ایّوب 14
14
1انسان که از زن زاییده میشود،
عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.
2همچون گُل میشکفد و بهزودی پژمرده میگردد
و مانند سایهای زودگذر و ناپایدار است.
3پس ای خدا، چرا چشمان خود را بر چنین موجودی میدوزی
و او را به محاکمه میکشی؟
4هیچکس نمیتواند از یکچیز ناپاک
چیزی پاک به دست آورد.
5طول عمر و شمارۀ ماههای عمرش را
تو از پیش تعیین کردهای
و کسی نمیتواند آن را تغییر بدهد.
6پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار
تا از این زندگانی سخت کمی لذّت ببرد.
7برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود
و شاخههای تازۀ دیگری بیاورد؛
8هرچند ریشهاش در زمین کهنه شود
و کُندهاش در خاک بپوسد،
9وقتی رطوبت آب به آن برسد، بازهم مثل یک نهال تازه جوانه میزند و شکوفه میآورد.
10امّا انسان وقتیکه مُرد، ساقط میشود؛
آخرین نَفَس خود را میکشد، و از او چه نشانهای باقی است؟
11مانند آب دریا که بخار میشود
و رودخانهای که خشک میگردد،
12انسان هم به خواب ابدی فرومیرود
و تا نیست شدن آسمانها برنمیخیزد
و کسی او را بیدار نمیکند.
13ایکاش مرا تا وقتیکه غضبت فرو نشیند
در دیار مردگان پنهان میکردی،
و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد میآوردی.
14وقتی انسان میمیرد، آیا دوباره زنده میشود؟
امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگیام پایان یابد
و دوران شادکامی فرارسد.
15آنوقت تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد
و تو از دیدن این مخلوقت خشنود خواهی شد.
16تو مراقب هر قدم من نخواهی بود
و گناهانم را در نظر نخواهی گرفت.
17گناهانم را بخشیده به کنار خواهی گذاشت
و خطاهایم را خواهی پوشاند.
18زمانی میرسد که کوهها فرو میریزند و از بین میروند.
سنگها از جایشان کنده میشوند،
19آب، سنگها را میساید
و سیلابها خاک زمین را میشوید.
به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب خواهی ساخت.
20تو بر او غالب خواهی شد، و او را به چنگ مرگ خواهی فرستاد
و تا به ابد از بین خواهی برد.
21اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمیشود
و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بیاطّلاع میماند.
22او فقط درد خود را احساس میکند
و تنها برای خود ماتم میگیرد.
Currently Selected:
ایّوب 14: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023