ມັດທາຍ 12
12
ພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງວັນຊະບາໂຕ
(ມຣກ 2:23-28; 3:1-6; ລກ 6:1-11)
1ໃນເວລານັ້ນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຍ່າງຜ່ານທົ່ງນາໃນວັນຊະບາໂຕ, ສາວົກຂອງພຣະອົງຫີວເຂົ້າ ແລະ ເລີ່ມເດັດຮວງເຂົ້າມາເກັດກິນ. 2ເມື່ອພວກຟາຣີຊາຍເຫັນຢ່າງນັ້ນ, ພວກເຂົາຈຶ່ງເວົ້າກັບພຣະອົງວ່າ, “ເບິ່ງແມ! ພວກສາວົກຂອງທ່ານເຮັດສິ່ງທີ່ຜິດກົດບັນຍັດໃນວັນຊະບາໂຕ”.
3ພຣະອົງຕອບວ່າ, “ພວກເຈົ້າບໍ່ເຄີຍອ່ານສິ່ງທີ່ດາວິດໄດ້ເຮັດເມື່ອເພິ່ນ ແລະ ຄົນຂອງເພິ່ນຫິວເຂົ້ານັ້ນບໍ? 4ເພິ່ນໄດ້ເຂົ້າໄປໃນວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເພິ່ນກັບຄົນຂອງເພິ່ນໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ສັກສິດ ເຊິ່ງຕາມກົດບັນຍັດແລ້ວພວກເພິ່ນບໍ່ມີສິດທີ່ຈະກິນເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ ມີແຕ່ປະໂລຫິດເທົ່ານັ້ນທີ່ມີສິດກິນ. 5ຫລື ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ອ່ານໃນກົດບັນຍັດທີ່ວ່າບັນດາປະໂລຫິດໃນວິຫານໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນໃນວັນສະບາໂຕ ເຊິ່ງເປັນການລະເມີດກົດວັນຊະບາໂຕ ແລະ ຍັງບໍລິສຸດຢູ່ບໍ? 6ເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ, ຜູ້#12:6 ຫລື ສິ່ງ ເຊັ່ນດຽວກັບຂໍ້ 41 ແລະ 42ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າວິຫານກໍຢູ່ທີ່ນີ້. 7ຖ້າພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າ, ‘ເຮົາປະສົງຄວາມເມດຕາ ບໍ່ແມ່ນເຄື່ອງບູຊາ’#12:7 ຮສອ 6:6 ພວກເຈົ້າກໍຄົງຈະບໍ່ກ່າວໂທດໃສ່ຄົນທີ່ບໍລິສຸດ. 8ດ້ວຍວ່າ ບຸດມະນຸດເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງວັນຊະບາໂຕ”.
9ພຣະອົງໄດ້ອອກຈາກທີ່ນັ້ນແລ້ວເຂົ້າໄປໃນທຳມະສາລາຂອງພວກເຂົາ, 10ແລະ ຢູ່ທີ່ນັ້ນມີຊາຍມືລີບຄົນໜຶ່ງ. ພວກເຂົາຊອກຫາສາເຫດທີ່ຈະຈັບຜິດພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ການຮັກສາພະຍາດໃນວັນຊະບາໂຕເປັນການຖືກຕ້ອງຕໍ່ກົດບັນຍັດບໍ?”
11ພຣະອົງຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າຄົນໜຶ່ງໃນພວກເຈົ້າມີແກະໜຶ່ງໂຕ ແລະ ແກະນັ້ນຕົກຂຸມໃນວັນຊະບາໂຕ, ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຟ້າວດຶງເອົາແກະໂຕນັ້ນຂຶ້ນມາບໍ? 12ມະນຸດຜູ້ໜຶ່ງກໍມີຄ່າຫລາຍກວ່າແກະໜຶ່ງໂຕຫລາຍເທົ່າໃດນໍ. ເຫດສະນັ້ນ, ການເຮັດຄວາມດີໃນວັນຊະບາໂຕກໍຖືກຕ້ອງຕາມກົດບັນຍັດແລ້ວ”.
