رومیان 8

زندگی پیروزمندانه به‌وسیلهٔ روح خدا

1پس دیگر برای کسانی‌ که در اتّحاد با مسیح عیسی به سر می‌برند، هیچ محکومیّتی وجود ندارد، 2زیرا فرمان حیات‌بخش روح‌القدس که در اتّحاد با مسیح عیسی یافت می‌شود، مرا از فرمان گناه و مرگ آزاد کرده است. 3آنچه را که شریعت به علّت ضعف طبیعت نفسانی انسان نتوانست انجام دهد، خدا انجام داد. او پسر خود را به‌شباهت انسان گناهکار فرستاد تا قربانی گناه انسان شود، و به‌این‌وسیله جریمهٔ محکومیّت گناه انسان پرداخته شد. 4خدا چنین کرد تا احکام شریعت به‌وسیلهٔ ما که دیگر گرفتار طبیعت نفسانی خود نیستیم، بلکه مطیع روح خدا می‌باشیم، به‌جا آورده شود. 5زیرا کسانی‌ که بر‌ طبق خواهش‌های نفس زندگی می‌کنند، در فکر چیزهای نفسانی هستند، ولی کسانی ‌که مطیع روح خدا هستند، در فکر چیزهای روحانی می‌باشند. 6عاقبتِ دلبستگی به امور نفسانی، مرگ و عاقبتِ پیروی از امور روحانی، حیات و آرامش است. 7زیرا دلبستگی به امور نفسانی دشمنی با خدا است، کسی که تفکّر نفسانی دارد، در دشمنی با خدا زندگی می‌کند. چنین شخصی از شریعت خدا اطاعت نمی‌کند و درواقع نمی‌تواند اطاعت کند. 8پس انسان‌های نفسانی نمی‌توانند خدا را خشنود سازند.

9امّا شما نه طبق امیال نفسانی، بلکه طبق روح زندگی می‌کنید، اگر در‌واقع روح خدا در شما ساکن است. هرکه روح مسیح را ندارد، از آن مسیح نیست. 10امّا اگر مسیح در وجود شما ساکن است، حتّی اگر بدن شما به علّت گناه محکوم به مرگ باشد، روح خدا به شما حیات می‌بخشد، چون شما کاملاً نیک محسوب شده‌اید. 11اگر روح خدا که مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، در وجود شما ساکن باشد، همان‌طور که او را پس از مرگ زنده گردانید، به‌وسیلهٔ همان روح‌القدس که در شما ساکن است، به جسم فانی شما هم حیات خواهد بخشید.

12پس ای برادران#8‏:12 روی سخن در اینجا با تمام ایمان‌داران است. من، ما مدیونیم، امّا نه به طبیعت نفسانی خود و نه به پیروی از خواهش‌های نفس. 13زیرا اگر مطابق طبیعت نفسانی خود زندگی کنید، خواهید مرد. امّا اگر به یاری روح خدا، اعمال نفسانی را بکُشید، خواهید زیست. 14زیرا کسانی ‌که به‌وسیلۀ روح خدا هدایت می‌شوند، فرزندان خدا هستند. 15چون آن روحی که خدا به شما داده است، شما را برده نمی‌سازد تا باز در ترس بسر برید، بلکه آن روح شما را فرزندان خدا می‌گرداند، و ما به‌وسیلهٔ آن روح در پیشگاه خدا فریاد می‌زنیم: «اَبّا، ای پدر!» 16روح خدا با روح ما با هم شهادت می‌دهند که ما فرزندان خدا هستیم. 17و چون فرزندان او هستیم، پس وارثان نیز هستیم، یعنی وارثان خدا و هم‌ارث با مسیح؛ و چون در رنج‌های مسیح شریک هستیم، در جلال او نیز شریک خواهیم شد.

