اِرمیا 16
16
ارادۀ خداوند برای زندگی اِرمیا
1خداوند بار دیگر به من گفت: 2«تو نباید در چنین جایی ازدواج کنی و صاحب فرزند شوی. 3به تو خواهم گفت که چه بلایی بر سر کودکانی که در اینجا به دنیا می‌آیند و والدین آن‌ها خواهد آمد. 4بیماری مُهلکی همۀ آن‌ها را خواهد کشت. کسی برای آن‌ها ماتم نخواهد گرفت و اجسادشان را دفن نخواهند کرد. بدن‌های آن‌ها مثل توده‌های کود بر روی زمین جمع خواهند شد. آن‌ها یا در جنگ کشته خواهند شد یا از گرسنگی خواهند مُرد و بدن‌های آن‌ها طعمۀ پرندگان و حیوانات وحشی خواهد شد.
5«تو نباید وارد خانه‌ای شوی که در آن سوگواری است؛ و نباید برای کسی ماتم بگیری. من با دادن صلح و سعادت، قوم خودم را برکت نخواهم داد و آن‌ها دیگر محبّت و رحمت من را نخواهند دید. 6فقیر و غنی، همه در این سرزمین خواهند مُرد و کسی نخواهد بود که آن‌ها را دفن کند یا برایشان سوگواری نماید. کسی نخواهد بود که به نشانۀ هم‌دردی خود را مجروح کند یا موی سَرخود را بتراشد. 7کسی بر سر سفرۀ شخص دیگری به‌منظور تسلّی و دل‌داری او در مرگ عزیزانش نخواهد نشست، حتّی اگر آن شخص والدین خود را از دست داده باشد.
8«به خانه‌ای که جشن و ضیافت برپا کرده‌اند، داخل نشو و برای خوردن و نوشیدن با آن‌ها هم‌نشینی نکن. 9به آنچه من خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گویم گوش کن. من صداهای خوشی و شادمانی مجالس عروسی را به سکوت مبدّل خواهم کرد و شما همه زنده و شاهد این امور خواهید بود.
10«وقتی تو تمام این چیزها را به مردم بگویی، آن‌ها از تو خواهند پرسید که چرا من خواستم آن‌ها به این سختی مجازات شوند. آن‌ها خواهند پرسید که تقصیر ایشان چیست و مرتکب چه گناهی علیه یَهْوه، خدای خودشان شده‌اند. 11آنگاه به آن‌ها بگو که خداوند گفته است، 'اجداد شما از من بازگشتند و سایر خدایان را پرستش و خدمت کردند. آن‌ها مرا ترک کردند و از تعالیم من اطاعت نکردند. 12امّا کارهای شما از کارهای اجدادتان بدتر است. همۀ شما سرسخت و شریر هستید و از من اطاعت نمی‌کنید، 13پس من شما را از این سرزمین بیرون خواهم انداخت و به مملکتی خواهم برد که نه شما و نه اجدادتان دربارۀ آن چیزی شنیده‌اند. در آنجا شما خدایان دیگر را شبانه‌روز خدمت خواهید کرد، و من هم دیگر به شما ترحّم نخواهم کرد.'»
بازگشت از اسارت
14خداوند می‌گوید: «زمانی خواهد آمد که دیگر مردم به نام من، خدای زنده‌ای که اسرائیل را از مصر بیرون آورد، سوگند یاد نخواهند کرد، 15بلکه آن‌ها به نام خدای زنده‌ای سوگند یاد خواهند کرد که قوم اسرائیل را از سرزمینی در شمال و از سایر کشورهایی که ایشان را در آن‌ها پراکنده کرده بودم، بازگردانده است. من آن‌ها را به کشور خودشان، به سرزمینی که به اجدادشان داده بودم، برخواهم گردانید. من خداوند، چنین گفته‌ام.»
مجازات در آیندۀ نزدیک
16خداوند می‌گوید: «من ماهیگیران بسیاری می‌فرستم تا این قوم را صید کنند. بعد از آن شکارچیان زیادی خواهم فرستاد تا در هر کوه و تپّه و در غارهای میان صخره‌ها آن‌ها را شکار کنند. 17من هرچه آن‌ها می‌کنند، می‌بینم. هیچ‌چیز از من مخفی نیست و گناهان آن‌ها از نظر من پنهان نمی‌باشد. 18من آن‌ها را وادار خواهم کرد تا برای گناهان و شرارت خود دوچندان بپردازند، زیرا آن‌ها با بُت‌های بی‌جان خود، سرزمین مرا ناپاک ساخته آن را از خدایان دروغین پُر کرده‌اند.»
اعتماد اِرمیا به خداوند
19ای خداوند، تو هستی که از من حمایت می‌کنی، به من توانایی می‌بخشی، و در زمان سختی به من یاری می‌دهی. ملّت‌ها از دورترین نقاط جهان به حضور تو آمده خواهند گفت: «اجداد ما چیزی جز خدایان دروغین و بُت‌هایی بیهوده نداشتند. 20آیا انسان می‌تواند خدایان خود را بسازد؟ آری، ولی آن‌ها خدای واقعی نخواهند بود.»
21خداوند می‌گوید: «یک بار و برای همیشه قدرت و توانایی خود را به ملّت‌ها نشان خواهم داد تا آن‌ها بفهمند که من خداوند هستم.»
Currently Selected:
اِرمیا 16: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
