မာကု 12

စပျစ်ဥယျာဉ် သီးစားများ ပုံဥပမာ

(မဿဲ ၂၁.၃၃–၄၆; လုကာ ၂၀.၉–၁၉)

1ထို့နောက်၊ ယေသျှုသည် သူရို့အား ပုံဥပမာဖြင့် “တစ်ခါက လူတစ်ယောက်သည် စပျစ်ဥယျာဉ်၌ စပျစ်ပင်တိစိုက်ပြီးလျှင် ခြံစည်းရိုးကာထား၏။ စပျစ်သီးနယ်ခြင်းငှာ တွင်းကို တူး၍ လင့်စင်ကိုလည်း ဆောက်ထား၏။ ထို့နောက် ထိုသူသည် စပျစ်ဥယျာဉ်ကို သီးစား အငှားချထားပြီးလျှင် အခြားအရပ်သို့ ခရီးထွက်လားခ၏။ 2စပျစ်သီးခူးသောအချိန် ရောက်သောအခါ မိမိရမည့် ဝီစုကို ယူခြင်းငှာ မိမိ၏ အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို သီးစားအငှားသမားရို့ပါးသို့ စီလွှတ်လိုက်၏။ 3သီးစားအငှားသမားရို့ပါးသို့ ရောက်သောခါ ထိုအခိုင်းအစီကို သတ်ပုတ်ပြီးလျှင် လက်ချည်းသက်သက် ပြန်ရွှတ်လိုက်၏။ 4ဥယျာဉ်သျှင်က နောက်တဖန် အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို စီလွှတ်လိုက်ပြန်၏။ သီးစားသမားရို့က ယင်းအခိုင်းအစီ၏ အဂေါင်းကို ရိုက်ပုတ်ကာ အရှက်ကွဲ အကျိုးနည်းဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးပြန်ရွှတ်လိုက်၏။ 5ဥယျာဉ်သျှင်ကလည်း အခြားကျွန်တစ်ယောက်ကို စီလွှတ်ပြန်၏။ သီးစားသမားရို့ကလည်း ယင်းအခိုင်းအစီကို အသီသတ်လိုက်ကြ၏။ အခြားသောကျွန်တိကိုလည်း တချို့ကိုသတ်ပြီး၊ တချို့ကို ရိုက်ပုတ်ကြ၏။ 6ထို့ကြောင့် ဥယျာဉ်သျှင်က ‘ငါ၌ တစ်ဦးတည်းသာ ဟိသော၊ ငါ၏ချစ်သောသားကို စီလွှတ်လိုက်လျှင် ထိုသူရို့သည် ငါ့သားကို အားနာကြမည်’ ဟု ဆို၍ မိမိသားကို စီလွှတ်လိုက်၏။ 7သို့ရာတွင် သီးစားသမားရို့က ဥယျာဉ်သျှင်၏ သားကိုမြင်သောအခါ ‘ဤသူကား ဥယျာဉ်သျှင်၏ အမွီခံမည့်သူ ဖြစ်၏။ လာကတ်၊ သူ့ကို သတ်ကြကုန်အံ့။ ယင်းမှရာ ဤဥယျာဉ်သည် ငါရို့အပိုင်ဖြစ်မည်’ ဟု အချင်းချင်းပြောဆို၍၊ 8ထိုစပျစ်ဥယျာဉ်သျှင်၏သားကို ဖမ်းကာ သတ်ပြီးလျှင် ဥယျာဉ်အပြင်သို့ ထုတ်ပစ်ကြ၏။

9“ယင်းပိုင်ဆိုလျှင် ဥယျာဉ်သျှင်က ဥယျာဉ်ကို ဇာပိုင် လုပ်လိမ့်မည်နည်း။ ထိုသူသည် ဥယျာဉ်သို့ လာ၍ သီးစားသမားရို့ကို သတ်ပြီးလျှင်၊ စပျစ်ဥယျာဉ်ကို အခြားသူရို့လက်သို့ အပ်လိမ့်မည်။ 10ကျမ်းစာတော်မြတ်၌

