لوقا 6

کار در روز سَبَّت

(متّی 12‏:1‏-8؛ مرقس 2‏:23‏-28)

1یک روز سَبَّت، عیسی از میان کشتزارهای گندم می‌گذشت. شاگردان او خوشه‌های گندم را می‌چیدند و در کف دست‌های خود پاک کرده می‌خوردند. 2بعضی از فریسیان گفتند: «چرا شما کاری را که در روز سَبَّت جایز نیست انجام می‌دهید؟» 3عیسی پاسخ داد: «مگر نخوانده‌اید که داوود وقتی‌ خود و یارانش گرسنه بودند، چه کرد؟ 4او به خانۀ خدا وارد شده نان تقدیس شده را برداشت و خورد و به یاران خود نیز داد، درصورتی‌که خوردن آن نان‌ها برای هیچ‌کس جز کاهنان جایز نیست.» 5سپس عیسی به ایشان فرمود: «پسر انسان صاحب اختیار روز سَبَّت است.»

شفا در روز سَبَّت

(متّی 12‏:9‏-14؛ مرقس 3‏:1‏-6)

6عیسی در روز سَبَّت دیگری به کنیسه رفت و مشغول تعلیم شد. از قضا مردی در آنجا حضور داشت که دست راستش خشک شده بود. 7علما و فریسیان سخت مراقب بودند که ببینند آیا عیسی او را در روز سَبَّت شفا خواهد داد تا مدرکی علیه او به دست آورند. 8امّا عیسی به افکار آنان پی برد و به مردی که دستش خشک شده بود فرمود: «بلند شو و در وسط بایست.» او برخاست و آنجا ایستاد. 9عیسی به ایشان فرمود: «سؤالی از شما دارم: آیا در روز سَبَّت، نیکی کردن روا است یا بدی کردن؟ جان انسانی را نجات دادن یا نابود کردن؟» 10سپس دور تا دور به همۀ آن‌ها نگاه کرد و به آن مرد فرمود: «دستت را دراز کن.» او دست خود را دراز کرد و دستش خوب شد. 11امّا آنان بسیار خشمگین شده در میان خودشان به گفت‌وگو پرداختند که چه بر سر عیسی بیاورند.

انتخاب رسولان

(متّی 10‏:1‏-4؛ مرقس 3‏:13‏-19)

12در یکی از آن روزها عیسی برای دعا به کوهستان رفت و شب را با دعا به درگاه خدا به صبح رسانید. 13وقتی سپیدۀ صبح دمید، شاگردان خود را احضار کرد و از میان آنان، دوازده نفر را انتخاب کرد و آن‌ها را رسولان نامید: 14شمعون که به او لقب پطرس داد و اَندریاس برادر او، یعقوب و یوحنا، فیلیپُس و بَرتولما، 15متّی و توما، یعقوب پسر حَلفی و شمعون معروف به فدایی، یهودا پسر یعقوب 16و یهودای اَسخَریوطی که تسلیم‌کنندۀ او شد.

در خدمت مردم

(متّی 4‏:23‏-25)

17عیسی با شاگردان از کوه پایین آمد و در زمین همواری ایستاد. اجتماع بزرگی از پیروان او و گروه کثیری از تمام نقاط یهودیه و اورشلیم و اطراف صور و صیدون حضور داشتند. 18آن‌ها آمده بودند تا سخنان او را بشنوند و از امراض خود شفا یابند. آن کسانی‌ که گرفتار ارواح پلید بودند شفا یافتند 19و هر کسی در میان جمعیّت سعی می‌کرد دست خود را به عیسی بزند، چون قدرتی که از او صادر می‌شد، همه را شفا می‌داد.

خوشا به‌ حال‌ها و نکوهش‌ها

(متّی 5‏:1‏-12)

20بعد به شاگردان خود چشم دوخت و گفت:

«خوشا به حال شما که فقیرید؛

پادشاهی خدا از آن شما است.

21«خوشا به حال شما که اکنون گرسنه‌اید؛

شما سیر خواهید شد.

خوشا به حال شما که اکنون اشک می‌ریزید؛

شما خندان خواهید شد.

22«خوشا به حال شما هرگاه به‌خاطر پسر انسان، مردم از شما متنفّر شوند و شما را از بین خود بیرون کنند و به شما اهانت کنند و یا به شما بد بگویند. 23در آن روز شاد باشید و از خوشی پایکوبی کنید چون بدون شک پاداش سرشاری در عالم بالا خواهید داشت، زیرا نیاکان ایشان نیز درست به همین‌طور با انبیا رفتار می‌کردند.

24«امّا وای به حال شما ای ثروتمندان؛

شما روزهای کامرانی خود را پشت سر گذاشته‌اید.

25وای به حال شما که اکنون سیر هستید؛

شما گرسنگی خواهید کشید.

وای به حال شما که اکنون می‌خندید؛

شما ماتم گرفته گریه خواهید کرد.

26«وای به حال شما وقتی همه از شما تعریف می‌کنند؛ نیاکان ایشان درست همین کار را با انبیای دروغین کردند.