13ແລ້ວພຣະອົງກໍກ່າວກັບຊາຍມືລີບຄົນນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງຢຽດມືຂອງເຈົ້າອອກມາ”. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຢຽດມືອອກ ແລະ ມືນັ້ນກໍດີເປັນປົກກະຕິເໝືອນກັນກັບມືອີກເບື້ອງໜຶ່ງ. 14ແຕ່ພວກຟາຣີຊາຍຈຶ່ງໄດ້ອອກໄປ ແລະ ວາງແຜນວ່າພວກເຂົາຈະຂ້າພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຢ່າງໃດ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໄວ້
15ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮູ້ກົນອຸບາຍນີ້ຈຶ່ງອອກໄປຈາກທີ່ນັ້ນ. ປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍໄດ້ຕິດຕາມພຣະອົງໄປ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຮັກສາທຸກຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍໃຫ້ດີພະຍາດ. 16ພຣະອົງໄດ້ເຕືອນພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ບອກເລື່ອງພຣະອົງແກ່ຜູ້ໃດ. 17ພຣະອົງເຮັດດັ່ງນີ້ກໍເພື່ອຈະໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ຜ່ານທາງຜູ້ທຳນວາຍເອຊາຢາວ່າ:
18“ນີ້ແມ່ນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກໄວ້,
ຜູ້ທີ່ເຮົາຮັກ ແລະ ຜູ້ທີ່ເຮົາພໍໃຈ;
ເຮົາຈະເອົາພຣະວິນຍານຂອງເຮົາໃສ່ໄວ້ເທິງເພິ່ນ,
ແລະ ເພິ່ນຈະປະກາດຄວາມຍຸຕິທຳແກ່ບັນດາປະຊາຊາດ.
19ເພິ່ນຈະບໍ່ໂຕ້ຖຽງ ຫລື ໃຊ້ສຽງດັງ;
ຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ຍິນສຽງຂອງເພິ່ນຕາມຫົນທາງ.
20ໄມ້ອໍ້ທີ່ບວບແລ້ວເພິ່ນຈະບໍ່ຫັກ,
ແລະ ໄສ້ຕະກຽງທີ່ໃກ້ຈະມອດ ເພິ່ນຈະບໍ່ມອດ,
ຈົນກວ່າເພິ່ນຈະນຳຄວາມຍຸຕິທຳໄປສູ່ໄຊຊະນະ.
21ບັນດາປະຊາຊາດຈະມອບຄວາມຫວັງຂອງພວກເຂົາໄວ້ໃນນາມຂອງເພິ່ນ”.#12:21 ອຊຢ 42:1-4
ພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ເບເອນເຊບູນ
(ມຣກ 3:23-27; ລກ 11:17-22)
22ແລ້ວພວກເຂົາກໍພາຊາຍຜູ້ໜຶ່ງທີ່ມີຜີມານຮ້າຍເຂົ້າສິງ ທັງຕາບອດ ແລະ ປາກກືກມາຫາພຣະອົງ ແລະ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮັກສາຊາຍຄົນນັ້ນ, ລາວຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ ແລະ ເບິ່ງເຫັນໄດ້. 23ປະຊາຊົນທັງໝົດກໍປະຫລາດໃຈ ແລະ ເວົ້າກັນວ່າ, “ເປັນໄປໄດ້ບໍທີ່ຄົນນີ້ຈະເປັນບຸດຂອງດາວິດ?”
24ແຕ່ເມື່ອພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້, ພວກເຂົາກໍເວົ້າວ່າ, “ໂດຍອຳນາດຂອງເບເອນເຊບູນ ນາຍຂອງຜີມານຮ້າຍເທົ່ານັ້ນ ລູກສິດຜູ້ນີ້ຈຶ່ງຂັບໄລ່ພວກຜີມານຮ້າຍອອກໄດ້#12:24 ພາສາກຣີກວ່າ ເບເຊບູນ ຫລື ເບເອນເຊບູນ ເຊັ່ນດຽວກັບຂໍ້ 27”.
25ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮູ້ຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຈຶ່ງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ອານາຈັກໃດແຕກແຍກຕໍ່ສູ້ກັນເອງກໍຈະຖືກທຳລາຍ ແລະ ເມືອງໃດ ຫລື ຄອບຄົວໃດແຕກແຍກກັນເອງກໍຈະຕັ້ງຢູ່ບໍ່ໄດ້. 26ຖ້າມານຊາຕານຂັບໄລ່ມານຊາຕານ, ມັນກໍແຕກແຍກຕໍ່ສູ້ກັນເອງ. ແລ້ວອານາຈັກຂອງມັນຈະຕັ້ງຢູ່ໄດ້ຢ່າງໃດ? 27ແລະ ຖ້າເຮົາຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກດ້ວຍອຳນາດຂອງເບເອນເຊບູນ, ແລ້ວຄົນຂອງພວກເຈົ້າຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກດ້ວຍອຳນາດຂອງຜູ້ໃດ? ດ້ວຍເຫດນີ້, ພວກເຂົາຈະເປັນຜູ້ຕັດສິນພວກເຈົ້າ. 28ແຕ່ຖ້າເຮົາຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກດ້ວຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າ, ອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກໍມາເຖິງພວກເຈົ້າແລ້ວ.
