اِرمیا 30
30
وعدۀ خداوند به قوم خود
1یَهْوه، خدای اسرائیل، 2به من گفت: «هرآنچه را که به تو گفته‌ام، در کتابی بنویس، 3چون زمانی خواهد آمد که من کامیابی قوم خودم، اسرائیل و یهودا، را به آن‌ها بازخواهم گردانید. من آن‌ها را به سرزمینی که به اجدادشان داده بودم، برخواهم گردانید و آن‌ها دوباره آن را تصاحب خواهند کرد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.» 4خداوند به مردم اسرائیل و یهودا می‌گوید:
5«من فریادهای ناشی از وحشت را می‌شنوم،
صدای ترس، نه صلح و آرامش.
6لحظه‌ای صبر کنید و بیندیشید!
آیا یک مرد می‌تواند بچّه بزاید؟
پس چرا تمام مردان، مانند زنی در حال زایمان، دست‌های خودشان را روی شکمشان گذاشته‌اند؟
چرا رنگ صورت آن‌ها پریده است؟
7روزهای هولناکی در پیش است،
و هیچ زمان دیگری را نمی‌توان با آن مقایسه کرد؛
آن زمان روزهای سختی و پریشانی برای قوم من خواهد بود،
امّا آن‌ها زنده خواهند ماند.»
8خداوند متعال می‌گوید: «وقتی آن روز برسد، من یوغ را از گردن آن‌ها برخواهم داشت و زنجیرهای آنان را پاره خواهم کرد و دیگر بردۀ بیگانگان نخواهند بود. 9درعوض، آن‌ها در خدمت من، یَهْوه، خدای آن‌ها و کسی از نسل داوود که من او را به پادشاهی نصب می‌کنم، خواهند بود.
10ای قوم من، ترسان نباشید؛
ای مردم اسرائیل وحشت نکنید.
من شما را از آن سرزمین دور،
سرزمینی که در آن به اسارت رفته‌اید، نجات خواهم داد.
شما به وطن خود برخواهید گشت و در صلح و آرامش خواهید زیست.
شما در امنیّت زندگی خواهید کرد و هیچ‌کس شما را نخواهد ترسانید.
11من نزد شما خواهم آمد و شما را نجات خواهم داد.
من تمام ملّت‌هایی را که شما در میان آن‌ها پراکنده شده‌اید،
از بین خواهم برد،
امّا شما را نابود نخواهم کرد.
شما را بدون مجازات نخواهم گذاشت،
امّا مجازات شما عادلانه خواهد بود.
من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
12خداوند به قوم خود می‌گوید:
«زخم‌های تو غیرقابل علاج،
و جراحات تو درمان‌شدنی نیست.
13کسی نیست که به یاری تو بیاید،
و برای زخم‌های تو درمانی وجود ندارد
و امیدی به شفای تو نیست.
14تمام یارانت تو را فراموش کرده‌اند،
و دیگر اهمیّتی به تو نمی‌دهند.
من مثل یک دشمن به تو حمله کردم؛
مجازات تو سخت بود،
چون گناهانت بی‌شمار
و شرارت‌هایت بی‌حد است.
15دیگر از جراحت‌های خود شکایت نکن،
چون علاجی برای تو وجود ندارد.
من تو را این‌طور مجازات کردم،
چون گناهانت بی‌شمار
و شرارت‌هایت بی‌حد است،
16امّا اکنون هرکه تو را ببلعد، بلعیده خواهد شد
و تمام دشمنانت به اسارت برده خواهند شد.
به تمام کسانی که به تو ظلم کنند، ظلم خواهد شد،
و تمام کسانی که تو را غارت کردند، غارت خواهند شد.
17من بار دیگر سلامتی تو را برخواهم گردانید
و زخم‌های تو را درمان خواهم کرد،
هرچند دشمنانت می‌گویند،
'صهیون متروک شده
و دیگر کسی به آن اهمیّتی نمی‌دهد.'
من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
18خداوند می‌گوید:
«من قوم خود را به سرزمین خودشان بازخواهم گردانید
و نسبت به خانواده‌های آن‌ها رحیم خواهم بود،
اورشلیم بازسازی خواهد شد،
و کاخ آن به حالت نخست برخواهد گشت.
19مردمی که در آنجا زندگی می‌کنند، با سرودهای خودشان مرا ستایش خواهند کرد
و فریاد شادی همه‌جا شنیده خواهد شد.
برکت من شامل حال آن‌ها می‌شود و تعدادشان افزون خواهد شد،
برکت من بر ایشان افتخار و سربلندی خواهد آورد.
20من قدرت گذشته را به قوم برخواهم گردانید
و آن‌ها را در جای خودشان استوار خواهم کرد،
و هر کسی را که به آن‌ها ظلم کند، مجازات خواهم کرد.
21فرمانروای خودشان از میان همین قوم
و شاهزادۀ آن‌ها از میان مردم خودشان برخواهد خاست.
وقتی او را به حضور بخوانم، حاضر می‌شود،
چون کسی جرأت نمی‌کند بدون دعوت نزد من بیاید.
22آن‌ها قوم من و من خدای آن‌ها خواهم بود.
من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
23خشم خداوند، مانند توفان و تُندبادی است که در بالای سر شریران می‌خروشد. 24این توفان آرام نخواهد شد تا آنچه منظور نظر او است انجام شود. در آیندۀ نزدیک، قوم من این را به‌طور واضح درک خواهند کرد.
Currently Selected:
اِرمیا 30: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