“ ‘တိုက်ကိုဆောက်သောသူရို့ ပယ်ထားသောကျောက်သည်၊

အားလုံးထက်၊ အရေးကြီးဆုံးသောနီရာ၌ သုံးရသောကျောက်ဖြစ်လာရ၏။

11ဤအမှုကား သခင်ဘုရားပြုတော်မူသော အမှုဖြစ်၏၊

ငါရို့ မျက်စိရှိ့၌ပင် အံ့ဖွယ်ဖြစ်လီစွတကား’ ဟူ၍ ရီးသားထားသည်ကို သင်ရို့ မဖတ်ဖူးကြသလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။

12ယုဒခေါင်းဆောင်ရို့သည် မိမိရို့အား ရည်ရွယ်၍ ထိုပုံဥပမာကို မိန့်တော်မူကြောင်း သိသဖြင့် ယေသျှုအား ဖမ်းဆီးခြင်းငှာ ကြိုးစားကြ၏။ သို့ရာတွင် လူအစုအဝေးကို ကြောက်ကြသဖြင့် အထံတော်မှ ထွက်လားလေ၏။

အခွန်ပီးခြင်း အကြောင်းကို မိန်းမြန်းခြင်း

(မဿဲ ၂၂.၁၅–၂၂; လုကာ ၂၀.၂၀–၂၆)

13ယေသျှုအား အပြစ်တင်ခွင့်ကို ရခြင်းငှာ မိန်းခွန်းများကို မိန်းစီရန် ဖာရိယှဲ တချို့နှင့် ဟေရုဒ်၏တပည့်တိကို ယေသျှုထံသို့ စီလွှတ်လိုက်ကြ၏။ 14သူရို့သည် အထံတော်သို့ လာကြပြီးလျှင် “ဆရာ၊ ဆရာက လူတိ ဇာပိုင် ထင်မှတ်ထင်မှတ်၊ ဂရုမစိုက်ဘဲ၊ မှန်သောစကားကိုသာ ပြောတတ်ပါ၏။ လူ့မျက်နှာကို မထောက်ဘဲ၊ ဘုရားသခင်၏တရားလမ်းကို အမှန်အတိုင်း သွန်သင်တော်မူကြောင့်ကို အကျွန်ရို့ သိကြပါ၏။ ယင်းအတွက်ကြောင့် အကျွန်ရို့သည် ရောမဧကရာဇ်မင်းအား အခွန်ဆက်အပ်သလော၊ မဆက်အပ်သလော ဆိုသည်ကို ပြောပြပါ” ဟု ပရိယာယ်ဆင်၍ မိန်းလျှောက်တော်မူ၏။

15ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏ ပရိယာယ်ကို သိတော်မူလျှင် “သင်ရို့က ငါ့ကို ဇာဖြစ်လို့ အပြစ်ရှာချင်ကြသနည်း။ ငွီဒင်္ဂါးပြား တစ်ပြားကို ယူခ၊ ငါ ကြည့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊

16သူရို့သည် ယူလာကြ၏။ ကိုယ်တော်က “ဤဒင်္ဂါးပြား၌ ဇာသူ့ရုပ်ပုံနှင့် ဇာသူ့နာမည် ပါသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊

သူရို့က “ဧကရာဇ်မင်း၏ရုပ်ပုံနှင့် သူ၏နာမည်ပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။

17ယေသျှုကလည်း “ဧကရာဇ်မင်းနှင့် သက်ဆိုင်သောအရာတိကို ဧကရာဇ်မင်းအား ဆက်သလော့။ ဘုရားသခင်နှင့် သက်ဆိုင်သောအရာကို ဘုရားအား ဆက်သလော့” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊

သူရို့သည် အံ့သြကြ၏။

သီခြင်းမှ ထမြောက်ခြင်းအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း

(မဿဲ ၂၂.၂၃–၃၃; လုကာ ၂၀.၂၇–၄၀)

