نِحِمیا 7

انتخاب فرماندار و دروازه‌بان‌های شهر

1اکنون دیوار بازسازی شده بود. درهای دروازه‌ها در جای خود نصب شده بودند. نگهبانان معبد بزرگ، اعضای گروه سرایندگان و سایر لاویان بر سر کارهای خود انتصاب شده بودند. 2برادرم حَنانی و حَنَنیا افسر فرماندۀ دژ را به سمت فرمانداری اورشلیم گماشتم. حَنَنیا مردی درستکار و خداترس بود و همتایی نداشت. 3من به ایشان گفتم دروازه‌های اورشلیم را تا بعد از طلوع خورشید باز نکنند و قبل از این‌که نگهبانان هنگام غروب محل خدمت خود را ترک کنند، آن‌ها را ببندند و قفل کنند. همچنین به ایشان گفتم از ساکنان اورشلیم نگهبانانی تعیین کنند. گروهی را در محل‌های مخصوص بگمارند و دیگران در اطراف خانه‌های خود گشت بزنند.

فهرست نام‌های اسیرانی که بازگشته بودند

(عِزرا 2‏:1‏-70)

4اورشلیم شهر بزرگی بود، ولی افراد کمی در آن زندگی می‌کردند و هنوز بسیاری از خانه‌ها در آن ساخته نشده بود. 5آنگاه خدا در دل من نهاد که بزرگان، رهبران و قوم را برای بررسی شجره‌نامۀ ایشان گرد آورم. شجره‌نامۀ نخستین گروهی را که از اسارت بازگشته بودند، یافتم که از این قرار بود:

6بسیاری از تبعید شدگان، استان بابِل را ترک کردند و به شهرهای خود در اورشلیم و یهودیه بازگشتند و هرکدام در شهر خود ساکن شدند. خانواده‌های ایشان از زمانی‌‌که نبوکدنصر ایشان را به اسارت برده بود، در بابِل در تبعید زندگی می‌کردند. 7رهبران ایشان عبارت بودند از: زِرُبابل، یِشوع، نِحِمیا، عَزَریا، رَعَمیا، نَحَمانی، مُردِخای، بِلشان، مِسفارِت، بِغوای، نِخوم، بَعَنا.

8نام خاندان‌های اسرائیل که از تبعید بازگشتند و تعداد ایشان به شرح زیر است:

از خانوادۀ فَرعوش دو هزار و صد و هفتاد و دو نفر؛

9از خانوادۀ شِفَطیا سی‌صد و هفتاد و دو نفر؛

10از خانوادۀ آرَح شش‌صد و پنجاه و دو نفر؛

11از خانوادۀ فَحَت موآب پسر یِشوع و یوآب دو هزار و هشت‌صد و هجده نفر؛

12از خانوادۀ عیلام هزار و دویست و پنجاه ‌و ‌چهار نفر؛

13از خانوادۀ زَتّو هشت‌صد و چهل‌ و پنج نفر؛

14از خانوادۀ زَکّای هفت‌صد و شصت نفر؛

15از خانوادۀ بِنّوی شش‌صد و چهل و هشت نفر؛

16از خانوادۀ بِبای شش‌صد و بیست و هشت نفر؛

17از خانوادۀ عَزجَد دو هزار و سی‌صد و بیست‌ و دو نفر؛

18از خانوادۀ اَدونیقام شش‌صد و شصت و هفت نفر؛

19از خانوادۀ بِغوای دوهزار و شصت و هفت نفر؛

20از خانوادۀ عادین شش‌صد و پنجاه و پنج نفر؛

21از خانوادۀ آطیر معروف به حِزقیا نود و هشت نفر؛

22از خانوادۀ حاشوم سی‌صد و بیست و هشت نفر؛

23از خانوادۀ بیصای سی‌صد و بیست و چهار نفر؛

24از خانوادۀ حاریف صد و دوازده نفر؛

25از خانوادۀ جِبعون نود و پنج نفر.

26افرادی که اجدادشان در شهرهای زیر زندگی می‌کردند، نیز بازگشتند:

از شهرهای بِیت‌لِحِم و نِطوفَه صد و هشتاد و هشت نفر؛

27از شهر عَناتوت صد و بیست و هشت نفر؛

28از شهر بِیت‌عَزمَوِت چهل‌و‌دو نفر؛

29از شهرهای قَریت‌یِعاریم، کِفیرَه و بِئیروت هفت‌صد و چهل و سه نفر؛

30از شهرهای رامَه و جِبَع شش‌صد و بیست و یک نفر؛

31از شهر مِخماص صد و بیست و دو نفر؛

32از شهرهای ‌بِیت‌ئیل‌ و عای صد و بیست و سه نفر؛

33از شهر نِبوی دیگر پنجاه و دو نفر؛

34از شهر عیلام (یکی دیگر) هزار و دویست و پنجاه‌ و‌ چهار نفر؛

35از شهر حاریم سی‌صد و بیست نفر؛

36از شهر اریحا سی‌صد و چهل و پنج نفر؛

37از شهرهای لود، حادید و اونو هفت‌صد و بیست و یک نفر؛

38از شهر سِنائه سه هزار و نه‌صد و سی نفر.

