YouVersion Logo
Search Icon

اِشعیا 51

51
تسلّی برای اورشلیم
1خداوند می‌فرماید:
«ای کسانی‌ که در پی نیکی هستید،
و شما، ای کسانی‌ که برای گرفتن کمک به‌سوی من ‌می‌آیید، به من گوش کنید.
به صخره‌ای که از آن تراشیده شدید، نظر کنید
و به معدنی که از آن استخراج گردیدید.
2به جدّ خود ابراهیم، نگاه کنید
و به ساره که شما را به‌دنیا آورد.
وقتی من ابراهیم را خواندم او فرزندی نداشت،
امّا من او را برکت دادم و او صاحب فرزندان شد،
و من خاندان او را بی‌شمار ساختم.
3«من به صهیون
و به تمام کسانی‌ که در میان خرابه‌ها زندگی می‌کنند، شفقّت خواهم نمود.
بیابان آن‌ را به باغی سرسبز،
مثل باغ عدن، تبدیل خواهم کرد.
آنجا از شادی و خوشی،
و سرودهای ستایش و سپاس پُر خواهد بود.
4«ای قوم من، گوش دهید
و به آنچه می‌گویم توجّه کنید:
تعالیم من برای تمام ملّت‌ها است،
و عدالت من برای آن‌ها نور خواهد بود.
5رستگاری من نزدیک است و با سرعت می‌آید؛
نجات من در راه است.
من با قدرت خود بر ملّت‌ها قضاوت خواهم کرد.
سرزمین‌های دوردست در انتظار من هستند،
و امیدشان به قوّت من است.
6به آسمان‌ها و به زمین نگاه کنید!
آسمان‌ها مثل دود، محو خواهند شد،
و زمین مثل لباس کهنه از بین خواهد رفت.
تمام مردم روی زمین مثل پشه‌ها خواهند مرد،
امّا نجاتی که من می‌آورم ابدی
و پیروزی من نهایی خواهد بود.
7«ای کسانی‌ که می‌دانید راستی چیست
و شما، ای کسانی‌ که تعالیم من در دل‌هایتان ثبت شده است، به من گوش کنید.
نترسید وقتی مردم شما را سرزنش می‌کنند و به شما ناسزا می‌گویند؛
8بید آن‌ها را مثل جامه خواهد خورد!
و کرم آن‌ها را مثل پشم خواهد جوید.
امّا نجاتی که من می‌آورم، ابدی
و پیروزی من برای تمام زمان‌ها خواهد بود.»
9بیدار شو بیدارشو، ای بازوی خداوند!
بیدار شو همچون زمان‌های قدیم
همان‌طور که در نسل‌های گذشته عمل کردی.
تو بودی که رَهَب را قطعه‌قطعه کردی
و هیولای دریا را مجروح ساختی.
10بازهم آن تو بودی که دریا را خشکانیدی
و راهی از میان آب باز کردی
تا نجات‌یافتگان بتوانند از آن عبور کنند.
11آن نجات‌یافته‌گان با شادی و سرودخوانان
به صهیون خواهند رسید.
آن‌ها تا ابد شاد
و برای همیشه از غم و غصّه رها خواهند بود.
12خداوند می‌گوید:
«من هستم، آری خود من، که به شما تسلّی می‌بخشم.
چرا از انسان فانی
که مثل علف صحرا زودگذر است، واهمه داری؟
13آیا خداوندی را که تو را آفریده،
آسمان‌ها را گسترانیده،
و بنیاد زمین را نهاده است، فراموش کرده‌ای؟
چرا باید دائماً از غضب کسانی‌ که بر تو ستم می‌کنند
و از دست آنانی که آمادۀ نابود ساختن تو هستند، در هراس باشی؟
اکنون غضب ستمگرانت کجا است؟
14اسیران به‌زودی آزاد می‌شوند.
آن‌ها غذای فراوان خواهند داشت
و عمرشان طولانی خواهد بود.
15«زیرا من یَهْوه، خدای شما هستم؛
من دریا را به جنبش می‌آورم
و امواجش را خروشان می‌سازم،
نام من خداوند متعال است!
16من آسمان‌ها را گسترانیدم
و بنیاد زمین را نهادم.
من به اورشلیم می‌گویم، 'تو قوم من هستی!
من تعالیم خود را به تو داده‌ام،
و با دست خودم از تو حمایت می‌کنم.'»
پایان رنج‌های اورشلیم
17ای اورشلیم، بیدار شو!
برخیز و بلند شو!
تو پیالۀ مجازاتی را که خداوند در خشم خود به تو داد، نوشیده‌ای،
تو آن‌ را تا به آخر نوشیدی و گیج شده‌ای.
18کسی نیست که تو را رهبری کند،
و در میان قوم خودت،
کسی را نداری که دستت را بگیرد.
19این دو بلا بر تو نازل شده است:
زمینت در جنگ ویران شده
و مردمانت گرسنه هستند.
کسی نیست که تو را تسلّی دهد.
20فرزندانت از ضعف، در گوشه‌های خیابان‌ها افتاده‌اند.
آن‌ها مثل آهوانی هستند که در دام صیّادی گرفتار شده،
شدّت خشم خداوند را حس کرده‌اند.
21ای ستم‌دیده بشنو،
ای کسی‌ که از گیجی تلو‌تلو می‌خوری، هرچند مست شراب نیستی.
22یَهْوه، خدای تو، از تو دفاع می‌کند و می‌گوید:
«پیاله‌ای را که در خشم خود به تو دادم،
از تو پس می‌گیرم.
تو دیگر مجبور نخواهی بود
از این پیاله که تو را این‌چنین گیج می‌کند، بنوشی.
23من آن‌ را به کسانی خواهم داد که به تو ستم کردند،
به کسانی‌که تو را مجبور کردند، در خیابان‌ها بخوابی
و تو را مثل خاک زیر پایشان لگدمال کردند.»

Currently Selected:

اِشعیا 51: مژده

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in