18 # တ ၂၃.၈ သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းမဟိဟု ခံယူထားကြသော ဇဒ္ဒုကဲတချို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ချဉ်းကပ်၍ 19“ဆရာ၊ ‘လူတစ်စုံတစ်ယောက်က သားသမီးမရဘဲ သီလားခလျှင် အသက်ရှင်ကျန်ခသည့် အစ်ကို၏မယားကို ညီဖြစ်သောသူက ဆက်ခံရမည်’ ဟု အကျွန်ရို့ကို မောသျှေက မိန့်မှာခပါ၏။ 20တစ်ခါက ညီအစ်ကိုခုနစ်ယောက် ဟိပါ၏။ အစ်ကိုအကြီးဆုံးသည် အိမ်ထောင်ပြုပြီး သားသမီး မရဘဲ သီကျလားပါ၏။ 21ထိုအခါ ဒုတိယအစ်ကိုက သူ့မရီးကို ဆက်ခံသိမ်းပိုက်ပါ၏။ ထိုအစ်ကိုသည်လည်း သားသမီးမရဘဲ သီကျလားပြန်၏။ ယင်းနည်းတူ တတိယအစ်ကိုလည်း သားသမီးမရဘဲ သီကျလားပြန်၏။ 22ယင်းနည်းတူ ညီအစ်ကို ခုနစ်ယောက်လုံးသည် ထိုမိန်းမကို လက်ထပ်၍ သားသမီးမရဘဲ သီကျလားပါ၏။ အဆုံးမှာ ယင်းမိန်းမလေ့ သီကျလား၏။ 23ညီအစ်ကို ခုနစ်ယောက်လုံး ယင်းမိန်းမနှင့် အိမ်ထောင်ပြုခသည်ဖြစ်၍ ရှင်ပြန်ထမြောက်ရာနိ့မှာ ယင်းမိန်းမသည် ဇာသူ၏ မယားဖြစ်ပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်လေ၏။

24ယေသျှုက “သင်ရို့တိ ကျမ်းစာတော်မြတ်ကို နားမလည်၊ ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးတော် အကြောင်းကိုလည်း မသိကတ်။ ထို့ကြောင့် အယူလွဲနိန်ကြ၏။ 25လူသည် သီခြင်းက ထမြောက်ကြသောအခါ ထိမ်းမြားပေါင်းသင်းခြင်းကို မပြု၊ စုံဖက်ခြင်းကို မပြုဘဲ ကောင်းကင်ဘုံ၌ ကောင်းကင်တမန်တိပိုင် ဖြစ်ကြ၏။ 26သီလွန်သောလူတိ ရှင်ပြန်ထမြောက်သည့် အကြောင်းကို မောသျှေကျမ်း၌ မဖတ်ဖူးကြသလော။ မီးလောင်နိန်သော ခြုံပုတ်အကြောင်းကို ဖော်ပြထားသည့် ကျမ်းပိုဒ်၌ ဘုရားသခင်က ‘ငါကား အာဗြဟံ၊ ဣဇက်၊ ယာကုပ်ရို့၏ ဘုရားပေတည်း’ ဟု မောသျှေအား မိန့်တော်မူကြောင်း ဖော်ပြထား၏။ 27ထိုအသျှင်သည် သီလွန်လားခသော လူရို့၏ ဘုရားသခင်မဟုတ်၊ အသက်ရှင်သောလူရို့၏ ဘုရားသခင်ဖြစ်၏။ သင်ရို့တိ ကကောင်းကို အယူလွဲနိန်ကြသည်တကား” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ကြီးမြတ်သော ပညတ်တော်

(မဿဲ ၂၂.၃၄–၄၀; လုကာ ၁၀.၂၅–၂၈)