جلال آینده

18به عقیدۀ من درد و رنج کنونی ما ابداً با جلالی که در آینده برای ما آشکار می‌شود، قابل مقایسه نیست. 19تمامی خلقت با اشتیاق فراوان در انتظار ظهور فرزندان خدا به سر می‌برد. 20زیرا خلقت نه به ارادۀ خود بلکه به خواست خدا دچار بیهودگی شد تا این امید باقی بماند 21که روزی خود آفرینش از بندگی فساد آزاد گردد و در آزادی پُرشکوه فرزندان خدا سهیم شود. 22زیرا می‌دانیم که تمامی آفرینش تا زمان حاضر از دردی مانند درد زایمان می‌نالد. 23نه‌تنها خلقت بلکه ما نیز که روح خدا را به‌عنوان نوبر عطایای خدا دریافت کرده‌ایم، در درون خود می‌نالیم و در انتظار آن هستیم که خدا ما را به فرزندی پذیرفته کلّ بدن ما را آزاد سازد. 24زیرا با چنین امیدی بود که ما نجات یافتیم؛ امّا امیدی که برآورده شده باشد، دیگر امید نیست. چه کسی در انتظار چیزی است که قبلاً آن‌ را یافته است؟ 25امّا اگر در امید چیزی هستیم که هنوز نیافته‌ایم، با صبر منتظر آن می‌شویم.

26به همین طریق روح خدا ما را در عَین ضعف و ناتوانی یاری می‌کند، زیرا ما نمی‌دانیم چگونه باید دعا کنیم. امّا خود روح خدا با ناله‌هایی ‌که با کلمات نمی‌توان بیان کرد، برای ما شفاعت می‌کند، 27و او که قلب‌های انسان را تفتیش می‌کند، از نیّت روح آگاه است؛ چون روح‌القدس مطابق ارداۀ خدا برای مقدّسین شفاعت می‌کند.

28ما می‌دانیم همه‌‌چیز برای خیریّت آنانی که خدا را دوست دارند و به حسب ارادۀ او خوانده شده‌اند، با هم در کارند. 29زیرا خدا آنانی را که از پیش می‌شناخت از قبل برگزید تا به شکل پسر او درآیند و تا پسر، نخستین برادر در میان ایمان‌داران بسیار باشد. 30او کسانی را که قبلاً برگزیده بود، به‌سوی خود خوانده است و خوانده‌شدگان را کاملاً نیک محسوب کرد و آنانی را که نیک محسوب کرد، جاه و جلال بخشید.

محبّت خدا در عیسای مسیح

31پس با توجّه به این واقعیّت‌ها چه بگوییم؟ اگر خدا پشتیبان ما است، کیست که بر ضد ما باشد؟ 32آیا خدایی که پسر خود را دریغ نداشت بلکه او را در راه همۀ ما تسلیم کرد، با بخشیدن او همه‌‌چیز را با سخاوتمندی به ما نخواهد بخشید؟ 33چه کسی برگزیدگان خدا را متّهم خواهد کرد؟ خود خدا آنان را نیک شمرده است! 34پس کیست که بتواند آنان را محکوم سازد؟ آیا عیسی مسیح؟ به هیچ‌وجه! مسیح عیسی مُرد و دوباره زنده شد و اکنون در دست راست خدا برای ما شفاعت می‌کند! 35کیست که ما را از محبّت مسیح جدا سازد؟ آیا مصیبت یا پریشانی یا جفا یا گرسنگی یا تُهی‌دستی یا خطر و یا شمشیر قادر است ما را از مسیح جدا سازد؟ 36چنان‌که نوشته شده است: «به‌خاطر تو تمام روز با مرگ روبه‌رو هستیم و ما را چون گوسفندانی که به کشتارگاه می‌روند، به‌حساب می‌آورند»#8‏:36 نقل قول از مزمور ۴۴‏:۲۳ 37با وجود همۀ این چیزها، به‌وسیلهٔ او که ما را دوست داشت، پیروزی ما کامل می‌شود. 38زیرا یقین دارم که نه موت و نه حیات، نه فرشتگان و نه ریاست‌های بشری، نه پیشامدهای امروز و نه وقایع آینده، نه قدرت‌های آسمانی 39و نه بلندی و نه پستی و خلاصه هیچ‌چیز در تمام آفرینش نمی‌تواند ما را از محبّت خدا که در خداوند ما عیسای مسیح است، جدا سازد.

Currently Selected:

رومیان 8: مژده

Highlight

Copy