مزمور 36
36
سرود داوود، بندۀ خداوند
شرارت انسان و رحمت خدا
1عصیان در اعماق دل شریر به او فرمان می‌دهد؛
هیچ ترسی از خدا مدنظر او نیست.
2زیرا آن‌ها چنان ازخودراضی شده‌اند
که فکر می‌کنند گناهانشان آشکار نخواهد شد
و محکوم نخواهند گشت.
3تمام سخنانشان حیله و فریب است.
از کارهای نیک و عاقلانه دست کشیده‌اند.
4شب‌ها نیز در بستر خود دسیسه می‌چینند.
کارهای ناپسند انجام می‌دهند
و از هیچ شرارتی روگردان نیستند.
5ای خداوند، محبّت پایدار تو همچون آسمان‌ها نامحدود
و وفاداری تو فراتر از ابرها است.
6نیکویی تو مانند کوه‌های سر به فلک کشیده است
و عدالت تو همچون دریاهای عمیق.
ای خداوند، انسان‌ها و حیوانات تحت مراقبت تو می‌باشند.
7ای خدا، محبّت پایدار تو چقدر عالی است!
تمام انسان‌ها در سایۀ بال‌های تو پناه می‌آورند.
8همه از خوان نعمت تو سیر می‌شوند
و از چشمۀ رحمت تو می‌نوشند.
9زیرا تو سرچشمۀ زندگی هستی
و در پرتو نور تو ما روشنی را می‌بینیم.
10محبّت پایدار تو بر آنایی که تو را می‌شناسند، همواره برقرار باشد،
و نیکویی تو بر آنانی که پاک‌دل هستند.
11مگذار که اشخاص مغرور بر من غالب گردند
و مردم شریر مرا فراری دهند.
12بدکاران طوری افتاده‌اند،
که دیگر نمی‌توانند برخیزند.
Currently Selected:
مزمور 36: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
