YARATILIŞ 37

1Yakov babasının gelip geçtiği Kenan diyarında yaşadı. 2Yakov soyunun öyküsü budur. On yedi yaşındaki Yosef, kardeşleriyle birlikte sürüyü güdüyordu. Yosef babasının eşleri Bilha ve Zilpa'nın oğullarıyla birlikteydi. Yosef onların yaptığı kötülükleri babasına ulaştırırdı. 3İsrael Yosef'i bütün çocuklarından daha çok severdi. Çünkü o yaşlılığının oğluydu ve ona rengârenk uzun bir giysi yaptı. 4Kardeşleri, babalarının onu bütün kardeşlerinden daha çok sevdiğini gördüler, ondan nefret ettiler ve onunla hoş konuşmaz oldular.

5Yosef bir düş gördü, kardeşlerine anlattı ve ondan daha çok nefret ettiler. 6Onlara, “Lütfen gördüğüm bu düşü dinleyin. 7İşte, tarlanın ortasında biz demetler bağlıyorduk ve benim demetim kalktı ve dikildi. Sizin demetleriniz çevresine toplanıp benim demetime eğildiler.” dedi.

8Kardeşleri, “Gerçekten bize kral mı olacaksın? Üzerimizde gerçekten hüküm mü süreceksin?” dediler. Düşleri ve sözleri yüzünden ondan daha çok nefret ettiler. 9Başka bir düş daha gördü ve onu kardeşlerine anlatıp, “Bakın, ben yine bir düş gördüm” dedi, “İşte, güneş, ay ve on bir yıldız önümde eğildiler.” 10Bunu babasına ve kardeşlerine anlattı. Babası onu azarladı ve ona, “Gördüğün bu düş nedir? Ben, annen ve kardeşlerin gerçekten gelip önünde yere mi kapanacağız?” dedi. 11Kardeşleri onu kıskandılar, ama babası bu sözü yüreğinde sakladı.

12Kardeşleri babalarının sürüsünü gütmek için Şekem'e gittiler. 13İsrael Yosef'a şöyle dedi: “Kardeşlerin Şekem'de sürüyü güdüyor mu? Gel, seni onlara göndereyim.” Ona, “İşte buradayım” dedi.

14Ona, “Şimdi git, kardeşlerinin ve sürünün iyi olup olmadığına bak ve bana bildir” dedi. Onu Hebron vadisinden gönderdi ve Şekem'e vardı. 15Bir adam onu bulduğunda o kırda dolanıyordu. Adam, “Ne arıyorsun?” diye ona sordu.

16“Kardeşlerimi arıyorum” dedi. “Lütfen bana sürüyü nerede güttüklerini söyle.”

17Adam, “Buradan ayrıldılar” dedi, “‘Dotan'a gidelim’ dediklerini duydum.”

Yosef kardeşlerinin peşine düştü ve onları Dotan'da buldu. 18Onu uzaktan gördüler. Yosef kendilerine yaklaşmadan onu öldürmek için düzen kurdular. 19Birbirlerine, “İşte bu düşçü geliyor” dediler. 20“Şimdi gelin, onu öldürelim ve kuyulardan birisinin içine atalım, ‘Onu vahşi bir hayvan yedi’ deriz. Bakalım düşleri ne olacak.”

21Ruven bunu işitti, onu ellerinden kurtardı. “Canına kıymayın” dedi. 22Ruven onlara, “Kan dökmeyin” dedi. “Onu çölde olan bu kuyuya atın, ama ona el sürmeyin.” Niyeti onu ellerinden kurtarıp babasına geri götürmekti. 23Yosef kardeşlerinin yanına varınca, Yosef'in üzerindeki rengârenk uzun giysiyi çıkardılar. 24Onu alıp kuyuya attılar. Kuyu boştu ve içinde su yoktu.

25Ekmek yemek için oturduklarında gözlerini kaldırıp baktılar. İşte, Gilad’dan İşmaeli kervanı geliyordu. Develerin baharat, pelesenk ve mür yüklüydü. Mısır’a götürmek için gidiyorlardı. 26Yahuda kardeşlerine şöyle dedi: “Kardeşimizi öldürüp kanını gizlersek bize ne faydası var? 27Gelin, onu İşmaeloğulları’na satalım ve elimiz ona bulaşmasın. Çünkü o bizim kardeşimiz, etimizdir.” Kardeşleri onu dinlediler. 28Tüccar olan Midyanlılar geçiyordu. Yosef'i çukurdan çekip çıkardılar ve onu yirmi gümüşe İşmaeloğulları’na sattılar. Tüccarlar Yosef’i Mısır'a götürdüler.

29Ruven kuyuya döndü ve Yosef’in kuyuda olmadığını gördü. Giysilerini yırttı. 30Kardeşlerinin yanına dönerek, “Artık çocuk yok” dedi. “Ben, nereye gideyim?” 31Yosef’in gömleğini alıp bir teke kestiler ve giysisini kana batırdılar. 32Rengârenk giysiyi alıp babalarına getirdiler ve ona, “Bunu bulduk” dediler. “Bak, bakalım, oğlunun mu değil mi?”

33Yakov onu tanıdı ve “Oğlumun giysisidir” dedi. “Vahşi bir hayvan onu yemiş. Yosef’i kesin parçalamış.” 34Yakov giysilerini yırttı, beline çul sardı ve günlerce oğlu için yas tuttu. 35Bütün oğulları ve kızları onu teselli etmeye çalıştılar, ama o teselli edilmek istemedi. “Çünkü oğlumun yanına, ölüler diyarına yas tutarak ineceğim” dedi. Babası onun için ağladı. 36Midyanlılar onu Mısır'da, Firavun'un bir memuruna, muhafız birliği komutanı Potifar'a sattılar.

Currently Selected:

YARATILIŞ 37: YTC

Highlight

Copy