29“ຫລື ອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ຜູ້ໃດຈະສາມາດເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຄົນແຂງແຮງ ແລະ ຂົນເອົາຊັບສິນຂອງເພິ່ນໄປໄດ້ຢ່າງໃດຖ້າບໍ່ຈັບຄົນແຂງແຮງນັ້ນມັດໄວ້ກ່ອນ? ຫລັງຈາກນັ້ນຈຶ່ງປຸ້ນເຮືອນຂອງເພິ່ນໄດ້.
30“ຜູ້ໃດບໍ່ຢູ່ຝ່າຍເຮົາກໍຕໍ່ສູ້ເຮົາ ແລະ ຜູ້ໃດບໍ່ຮວມເຂົ້າກັນກັບເຮົາ ກໍເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້ແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປ. 31ແລະ ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ, ການບາບທຸກປະການ ແລະ ຄຳໝິ່ນປະໝາດທຸກຢ່າງສາມາດໃຫ້ອະໄພໄດ້, ແຕ່ຄຳເວົ້າທີ່ໝິ່ນປະໝາດຕໍ່ສູ້ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເຈົ້າຈະໃຫ້ອະໄພບໍ່ໄດ້. 32ຜູ້ໃດທີ່ເວົ້າຄຳໜຶ່ງຕໍ່ສູ້ບຸດມະນຸດກໍຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ, ແຕ່ຜູ້ໃດທີ່ເວົ້າຕໍ່ສູ້ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເຈົ້າ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການອະໄພ, ທັງໃນຍຸກນີ້ ຫລື ໃນຍຸກໜ້າ.
33“ປູກຕົ້ນໄມ້ດີ ຜົນຂອງມັນກໍຈະດີ, ຫລື ປູກຕົ້ນໄມ້ບໍ່ດີ ຜົນຂອງມັນກໍຈະບໍ່ດີ, ເພາະວ່າຈະຮູ້ຈັກຕົ້ນໄມ້ໄດ້ກໍດ້ວຍຜົນຂອງມັນ. 34ພວກຊາດງູຮ້າຍເອີຍ, ພວກເຈົ້າຈະເວົ້າສິ່ງດີໄດ້ຢ່າງໃດເມື່ອພວກເຈົ້າເປັນຄົນຊົ່ວ? ເພາະໃຈເຕັມລົ້ນດ້ວຍສິ່ງໃດປາກກໍເວົ້າສິ່ງນັ້ນອອກມາ. 35ຄົນດີຍ່ອມນໍາສິ່ງດີອອກມາຈາກຄັງແຫ່ງຄວາມດີຂອງຕົນ, ແລະ ຄົນຊົ່ວຍ່ອມນໍາສິ່ງຊົ່ວອອກມາຈາກຄັງແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຂອງຕົນ. 36ແຕ່ເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ, ໃນວັນພິພາກສາ ມະນຸດຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຖ້ອຍຄຳເປົ່າໆທຸກຄຳທີ່ພວກເຂົາເວົ້າອອກມາ, 37ເພາະເຈົ້າຈະພົ້ນໂທດໄດ້ກໍດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າຈະຖືກໂທດກໍດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າ”.
ໝາຍສຳຄັນຂອງໂຢນາ
(ລກ 11:24-26,29-32)
38ແລ້ວມີບາງຄົນໃນພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກຄູສອນກົດບັນຍັດກໍໄດ້ເວົ້າກັບພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານອາຈານເອີຍ, ພວກເຮົາຢາກເຫັນໝາຍສຳຄັນຈາກທ່ານ”.