مهربانی با دشمنان

(متّی 5‏:38‏-48؛ متّی 7‏:12 الف)

27«امّا به شما که سخن مرا می‌شنوید می‌گویم: به دشمنان خود محبّت نمایید، به آنانی که از شما متنفّرند نیکی کنید، 28برای آنانی که شما را لعنت می‌کنند دعای خیر کنید و برای آنانی که با شما بدرفتاری می‌کنند دعا کنید. 29اگر کسی به صورت تو سیلی بزند، طرف دیگر صورت خود را هم به‌سوی او بگردان. اگر کسی ردای تو را بگیرد، بگذار پیراهنت را هم نیز بگیرد ببرد. 30به هرکه چیزی از تو بخواهد ببخش و وقتی کسی آنچه را که مال تو است می‌برد، آن‌ را مطالبه نکن. 31با دیگران آن‌چنان رفتار کنید که می‌خواهید آن‌ها با شما رفتار کنند.

32«اگر فقط کسانی را دوست بدارید که شما را دوست دارند، برای شما چه افتخاری دارد؟ حتّی خطاکاران هم دوستداران خود را دوست می‌دارند. 33و اگر فقط به کسانی‌ که به شما نیکی می‌کنند نیکی کنید، برای شما چه افتخاری دارد؟ چون خطاکاران هم چنین می‌کنند. 34و اگر فقط به کسی قرض بدهید که توقّع پس گرفتن دارید، دیگر چه افتخاری برای شما دارد؟ حتّی خطاکاران هم، اگر بدانند تمام آن‌ را پس خواهند گرفت، به یکدیگر قرض خواهند داد. 35امّا شما به دشمنان خود محبّت نمایید و نیکی کنید و بدون توقّعِ عوض، قرض بدهید که پاداش سرشاری خواهید داشت و فرزندان خدای متعال خواهید بود، زیرا او نسبت به ناسپاسان و بدکاران مهربان است. 36پس همان‌طور که پدر شما رحیم است، شما نیز رحیم باشید.

قضاوت دربارۀ دیگران

(متّی 7‏:1‏-5)

37«دربارۀ دیگران قضاوت نکنید تا خود مورد قضاوت قرار نگیرید. محکوم نکنید تا محکوم نشوید. دیگران را ببخشید تا بخشیده شوید. 38بدهید که به شما داده خواهد شد؛ پیمانۀ پُر و فشرده و تکان داده شده و لبریز در دامن شما ریخته خواهد شد، زیرا با هر پیمانه‌ای که به دیگران بدهید با همان پیمانه عوض خواهید گرفت.»

39همچنین مَثَلی برای ایشان آورد: «آیا یک کور می‌تواند راهنمای کور دیگری باشد؟ آیا هر دو در گودال نخواهند افتاد؟ 40شاگرد بالاتر از استاد خود نیست، امّا وقتی تحصیلات خود را به پایان برساند، به پایۀ استادش خواهد رسید.

41«چرا پرِ کاهی را که در چشم برادرت است می‌بینی، ولی متوجّه چوبی که در چشم خود داری نیستی؟ 42چطور می‌توانی به برادرت بگویی، 'ای برادر، اجازه بده آن پَر کاه را از چشمت بیرون بیاورم'، درصورتی که چوبِ داخل چشم خود را نمی‌بینی؟ ای ریاکار، اوّل چوب را از چشم خود بیرون بیاور؛ آن‌وقت بهتر خواهی دید که پَر کاه را از چشم برادرت بیرون بیاوری.

شناسایی درخت

(متّی 7‏:16‏-20؛ متّی 12‏:33‏-35)

43«هرگز درخت خوب میوۀ بد و یا درخت بد میوۀ خوب به بار نیاورده است؛ 44هر درختی از میوه‌اش شناخته می‌شود. از بوته‌های خار، انجیر جمع نمی‌کنند و از خاربُن، انگور نمی‌چینند. 45مرد نیکو از خزانۀ نیک درون خود نیکی به بار می‌آورد و مرد بد از خزانۀ بد درون خود بدی به بار می‌آورد، چون زبان از پُری دل سخن می‌گوید.

دو خانه

(متّی 7‏:24‏-27)

46«چرا پیوسته به من خداوندا‌ خداوندا می‌گویید ولی آنچه را که به شما می‌گویم، انجام نمی‌دهید؟ 47هرکه نزد من بیاید و آنچه را که می‌گویم بشنود و به آن‌ها عمل کند، به شما نشان می‌دهم مانند چه کسی است. 48او مانند آن مردی است که برای ساختن خانۀ خود، زمین را عمیق کَند و شالودۀ آن‌ را روی صخره قرار داد. سیل آمد، رودخانه طغیان کرد و به آن خانه زد، امّا نتوانست آن‌ را از جا بکند چون محکم ساخته شده بود. 49امّا هرکه سخنان مرا بشنود و به آن‌ها عمل نکند، مانند مردی است که خانۀ خود را روی خاکِ بدون شالوده بنا کرد. به‌محض این‌که سیل به آن خانه زد، خانه فروریخت و به کلّی ویران شد!»

Currently Selected:

لوقا 6: مژده

Highlight

Copy