39این است فهرست خاندان‌های کاهنانی که از تبعید به میهن بازگشتند:

از خاندان یِدَعیا از نسل یِشوع نه‌صد و هفتاد و سه نفر؛

40از خاندان اِمّیر هزار و پنجاه و دو نفر؛

41از خاندان فَشحور هزار و دویست و چهل و هفت نفر؛

42از خاندان حاریم هزار و هفده نفر.

43خاندان‌های لاویانی که از تبعید بازگشتند عبارت بودند از:

خاندان یِشوع و قَدمیئیل از نسل هودویا هفتاد و چهار نفر؛

44سرایندگان معبدِ بزرگ از نسل آساف صد و بیست و هشت نفر؛

45نگهبانان معبدِ بزرگ از خاندان شَلّوم، آطیر، طَلمون، عَقّوب، حَطیطا و شوبای صد و سی و هشت نفر.

46کارکنان معبدِ بزرگ که از تبعید بازگشتند عبارت بودند از خاندان‌های:

صیحا، حَسوفا، طَبّاعوت

47قیروس، سیعا، فادون

48لِبانَه، حَجابَه، شَلمای

49حانان، جِدّیل، حَجر

50رآیا، رِصین، نِقودا

51جَزام، عُزَّه، فاسیَح

52بیسای، مِعونیم، نِفوشِسیم

53بَقبوق، حَقوفا، حَرحور

54بَصلیت، مِحیدا، حَرشا

55بَرقوس، سیسِرا، تامَح

56نِصیح و حَطیفا.

57خاندان‌های خادمان سلیمان که از تبعید بازگشتند، عبارت بودند از:

سوطای، سوفرت، فرودا؛

58یعله، درقون، جِدّیل؛

59شِفَیطا، حَطّیل، فوخرتِ حظباییم و آمون.

60شمارۀ خادمان معبدِ بزرگ و بازماندگان خادمان سلیمان که از تبعید بازگشتند سی‌صد و نود و دو نفر بود.

61‏-62شش‌صد و چهل‌و‌دو نفر از خاندان‌های دِلایا، طوبیا و نِقودا بودند که از شهرهای تِل‌مِلَح، تِل‌حَرشا، کروب، ادان و اِمّیر آمده بودند، امّا نتوانستند ثابت کنند که از نسل اسرائیل هستند.

63همچنین سه خاندان از کاهنان به نام‌های حبایا، هَقّوص و بَرزِلّائی بزرگ. بَرزِلّائی همان کسی است که با دختر بَرزِلّائی جِلعادی ازدواج کرد و نام خانوادگی او را برای خود برگزید. 64چون آن‌ها نتوانستند از طریق شجره‌نامه اجداد خود را پیدا کنند، از کار کهانت محروم شدند. 65فرماندار یهودی به ایشان گفت که آن‌ها نمی‌توانند از غذای اهدایی به خدا بخورند تا کاهنی که بتواند از اوریم و تُمّیم#7‏:65 معنای دو واژه «اوریم و تُمّیم» کاملاً مشخّص نیست، امّا احتمالاً کاهنان از این دو شی برای تشخیصِ ارادۀ خدا استفاده می‌کردند. استفاده کند، پیدا شود.

66‏-69تعداد کلّ کسانی‌ که از تبعید بازگشته بودند، چهل‌و‌دو هزار و سی‌صد شصت نفر بودند.

هفت هزار و سی‌صد و سی و هفت نفر خدمتکاران زن و مرد؛

دویست و چهل و پنج نفر سرایندگان و نوازندگان زن و مرد؛

هفت‌صد و سی و شش راس اسب؛

دویست و چهل و پنج راس قاطر؛

چهارصد و سی و پنج نفر شتر؛

شش هزار و هفت‌صد بیست رأس الاغ.

70‏-72گروهی از مردم که برای هزینۀ بازسازی معبدِ بزرگ کمک کردند:

فرماندار یهودیان	معادل هشت و نیم کیلوگرم	طلا
	پنجاه	جام
	پانصد و سی دست	لباس کهانت
سران خاندان	صد و شصت و هشت کیلوگرم	طلا
	هزار و دویست و پنجاه کیلوگرم	نقره
بقیّۀ قوم	صد و شصت و هشت کیلوگرم	طلا
	صد و چهل کیلوگرم گرم	نقره
	شصت و هفت دست	لباس کهانت برای کاهنان

73پس کاهنان، لاویان، نگهبانان معبد بزرگ، نوازندگان و سرایندگان، بسیاری از مردم عادی، کارکنان معبدِ بزرگ و همۀ مردم اسرائیل در شهرهای یهودا مستقر شدند.

Currently Selected:

نِحِمیا 7: مژده

Highlight

Copy