مزمور 102
102
دعای شخصی درمانده که اعتراض‌های خود را به خداوند می‌گوید
دعای شخص درمانده
1خداوندا، دعایم را بشنو
و به فریاد من برای کمک گوش بده.
2در روزهای سختی از من روی‌گردان مشو.
به من گوش بده،
و چون تو را بخوانم،
دعایم را هرچه زودتر مستجاب فرما.
3زیرا روزهای عمرم مانند دود برباد می‌رود
و استخوان‌هایم مانند آتش می‌سوزد.
4دل من شکسته و مثل علف خشک و پژمرده شده است.
آن‌قدر ضعیف شده‌ام که میل به غذا خوردن ندارم.
5از بس ناله کرده‌ام،
فقط پوست و استخوان برایم باقی‌مانده است.
6همچون پرندهٔ وحشی، آوارهٔ صحرا گشته‌ام
و مانند بوم در خرابه‌ها به سر می‌برم.
7خوابم نمی‌برد؛
مانند پرنده‌ای بر پشت‌بام، تنها مانده‌ام.
8دشمنانم هر روز مرا سرزنش می‌کنند
و مسخره‌کنندگانم مرا لعنت می‌نمایند.
9-10به‌خاطر خشم و غضب تو،
به‌جای نان، خاکستر می‌خورم
و اشک‌هایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند،
زیرا تو مرا بلند کرده به‌دور افکندی.
11عمرم مانند سایه‌های غروب به‌سرعت می‌گذرد
و همچون گیاه پژمرده می‌شوم.
12امّا تاج‌وتخت تو، ای خداوند، ابدی است
و تمام نسل‌های بشر نام تو را به یاد خواهند آورد.
13می‌دانم که تو خواهی آمد و بر صهیون ترحّم خواهی نمود؛
اکنون وقت آن است تا وعده‌ای را که داده بودی، عملی کنی
و لطف و رحمت خود را به صهیون نشان بدهی.
14گرچه ویران شده است،
خادمان تو آن را دوست می‌دارند،
و دلشان به حال آن می‌سوزد.
15ملل جهان از نام خداوند خواهند ترسید
و پادشاهان روی زمین، از جلال او.
16هنگامی‌که خداوند صهیون را دوباره آباد کند،
جلال و شکوه او آشکار خواهد شد.
17او به زاریِ بیچارگان گوش خواهد داد
و دعای ایشان را خوار نخواهد شمرد.
18این را برای نسل‌های آینده بنویسید تا از کارهای خداوند آگاه شوند،
و آنانی که در آینده به دنیا می‌آیند،
19«خداوند از عرش مقدّس خود از آسمان
به زمین نظر افکند.
20او ناله‌های زندانیان را شنید
و آن‌هایی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشید.»
21درنتیجه، نام خداوند در صهیون ذکر خواهد گردید
و در اورشلیم او را خواهند پرستید
22وقتی همۀ قوم‌ها و پادشاهان جهان با هم جمع شوند
و او را پرستش نمایند.
23خداوند مرا در جوانی ضعیف و ناتوان ساخت
و عمرم را کوتاه کرد.
24ای خدا، نگذار که در میان‌سالی بمیرم،
قبل از آنکه به پیری برسم.
ای خدا، تو تا به‌ابد زنده هستی.
25در ابتدا زمین را آفریدی
و آسمان‌ها کار دست‌های تو است.
26آن‌ها از میان خواهند رفت،
امّا تو باقی خواهی ماند.
همۀ آن‌ها همچون لباس، کهنه خواهند شد
و تو آن‌ها را مثل ردای مندرس دور انداخته از میان خواهی برد،
27امّا تو همیشه همان هستی که بودی
و سال‌های تو پایانی نخواهد داشت.
28فرزندان ما، در پناه تو در امان هستند
و نسل آن‌ها در حضور تو پایدار خواهد بود.
Currently Selected:
مزمور 102: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
