اِشعیا 1
1
1این است مکاشفه‌ای که خداوند دربارۀ یهودا و اورشلیم در زمان سلطنت عُزّیا، یوتام، آحاز و حِزقیا به اِشعیا پسر آموص آشکار ساخت:
خداوند قوم خود را سرزنش می‌کند
2ای آسمان، بشنو و ای زمین، گوش فراده، زیرا خداوند سخن می‌گوید: «فرزندان پروردم و بزرگ کردم، امّا آن‌ها علیه من شوریده‌اند. 3گاو، مالک خویش و الاغ آخور صاحب خود را می‌شناسد، امّا اسرائیل مرا نمی‌شناسد. قوم من فهم ندارند.»
4وای بر شما، ای ملّت گناهکار، ای قوم خطاکار و نسل فاسد، شما یَهْوه، خدای قدّوس اسرائیل، را ترک نموده به او پشت کرده‌اید. 5چرا به سرکشی خود ادامه می‌دهید؟ آیا می‌خواهید بیش از این مجازات شوید؟ تمامی سر بیمار است و تمامی دل مریض. 6تمام بدنت، از کف پا تا به فرق سر، پوشیده از تاول و زخم و جراحت است و جای سالمی در آن نیست. زخم‌های تو هنوز پاک نشده و مرهم و دارویی بر آن‌ها نگذاشته‌اند.
7کشورتان ویران گشته و شهرهایتان در آتش سوخته شده‌اند. در برابر چشم‌هایتان بیگانگان سرزمین شما را تصرّف می‌کنند و آن را به ویرانی می‌کشانند. 8اورشلیم متروک مانده است، مانند آلونکی بی‌دفاع در تاکستان یا سایه‌بانی در جالیزار یا شهری محاصره شده. 9اگر خداوند متعال عدّه‌ای کمی از ما را زنده نگه نمی‌داشت، ما مثل سُدوم و غُمورَه کاملاً از بین می‌رفتیم.
10ای اورشلیم، مردم و حکّام تو مانند مردم و حکّام سُدوم و غُمورَه هستند. به آنچه خداوند می‌گوید، گوش بده و به تعالیم او توجّه کن. 11خداوند می‌گوید: «قربانی‌های شما برای من چه فایده‌ای دارند؟ من به‌اندازه کافی از چربی پرواری‌های شما داشته‌ام و رغبتی هم به خون گاوهای نر، برّه‌ها و بُزها ندارم. 12چه کسی از شما خواسته است که وقتی برای عبادت من می‌آیید، چنین چیزهایی با خود بیاورید؟ چه کسی از شما خواسته که وقتی برای عبادت من می‌آیید صحن‌های مرا لگدمال کنید؟ 13دیگر هدایای بیهوده میاورید. از بُخورهایی که می‌سوزانید بیزارم. دیگر نمی‌توانم جشن‌های ماه نو و سَبَّت‌ها و اجتماعات مقدّس شما را تحمّل کنم؛ آن‌ها با گناهان شما آلوده شده‌اند. 14از جشن‌های ماه نو و عیدهای دیگر شما متنفّرم و از تحمّل آن‌ها خسته شده‌ام.
15«وقتی دست‌های خود را برای دعا بلند می‌کنید، به شما نگاه نخواهم کرد. هرقدر دعا کنید، به دعاهای شما توجّه نخواهم کرد، چون دست‌های شما به خون آلوده است. 16خود را بشویید و پاک سازید. از کارهای شریرانه‌ای که در برابر چشم‌های من انجام می‌دهید، دست بردارید. 17نیکوکاری را بیاموزید و طالب اجرای عدالت باشید. به ستمدیدگان کمک کنید، به داد یتیمان برسید و از بیوه‌زنان حمایت کنید.»
18خداوند می‌گوید: «حال بیایید تا با یکدیگر استدلال کنیم. اگرچه لکّه‌های گناه شما همچون ارغوان سرخ باشند، آن‌ها مانند برف سفید خواهند شد؛ اگرچه گناهان شما مثل خون سرخ باشند، آن‌ها همانند پشم سفید خواهند شد. 19اگر شما از من اطاعت کنید، از ثمرات زمین خواهید خورد. 20امّا اگر نافرمانی کنید، همۀ شما به دَم شمشیر کشته خواهید شد. من، خداوند، سخن گفته‌ام.»
شهر گناهکار
21چگونه آن شهر وفادار مثل فاحشه‌ای شده است! شهری که منزلگاه نیکوکاران بود، امروز خانهٔ قاتلان شده است. 22ای اورشلیم، تو روزی مثل نقرۀ خالص بودی، امّا اکنون بی‌ارزش شده‌ای. تو مثل شراب ناب بودی، ولی حالا چیزی جز آب نیستی. 23رهبران تو یاغی و دوست دزدان و رشوه‌خواران هستند. آن‌ها در دادگاه از یتیمان دفاع نمی‌کنند، و به داد بیوه‌زنان نمی‌رسند.
24پس حالا به آنچه خداوند لشکرهای سماوی، خدای قادر اسرائیل، می‌گوید گوش دهید: «من خشم خود را نسبت به شما، دشمنانم، نشان خواهم داد و انتقام خود را از شما خواهم گرفت. 25دست من بر ضد تو خواهد بود. همان‌طور که فلز را تصفیه می‌کنند، من تو را پاک خواهم کرد و تمام ناخالصی‌های تو را خواهم زدود. 26داوران و مشاورینی مثل کسانی که در گذشته داشتید، به شما خواهم داد. آنگاه اورشلیم دوباره شهر نیکوکاران و وفاداران خوانده خواهد شد.»
27خداوند به‌خاطر عدالت خود، اورشلیم و مردم توبه‌کار آن را نجات خواهد داد. 28امّا او تمام گناهکاران و یاغیان را از بین خواهد برد، و کسانی‌که او را ترک می‌کنند، کُشته خواهند شد.
29شما از پرستش درختان بلوط و کاشتن باغچه‌های برگزیدهٔ خود پشیمان خواهید شد. 30شما مثل درخت بلوطی پوسیده و مثل باغی بی‌آب، پژمرده و خشک خواهید شد. 31مثل کاهی که با جرقه‌ای آتش می‌گیرد، همان‌طور مردان قوی با شرارت خود نابود می‌شوند و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی نابودی آن‌ها را بگیرد.
Currently Selected:
اِشعیا 1: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