28 # လု ၁၀.၂၅–၂၈ ထိုသို့ မိန့်တော်မူနိန်စဉ် သူရို့အပါး၌ ကျမ်းတတ်ဆရာတစ်ယောက်ဟိ၏။ ထိုသူသည် ဇဒ္ဒုကဲရို့အား ကိုယ်တော်၏ လျောက်ပတ်စွာ ဖြေကြားတော်မူချက်ကို ကြားသဖြင့် ရှိ့တော်သို့ လာပြီးလျှင် “ပညတ်ဟိသမျှ၌ ဇာပညတ်က အကြီးမြတ်ဆုံးနည်း” ဟု ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်လေ၏။

29ယေသျှုက၊ “အို၊ ဣသရေလ အမျိုးသားရို့ နားထောင်ကြလော့။ ငါရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်သည် တစ်ဆူတည်းသော သခင်ဘုရားဖြစ်တော်မူ၏။#၁၂.၂၉ ငါရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်သည် တစ်ဆူတည်းသော သခင်ဘုရားဖြစ်တော်မူ၏၊ သို့မဟုတ် အကျွန်ရို့၏ ဘုရားသည် တစ်ပါးတည်းသော သခင်ဖြစ်တော်မူ၏။ 30‘သင်ရို့၏ အသျှင်ဘုရားသခင်ကို စိတ်နှလုံးအကြွင့်မဲ့၊ စိတ်ဝိညာဉ်အကြွင်းမဲ့၊ ဉာဏ်စွမ်းဟိသမျှ၊ ကိုယ်စွမ်းဟိသမျှနှင့် ချစ်ရမည်’ ဟူသော ပညတ်သည် အကြီးမြတ်ဆုံးသော ပညတ်ဖြစ်၏။ 31‘ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်ရမည်’ ဟူသော ပညတ်သည် ဒုတိယအကြီးမြတ်ဆုံး ပညတ်ဖြစ်၏။ ဤပညတ်နှစ်ပါးထက် သာ၍ ကြီးမြတ်သော ပညတ်မဟိ” ဟု ဖြေကြားတော်မူ၏။

32ကျမ်းတတ်ဆရာကလည်း “ဆရာ၊ ဆရာ ဖြေကြားတော်မူချက်ကား သင့်မြတ်လှပါ၏။ ဘုရားသခင်သည် တစ်ဆူတည်းသော ဘုရားသခင်ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုဘုရားသခင်မှတစ်ပါး အခြားသောဘုရားမဟိပါ။ 33‘ဘုရားသခင်အား စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့၊ စိတ်ဝိညာဉ်အကြွင်းမဲ့၊ ကိုယ်စွမ်းဟိသမျှ၊ ဉာဏ်စွမ်းဟိသမျှနှင့် ချစ်ရမည်။ ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်ရမည်’ ဟူသော ပညတ်တော်ကို လိုက်နာခြင်းသည် ဘုရားသခင်အား ပူဇော်သော မီးယှို့ရာယဇ်နှင့် အခြားယဇ်အပေါင်းတိထက် သာ၍ မြတ်ပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။

34ထိုသူသည် ဤသို့အသိပညာနှင့် လျှောက်ထားသည်ကို ယေသျှုသည် သိမြင်လျှင် “သင်သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်နှင့်မဝီး” ဟု မိန့်တော်မူ။

ထို့နောက် မည်သူမျှ ကိုယ်တော်အား ထပ်၍ မမိန်းလျှောက်ဝံ့ကြပေ။

မေသျှိယအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း

(မဿဲ ၂၂.၄၁–၄၆; လုကာ ၂၀.၄၁–၄၄)

35ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်၌ ဟောပြောသွန်သင်လျက် နိန်တော်မူစဉ် “မေသျှိယကား ဒါဝိဒ်၏မျိုးနွယ်မှ ဆင်းသက်လာလိမ့်မည်ဟု ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က ဇာကြောင့် ပြောကြသနည်း။ 36သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ဒါဝိဒ် မြွက်ဆိုသည်ကား၊

