Evangeliið eftir Lukas 17

Jesus talar um meinbogar og um tað at fyrigeva

1Men hann segði við lærusveinar sínar: «Tað er ómøguligt annað, enn at meinbogar koma; men vei tí, sum teir koma frá. 2Tað hevði verið betri fyri hann, at ein mylnusteinur var hongdur um hálsin á honum, og hann var kastaður í havið, enn at hann skuldi vera ein meinbogi fyri einum av hesum smáu. 3Hyggið um tykkum sjálvar. Um bróðir tín syndar, tá hav at honum; og um hann iðrast, tá fyrigev honum. 4Og um hann sjey ferðir um dagin syndar ímóti tær og sjey ferðir kemur aftur til tín og sigur: «Eg iðrist,» tá skalt tú fyrigeva honum.»

Jesus talar um trúgv og rættar tænarar

5Og ápostlarnir søgdu við Harran: «Gev okkum meiri trúgv.» 6Men Harrin segði: «Um tit høvdu trúgv sum eitt sinopskorn, tá kundu tit sagt við hetta morberjatræið: «Slít teg upp við rót og set teg niður í havið;» og tað hevði verið tykkum lýðið. 7Men hvør tykkara, sum hevur ein húskall, ið pløgir ella røktar seyð, man siga við hann, tá ið hann kemur heim av markini: «Kom higar alt fyri eitt og set teg til borðs»? 8Man hann ikki heldur siga við hann: «Ger tað til, sum eg skal hava til náttverðar og gyrð teg og borðreið fyri mær, meðan eg fái mær at eta og drekka, og síðan kanst tú eta og drekka?» 9Man hann veita húskallinum tøkk fyri, at hann gjørdi tað, sum honum var lagt á? 10Somuleiðis eisini tit; tá ið tit hava gjørt alt tað, sum tykkum er lagt á, sigið tá: «Vit eru ónýtir tænarar; vit hava eina gjørt tað, sum var skylda okkara at gera.»»

10 spitalskir menn

11Og tað hendi, meðan hann var á ferðini til Jerúsalem, at leið hansara lá mitt ímillum Sámáriu og Galileu. 12Og í tí hann skuldi fara inn í eina bygd, møttu honum tíggju spitalskir menn, sum stóðu langt burtur, 13og teir rópaðu hart og søgdu: «Jesus, meistari, miskunna okkum!» 14Og tá ið hann sá teir, segði hann við teir: «Farið og sýnið tykkum fyri prestunum!» Og tað bar so á, meðan teir fóru avstað, at teir vórðu reinsaðir. 15Men ein teirra vendi aftur, tá ið hann sá, at hann var lektur, og lovaði Guði við harðari rødd, 16og hann kastaði seg fram eftir rommum fyri føtur hansara og takkaði honum; og hann var ein Sámáriubúgvi. 17Men Jesus svaraði og segði: «Vórðu ikki teir tíggju reinsaðir? Hvar eru teir níggju? 18Var annars eingin, sum vendi aftur at geva Guði heiðurin uttan hesin fremmandi?» 19Og hann segði við hann: «Statt upp og far tú leið tína; trúgv tín hevur frelst teg!»

Guðs ríki kemur

20Men tá ið hann av Farisearunum varð spurdur um, nær Guðs ríki mundi koma, svaraði hann teimum og segði: «Guðs ríki kemur ikki soleiðis, at tey kunnu vísa á tað; 21ei heldur skulu tey kunna siga: «Sí, her er tað!» ella: «Har er tað!» Tí sí, Guðs ríki er innan í tykkum.»

Jesu afturkoma

22Men hann segði við lærusveinarnar: «Teir dagar munnu koma, tá ið tit skulu tráa eftir at síggja ein av døgum menniskjusonarins, og tit skulu ikki fáa at síggja hann. 23Og tey munnu fara at siga við tykkum: Sí, har er hann! Sí, her er hann! Farið tá ikki avstað, fylgið ikki heldur eftir! 24Tí at eins og snarljósið, tá ið tað skyggir úr eini ætt undir himlinum, lýsir í eina aðra ætt undir himlinum, soleiðis skal menniskjusonurin verða á degi sínum. 25Men fyrst eigur hann at líða nógv og verða vrakaður av hesi slekt. 26Og sum tað gekk á døgum Nóa, soleiðis skal eisini verða á døgum menniskjusonarins: 27Tey ótu, tey drukku, tey giftust, tey vórðu burturgift, líka til tann dagin, tá ið Nóa fór inn í ørkina, og flóðin mikla kom og týndi øll. 28Somuleiðis, sum tað gekk á døgum Lots: Tey ótu, tey drukku, tey keyptu, tey seldu, tey plantaðu, tey bygdu; 29men á tí degi, tá ið Lot fór út úr Sódomu, regnaði eldur og svávul av himni og týndi øll. 30Á sama hátt skal tað ganga á tí degi, tá ið menniskjusonurin verður opinberaður. 31Tann, sum á tí degi er staddur uppi á tekjuni og hevur amboð síni inni í húsinum, hann fari ikki oman eftir teimum, og somuleiðis vendi tann, sum er úti á markini, ikki heim aftur. 32Minnist til konu Lots. 33Tann, sum roynir at bjarga sál síni, skal missa hana; og tann, sum missir hana, skal varðveita hana. 34Eg sigi tykkum: Í teirri nátt skulu tveir menn vera í eini song; annar skal verða tikin við, og annar latin eftir. 35Tvær konur skulu mala á somu kvørn; onnur skal verða tikin við, og onnur latin eftir. 36(Tveir menn skulu vera staddir úti á markini; annar skal verða tikin við, og annar latin eftir.») 37Og teir svara og siga við hann: «Hvar, Harri?» Men hann segði við teir: «Har sum ræið er, har munnu eisini ørnirnar flykkjast.»

Currently Selected:

Evangeliið eftir Lukas 17: FB

Highlight

Copy