رومیان 14

انتقاد و قضاوت

1شخصی را که در ایمان ضعیف است، در میان خود بپذیرید، ولی نه به‌منظور مباحثه دربارۀ عقاید او. 2ایمان یک نفر به او اجازه می‌دهد، هر غذایی را بخورد، امّا کسی‌ که ضعیف است، فقط سبزیجات می‌خورد. 3کسی‌ که هر غذایی را می‌خورد نباید کسی را که فقط سبزیجات می‌خورد خوار بشمارد، و همچنین شخص پرهیزکار نباید کسی را که هر غذایی را می‌خورد محکوم سازد، زیرا خدا او را پذیرفته است. 4تو کیستی که دربارۀ خادم شخص دیگری قضاوت کنی؟ این‌که آیا آن خادم در خدمت خود موفّق می‌شود یا نه، فقط مربوط به ارباب او است، ولی او موفّق خواهد شد، زیرا ارباب آسمانی او قادر است این‌ کار را برای او انجام دهد.

5یک نفر یک روز را از روزهای دیگر مهم‌تر می‌داند، حال آنکه شخص دیگری همۀ روزها را یکسان می‌شمارد. هر‌کس باید در عقیدۀ خود کاملاً خاطرجمع باشد. 6آنکه روز معیّنی را بزرگ می‌شمارد، برای خاطر خداوند چنین می‌کند و او که هر غذایی را می‌خورد، باز برای خاطر خداوند می‌خورد، زیرا او برای خوراک خود خدا را شکر می‌کند. از طرف دیگر، شخص پرهیزکار به‌خاطر خداوند از خوردن پرهیز می‌کند و او نیز از خدا سپاسگزاری می‌کند. 7هیچ‌یک از ما فقط برای خود زندگی نمی‌کند و یا فقط برای خود نمی‌میرد، 8اگر زیست می‌کنیم، برای خداوند زندگی می‌نماییم و اگر بمیریم، برای خداوند می‌‌میریم. پس خواه زنده و خواه مُرده، متعلّق به خداوند هستیم. 9زیرا به همین سبب مسیح مُرد و زنده شد تا خداوندِ زندگان و مردگان باشد. 10پس تو چرا دربارۀ برادر#14‏:10 روی سخن در این آیه با تمام ایماندران است. خود قضاوت می‌کنی؟ یا چرا برادر یا خواهرت را تحقیر می‌نمایی؟ همۀ ما پیش کرسی قضاوت خدا خواهیم ایستاد. 11زیرا نوشته شده است:

«خداوند می‌گوید، به حیات خودم سوگند

که همه در برابر من به زانو در آمده

با زبان خود خدا را ستایش خواهند نمود.»#14‏:11 نقل قول از اِشعیا ۴۹‏:۱۸

12پس هریک از ما باید حساب خود را به خدا پس بدهیم.

وظیفۀ ما نسبت به اشخاص ضعیف

13بنابراین از قضاوت کردن دربارۀ یکدیگر خودداری کنیم و در عوض تصمیم بگیرید که وسیلۀ لغزش یا رنجش در راه ایمان‌داران نشوید. 14من می‌دانم و به‌خاطر اتّحاد با عیسای خداوند، یقین دارم که هیچ‌چیز به خودی خود ناپاک نیست، امّا برای کسی‌ که آن‌ را ناپاک می‌داند، ناپاک است. 15و اگر دیگران به‌خاطر غذایی که تو می‌خوری آزرده شوند، دیگر از روی محبّت رفتار نمی‌کنی. نگذار آنچه می‌خوری، موجب هلاکت شخصی که مسیح در راه او مُرد، بشود. 16و نگذارید آنچه برای شما مجاز است، باعث شود که دیگران از شما بدگویی کنند، 17زیرا پادشاهی خدا خوردن و نوشیدن نیست، بلکه شامل نیکی و آرامش و خوشی در روح‌القدس است. 18هرکه مسیح را به‌این‌طریق خدمت می‌کند، موردپسند خدا و مقبول انسان است.

19پس آنچه را که موجب صلح و بنای یکدیگر می‌شود، دنبال کنیم. 20کار خدا را به‌خاطر خوردن غذا خراب نکنید. تمام خوراکی‌ها پاک هستند، امّا درست نیست که کسی به‌وسیلهٔ آنچه می‌خورد باعث لغزش شخص دیگری بشود. 21بهتر است از خوردن گوشت یا نوشیدن شراب یا انجام هر کار دیگری که موجب لغزش ایمان‌داران می‌شود، دست بکشی. 22پس عقیدۀ خود را دربارۀ این مطلب بین خود و خدا نگه‌دار. خوشا به حال کسی‌ که به‌خاطر انجام آنچه فکر می‌کند نیکو است، خود را محکوم نمی‌سازد. 23امّا اگر با شک و تردید چیزی را بخورد، محکوم است، زیرا مطابق آنچه ایمانش به او می‌گوید، عمل نکرده است و هر عملی که از روی ایمان نباشد، گناه است.

Currently Selected:

رومیان 14: مژده

Highlight

Copy