“ ‘သင်၏ရန်သူတိကို သင်၏ခြီဖဝါးအောက်သို့ ငါ ရောက်စီမည်။

ယင်းသို့ မရောက်မီကာလတိုင်အောင် ငါ၏လက်ယာဖက်၌ ထိုင်နိန်လော့’ ဟု

ထာဝရဘုရားက ငါ၏အသျှင်အား မိန့်တော်မူ၏။

37ယင်းပိုင် ဒါဝိဒ်ကိုယ်တိုင်က ‘အသျှင်’ လို့ခေါ်သည်ဖြစ်၍ မေသျှိယသည် ဇာပိုင် ဒါဝိဒ်၏သား ဖြစ်မည်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ကျမ်းတတ်ဆရာရို့အား သတိထားရန် မှာကြားခြင်း

(မဿဲ ၂၃.၁–၃၆; လုကာ ၂၀.၄၅–၄၇)

လူအပေါင်းရို့သည်လည်း ကိုယ်တော်၏ တရားဒေသနာတော်ကို ဝမ်းမြောက်စွာဖြင့် နာယူကြ၏။ 38ထိုသို့ သွန်သင်လျက်နိန်တော်မူစဉ် ကိုယ်တော်က “ကျမ်းတတ်ဆရာရို့ကို သတိနှင့် ယှောင်ကြလော့။ ယင်းသူရို့က ဝတ်ရုံရှည်တိကို ဝတ်ပြီးလျှင် လမ်းလျှောက်တတ်ကြ၏။ ဈီးတိမှာ ရိုသီစွာ နှုတ်ဆက်သည်ကို ခံလိုကြ၏။ 39တရားဇရပ်တိ၌လည်း သီးသန့်ထားသည့် နီရာများကို လည်းကောင်း၊ ပွဲလမ်းသဘင်တိမှာ အကောင်းဆုံးသောနီရာထိုင်ခင်းများကို လည်းကောင်း ကြိုက်နှစ်သက်ကြ၏။ 40မုဆိုးမရို့၏အိမ်တိကို မတရားသိမ်းယူကာ လူတိရှိ့၌ နားကြားကောင်းအောင် ရှည်လျားစွာ ဆုတောင်းခြင်းကို ပြုတတ်ကြ၏။ ထိုသူရို့သည် ပိုပြီး ကြီးလေးသော ပြစ်ဒဏ်ကို ခံရကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

မုဆိုးမ၏ အလှူ

(လုကာ ၂၁.၁–၄)

41ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာအနားတွင် ထိုင်လျက်၊ သေတ္တာထဲသို့ ဖေသာဒင်္ဂါး ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြသည်ကို ကြည့်ရှုလျက် နိန်တော်မူ၏။ ဖေသာဒင်္ဂါး ရတတ်သောသူရို့သည် များစွာ ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြ၏။ 42ဆင်းရဲသော မုဆိုးမတစ်ယောက်သည် လာ၍၊ ကြီးဒင်္ဂါးနှစ်ပြားကို အလှူခံသေတ္တာထဲသို့ ထည့်၏။ 43ထိုအခါ ကိုယ်တော်က တပည့်တော်ရို့ကို ခေါ်၍ “‘ဤဆင်းရဲသော မုဆိုးမသည် ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာထဲတွင် ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြသော လူအပေါင်းရို့ထက် သာ၍ လှူဒါန်းခယာ’ ဟု သင်ရို့အား ငါအမှန် ဆို၏။ 44အကြောင်းမူကား ထိုသူရို့က ပိုလျှံသော ဖေသာဒင်္ဂါးတိကိုသာ ထည့်လှူကြ၏။ သို့ရာတွင် ဤမုဆိုးမကား ဆင်းရဲလျက်နှင့်ပင် — မိမိ၏ချွေးနဲစာ ဟိသမျှကို ပီးလှူခ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

Currently Selected:

မာကု 12: NTRKB24

Highlight

Copy