رومیان 4

ابراهیم ایماندار

1پس دراین‌صورت دربارۀ جدّ ما ابراهیم چه بگوییم؟ 2اگر به‌وسیلهٔ کارهای خود نزد خدا نیک شمرده شده بود، دلیلی برای بالیدن می‌داشت، امّا او نمی‌تواند در پیشگاه خدا به خود ببالد. 3زیرا نوشته شده است: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و خدا آن ایمان را به‌عنوان نیکی ‌مطلق به حساب او گذاشت.»#4‏:3 نقل قول از پیدایش ۱۵‏:۶ 4مزد شخصی ‌که کار می‌کند هدیه به‌حساب نمی‌آید، بلکه حقّ او است که باید به او پرداخت شود. 5و امّا کسی که متّکی به اعمالش نیست بلکه به خدایی ایمان می‌آورد که بی‌دینان را کاملاً نیک می‌گرداند، ایمان او نیکی مطلق به‌حساب می‌آید. 6داوود دربارۀ شادی شخصی ‌که خدا بدون در نظر گرفتن کارهایش او را کاملاً نیک به‌حساب می‌آورد، چنین می‌فرماید:

7«خوشا به حال آنانی که خدا خطاهای ایشان را بخشیده

و گناهانشان را پوشانیده است.

8خوشا به حال کسی ‌که خداوند گناه او را به حسابش نمی‌گذارد.»

9آیا این خوشحالی تنها برای آنانی است که ختنه شده‌اند، یا همچنین برای کسانی‌ که ختنه نشده‌اند؟ چنان‌که نوشته شده است: «خدا ایمان ابراهیم را به‌عنوان نیکی ‌مطلق به‌حساب او گذاشت.»#4‏:9 نقل قول از پیدایش ۱۵‏:۶ 10آیا این امر قبل از ختنه‌ شدن ابراهیم اتّفاق افتاد یا بعد از آن؟ البتّه قبل از ختنه‌شدن، نه بعد از آن. 11ختنه‌اش علامتی بود برای اثبات این‌که به‌وسیلهٔ ایمانش خدا او را پیش از آنکه ختنه شود، کاملاً نیک شمرده بود. از‌این‌رو ابراهیم پدر همۀ کسانی است که به خدا ایمان می‌آورند و نیک شمرده می‌شوند، حتّی اگر ختنه نشده باشند. 12او همچنین پدر کسانی است که ختنه شده‌اند، نه‌تنها به‌خاطر این‌که ختنه شده‌اند بلکه به‌خاطر این‌که بر‌ طبق ایمانی که ابراهیم در وقت نامختونی داشت، زندگی می‌کنند.

وعده‌های خدا و ایمان

13وعدۀ خدا به ابراهیم و فرزندانش که آن‌ها وارث جهان خواهند شد به‌خاطر اطاعت از شریعت نبود، بلکه به‌خاطر ایمان بود که نیک شمرده شد. 14زیرا اگر وعده‌های خدا به کسانی داده شود که از شریعت پیروی می‌کنند دیگر ایمان آدمی بیهوده و وعدۀ خدا باطل است؛ 15زیرا شریعت، غضب الهی را موجب می‌شود، امّا جایی ‌که شریعت نیست تجاوز از شریعت هم وجود ندارد.

16پس این وعده به ایمان متّکی است ‌تا بر فیض خدا استوار بوده برای تمام فرزندان ابراهیم معتبر باشد، نه‌تنها برای آنانی که زیر شریعت هستند، بلکه برای کسانی هم که مانند ابراهیم ایمان می‌آورند، زیرا ابراهیم پدر همۀ ما است. 17چنان‌که نوشته شده است: «تو را پدر ملل بسیار ساخته‌ام.»#4‏:17 نقل قول از پیدایش ۱۷‏:۵ از‌این‌رو این وعده در نظر خدایی که ابراهیم به او ایمان آورد معتبر است، آن خدایی که مردگان را زنده می‌کند و نیستی‌ها را هستی می‌بخشد. 18ابراهیم ایمان آورد و در آن هنگام که هیچ امیدی نبود، او امیدوار گشت و از‌این‌رو «پدر ملل بسیار» شد. چنان‌که نوشته شده است: «نسل تو بی‌شمار خواهد شد.»#4‏:18 نقل قول از پیدایش ۱۵‏:۵ 19او در آن زمان تقریباً صد سال داشت، امّا با در نظر گرفتن بدنی چون بدن مُردۀ خود و رَحِم نازای سارا، ایمانش سُست نشد. 20او ایمان خود را از دست نداد و به وعدهٔ خدا شک نکرد، بلکه در ایمان تقویت شده خدا را حمد می‌گفت؛ 21زیرا اطمینان کامل داشت که خدا قادر است مطابق آنچه وعده فرموده است عمل کند. 22به این دلیل است که ایمان ابراهیم «به‌عنوان نیکی مطلق محسوب شد.» 23کلمات «محسوب شد» فقط برای او نوشته نشد، 24بلکه همچنین برای ما نوشته شد که باید کاملاً‌ نیک شمرده شویم، ما که به خدایی ایمان داریم که خداوند ما عیسی را پس از مرگ زنده ساخت. 25او به‌خاطر گناهان ما تسلیم مرگ گردید و زنده شد تا ما در پیشگاه خدا کاملاً نیک محسوب شویم.

Currently Selected:

رومیان 4: مژده

Highlight

Copy