39ພຣະອົງຕອບວ່າ, “ຄົນໃນຍຸກທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຫລິ້ນຊູ້#12:39 ຄົນບໍ່ສັດຊື່ ຫລື ຄົນທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ຂໍແຕ່ໝາຍສຳຄັນ! ແຕ່ຈະບໍ່ໃຫ້ໝາຍສຳຄັນໃດນອກຈາກໝາຍສຳຄັນຂອງໂຢນາຜູ້ທຳນວາຍ. 40ດ້ວຍວ່າ ໂຢນາຢູ່ໃນທ້ອງປາໃຫຍ່ສາມວັນສາມຄືນສັນໃດ, ບຸດມະນຸດກໍຈະຢູ່ໃນໃຈກາງແຜ່ນດິນໂລກສາມວັນສາມຄືນສັນນັ້ນ. 41ໃນການພິພາກສາ, ຊາວເມືອງນີເນເວຈະຢືນຂຶ້ນພ້ອມກັບຄົນຍຸກນີ້ ແລະ ຈະກ່າວໂທດພວກເຂົາ ເພາະຊາວເມືອງນີເນເວໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃໝ່ເພາະຄຳເທດສະໜາຂອງໂຢນາ ແລະ ບັດນີ້ ຜູ້#12:41 ຫລື ສິ່ງ ເຊັ່ນດຽວກັບຂໍ້ 42ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຢນາກໍຢູ່ທີ່ນີ້. 42ໃນການພິພາກສາ, ລາຊີນີຈາກທິດໃຕ້ຈະລຸກຂຶ້ນພ້ອມກັບຄົນຍຸກນີ້ ແລະ ຈະກ່າວໂທດພວກເຂົາ ເພາະນາງໄດ້ເດີນທາງມາຈາກທີ່ສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກເພື່ອມາຟັງສະຕິປັນຍາຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ບັດນີ້ ຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຊໂລໂມນກໍຢູ່ທີ່ນີ້.
43“ເມື່ອວິນຍານສົກກະປົກອອກຈາກຄົນແລ້ວ, ມັນກໍໄປທົ່ວບ່ອນແຫ້ງແລ້ງເພື່ອຊອກຫາບ່ອນຢູ່ ແລະ ເມື່ອຊອກຫາບໍ່ພົບ. 44ມັນຈຶ່ງກ່າວວ່າ, ‘ເຮົາຈະກັບຄືນໄປເຮືອນທີ່ເຮົາໄດ້ອອກມາ’. ເມື່ອມັນມາເຖິງ, ມັນກໍພົບວ່າເຮືອນນັ້ນເປົ່າຫວ່າງຢູ່, ປັດກວາດສະອາດ ແລະ ຈັດເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ. 45ມັນຈຶ່ງອອກໄປນຳເອົາວິນຍານຊົ່ວອື່ນໆອີກເຈັດໂຕທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກວ່າມັນອີກ ແລ້ວພວກມັນກໍໄດ້ເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ທີ່ເຮືອນນັ້ນ ແລະ ໃນທີ່ສຸດສະພາບຂອງຄົນນັ້ນກໍຊົ່ວຮ້າຍລົງກວ່າຕອນຕົ້ນອີກ. ຄົນໃນຍຸກທີ່ຊົ່ວຮ້າຍນີ້ກໍຈະເປັນຢ່າງນີ້”.
ມານດາ ແລະ ບັນດານ້ອງຊາຍຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມຣກ 3:31-35; ລກ 8:19-21)
46ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກຳລັງກ່າວຢູ່ກັບປະຊາຊົນຢູ່ນັ້ນ, ມານດາ ແລະ ບັນດານ້ອງຊາຍຂອງພຣະອົງໄດ້ມາຢືນຢູ່ຂ້າງນອກ ເພື່ອຕ້ອງການຈະເວົ້າກັບພຣະອົງ. 47ມີຄົນໜຶ່ງໄດ້ບອກພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ມານດາ ແລະ ບັນດານ້ອງຊາຍຂອງທ່ານຢືນຢູ່ທາງນອກຕ້ອງການຈະເວົ້າກັບທ່ານ”.#12:47 ເອກະສານເກົ່າທີ່ຂຽນດ້ວຍມືບາງສະບັບບໍ່ມີຂໍ້ 47
48ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງຕອບລາວວ່າ, “ຜູ້ໃດເປັນມານດາ ແລະ ຜູ້ໃດເປັນນ້ອງຊາຍຂອງເຮົາ?” 49ແລ້ວພຣະອົງກໍຊີ້ໄປທີ່ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ນີ້ຄືແມ່ ແລະ ນ້ອງຊາຍຂອງເຮົາ. 50ເພາະວ່າຜູ້ໃດທີ່ເຮັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາຜູ້ຢູ່ໃນສະຫວັນກໍເປັນນ້ອງຊາຍ, ນ້ອງສາວ ແລະ ແມ່ຂອງເຮົາ”.
Currently Selected:
ມັດທາຍ 12: LCV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່™ ພັນທະສັນຍາໃໝ່
ສະຫງວນລິຂະສິດ © 2023 ໂດຍ Biblica, Inc.
ໃຊ້ໂດຍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ ສະຫງວນລິຂະສິດທັງໝົດ.
New Testament, Lao Contemporary Version™
Copyright © 2023 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.
