ایّوب 15
15
مکالمۀ دوّم
(15:1-21:34)
اِلیفاز تیمانی:
1-2ایّوب، آیا شخص حکیم باید سخنان احمقانه بگوید و فضا را با حرف‌های پوچ پُر کند!
3با این‌گونه سخنان بی‌معنی، نمی‌توانی از خود دفاع کنی.
4به‌راستی تو خداترسی را کنار گذاشته‌ای
و مانع تعمّق و تأمل نزد خدا می‌شوی.
5زیرا سخنان زبانت گناهانت را آشکار می‌کنند.
تو با حیله و نیرنگ صحبت می‌کنی.
6نه من، بلکه سخنان زبانت تو را محکوم می‌کنند؛
و بر ضد تو شهادت می‌دهد.
7آیا فکر می‌کنی تو اوّلین انسانی هستی که به دنیا آمد؟
آیا تو پیش از کو‌ه‌ها به‌وجود آمدی؟
8آیا تو مخفیانه مشورت‌های خدا را می‌شنیدی؟
آیا حکمت منحصر به تو است؟
9آیا چیزی هست که تو بدانی و ما ندانیم؟
آیا چیزی هست که تو بفهمی و ما نفهمیم؟
10ما حکمت و دانش را از ریش‌سفیدان و پیران آموختیم،
آنانی که سنشان زیادتر از سن پدر تو است.
11آیا تسلّی خدا برای تو کافی نیست،
و یا کلماتی که با نرمی با تو سخن می‌گویند؟
12چرا به هیجان آمده‌ای
و از چشمانت خشم و غضب شراره می‌زند؟
13چرا خشم خود را به خدا معطوف می‌کنی
و اجازه می‌دهی چنین سخنانی از زبانت جاری شود؟
14آیا انسان می‌تواند واقعاً پاک باشد
و یا بنی‌آدم در پیشگاه خدا نیک شمرده شود؟
15خدا حتّی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی‌کند؛
حتّی آنها در نظر او پاک و منزّه نیستند،
16چه رسد به انسان فاسد و ناچیز
که شرارت را مثل آب می‌نوشد.
17اکنون به من گوش بده تا آنچه را که دیده‌ام، به تو بگویم.
18این‌ها حقایقی هستند
که من از حکیمان آموختم
که پدران آنها را از ایشان مخفی نکردند.
19خدا سرزمین را تنها به ایشان داد،
و بیگانگانی نبودند که آنها را از خدا دور کنند.
20اشخاص شریر که به دیگران ظلم می‌کنند،
در سراسر عمر خود در عذاب هستند.
21صداهای ترسناک در گوششان می‌پیچد.
وقتی‌که فکر می‌کنند همه‌چیز بروفق مراد است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می‌گیرند.
22امید فرار از تاریکی برایشان نیست
و عاقبت با شمشیر هلاک می‌شوند.
23برای یک لقمۀ نان آواره می‌شوند
و می‌دانند آینده‌ای تاریک در پیش‌رو دارند.
24مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد،
آنها را به وحشت می‌اندازد،
25زیرا دست خود را بر ضد خدا دراز کردند
و علیه قادر مطلق سرکشی نمودند.
26با گستاخی سپر خود را به دست گرفته
به او حمله می‌کنند.
27آنها هرچند از مال دنیا بی‌نیاز باشند
و خود را فربه سازند،
28امّا سرانجام در شهرهای ویران
و خانه‌های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند،
به سر خواهند برد.
29ثروتشان برباد می‌رود
و چیزی برایشان باقی نمی‌ماند.
30نمی‌توانند از تاریکی فرار کنند
و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخه‌هایش بسوزد و شکوفه‌هایش دستخوش باد شود،
دار و ندار خود را از دست می‌دهند.
31او نباید بر پوچی توکّل کرده خود را فریب دهد،
زیرا بیهودگی دست‌مزد او خواهد بود.
32پیش از موعد، پژمرده خواهد شد،
و شاخه‌هایش سبز نخواهد ماند.
33آنها مانند تاکی خواهند بود که غوره‌هایش پیش از رسیدن بریزند
و مانند درخت زیتون که شکوفه‌هایش می‌ریزند.
34اشخاص خدانشناس، بی‌کس خواهند ماند
و خانۀ رشوه‌خواران در آتش خواهد سوخت.
35آنها برای شرارت نقشه می‌کشند
و دل‌هایشان پُر از مکر و حیله است.
Currently Selected:
ایّوب 15: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
