ایّوب 21
21
ایّوب:
1-2لطفاً به سخنان من به‌دقّت گوش بدهید؛
این تسلّی شما به من باشد.
3به من فرصت بدهید تا حرف‌های خود را بزنم،
و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.
4شکایت من از انسان نیست.
برای بی‌صبری و بی‌طاقتی خودم دلیل دارم.
5به من نگاه کنید
و از حیرت دست بر دهان گذارده ساکت باشید.
6وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم،
تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.
7چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند
و به قدرت و جلال می‌رسند؟
8ایشان دارای فرزندان و نوادگان می‌شوند،
و شاهد رشدشان می‌باشند.
9خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است
و خدا آن‌ها را جزا نمی‌دهد.
10گاوهایشان تولید مثل می‌کنند
و در هنگام زایمان دچار مشکل نمی‌شوند.
11کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پای‌کوبی می‌کنند.
12با صدای دف و بربط و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.
13بدکاران، عمر خود را در کامرانی می‌گذرانند
و در آرامش از دنیا می‌روند.
14از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد
و مایل نیستند که طریق خدا را بشناسند.
15می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟
چه فایده‌ای دارد که نزد او دعا کنیم؟»
16آن‌ها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجۀ سعی و کوشش خود آن‌ها است،
امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.
17آیا تا‌به‌حال چراغ شریران خاموش شده
یا بلایی بر سرشان آمده است؟
آیا خدا هرگز آن‌ها را از روی غضب خود جزا داده است؟
18یا آن‌ها را مثل کاهی در برابر باد
یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟
19شما می‌گویید که خدا فرزندان را به‌خاطر گناهان پدرانشان مجازات می‌کند.
باشد که خدا خودش آن‌ها را مجازات کند
تا جزای گناهان خود را ببینند.
20خودشان باید نابودی خود را ببینند
و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.
21آیا آن‌ها بعد از این‌که عمرشان سپری می‌شود،
برای خانواده‌هایشان دلواپس خواهند بود؟
22آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟
23-24برخی از انسان‌ها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛
آن‌ها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند؛
آن‌ها خوب تغذیه شده‌اند.
25برخی هم در بدبختی،
در‌حالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.
26امّا همه یکسان به خاک می‌روند
و خوراک کرم‌ها می‌شوند.
27من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای را که برای من می‌کشید.
28می‌گویید: «خانۀ بزرگان و امیران چه شد،
و آن‌هایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
29بروید از کسانی که دنیا را دیده‌اند، بپرسید
و شرح سفر آن‌ها را بخوانید.
30آنگاه خواهید دانست که اشخاص بدکار در روز فلاکت در امان می‌مانند
و از غضب خدا مصون می‌مانند.
31کسی نیست که شریران را متّهم کند
و به سزای کارهایشان برساند.
32وقتی می‌میرند، با احترام به خاک سپرده می‌شوند
و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.
33همهٔ مردم جنازۀ آن‌ها را مشایعت می‌کنند؛
حتّی خاک هم آن‌ها را با خوش‌رویی می‌پذیرد.
34پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟
همۀ پاسخ‌های شما غلط و از حقیقت دورند.
Currently Selected:
ایّوب 21: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
