။ အိုအဗရှလုံ၊ ငါ့သား၊ ငါ့သားဟု ငိုကြွေးလေ၏။

Currently Selected:

၂ ဓမ္မရာဇဝင် 18: JBMLE

Highlight

Copy