تثنیه 32
32
1«ای آسمانها گوش دهید،
و ای زمین سخنان مرا بشنو.
2تعلیم من مانند قطرات باران فرو خواهد ریخت،
و مانند شبنم بر زمین فرود خواهد آمد؛
سخنان من چون باران بر سبزههای تازه خواهد بارید،
مانند بارش باران بر گیاهان.
3من نام خداوند را اعلام خواهم کرد.
وصف عظمت خدا را بسرایید!
4«صخرهٔ ما در همهٔ کارهایش کامل
و در همه راههایش عادل است.
خداوند امین و قابل اعتماد است،
عادل و درستکار.
5امّا شما فاسد گشتهاید و دیگر فرزندان او نیستید،
شما نسلی منحرف و کجرفتارید.
6ای قوم احمق و نادان،
آیا این است جبران مناسب برای خداوند؟
آیا او پدر و خالق شما نیست؟
آیا او نبود که از شما قومی استوار ساخت؟
7«ایّام گذشته را بهیاد آورید،
به سالهای قدیم بیندیشید،
و از پدرانتان بپرسید تا شما را آگاه سازند.
از ریشسفیدانتان سؤال کنید تا برای شما شرح دهند.
8زمانیکه خدای متعال میراث ملّتها را داد،
و آدمیان را پراکنده ساخت،
او مرز قومها را بهنسبت تعداد خدایانشان#32:8 در متن عبری «بنیاسرائیل» نوشته شده است. مشخّص نمود.
9او فرزندان یعقوب را برگزید
تا میراث خود خداوند باشد.
10«او قوم خود را در بیابان،
در صحرای خشک و هولناک، سرگردان یافت.
او را دربر گرفت و مورد لطف قرار داد،
و مانند مردمک چشم خود محافظت نمود.
11مانند عقابی که لانهٔ خود را به جنبش درمیآورد
و بر فراز آن پَروبال میزند،
و با بالهای گستردهٔ خود جوجههایش را در پرواز حفظ کرده
بر پروبال بلند خود پرواز میدهد،
12خداوند به تنهایی آنها را هدایت کرد،
بدون هیچ خدای بیگانه.
13«او آنها را بر فراز بلندیها جای داد،
و آنها از محصول کشتزارها خوردند.
آنها در میان صخرهها عسل یافتند،
و از میان سنگلاخها درختان زیتون.
14خامهٔ گاو و شیر گوسفند را با چربی برّه و قوچ به آنها بخشید.
گاوهای باشانی، رمهٔ و بُز به آنها عطا کرد.
بهترین گندم و عالیترین شراب انگور را به آنها داد.
15«اسرائیل فربه، امّا سرکش شد؛
آنان چاق و ستبر و تنومند شدند.
آنها خداوند، خالق خود را ترک کردند
و صخرهٔ نجات خود را خوار شمردند.
16با خدایان بیگانۀ خود غیرت خداوند را برانگیختند
و با کارهای قبیح خود او را به خشم آوردند.
17آنها برای دیوها قربانی کردند، نه خدا،
برای خدایانی که واقعی نبودند،
خدایانی که اجدادشان هرگز پیروی نکرده بودند.
18آنها صخرهٔ نجات خویش را فراموش کردند
و خدایی را که به آنها حیات بخشید، از یاد بردند.
19«وقتی خداوند این رفتار را دید، روی خود را از آنها برگرداند
چون پسران و دخترانش خشم او را برانگیختند.
20خداوند گفت، 'من روی خود را از ایشان برخواهم گرداند
تا ببینم که عاقبت آنها چه میشود،
زیرا آنها نسلی فاسد گشتهاند،
21با پرستش آنچه خدا نیست مرا خشمگین کردند،
با بُتهای خود، غیرت مرا برانگیختند.
پس من آنها را بهوسیلهٔ کسانی که حتّی قومی به شمار نمیآیند، به غیرت خواهم آورد.
من آنها را بهوسیلهٔ ملّتی ابله به خشم خواهم آورد.
22آتش خشم من برافروخته میشود
و تا اعماق زمین و دنیای مردگان زبانه میکشد؛
زمین و هرآنچه را که در آن میروید، میسوزاند
و بنیاد کوهها را به آتش میکشاند.
23«'من بلاهای بسیار بر سر آنان خواهم آورد
و آنها را هدف تیرهای خود قرار خواهم داد.
24آنها از گرسنگی ضعف خواهند کرد،
و از طاعون و وبای سخت تلف خواهند شد.
حیوانات وحشی را به جان آنها خواهم انداخت
و مارهای سمّی را به میان ایشان خواهم فرستاد.
25بیرون از خانهها، شمشیر داغدار خواهد ساخت،
و در درون خانهها، وحشت مستولی خواهد شد؛
مردان و زنان جوان به یکسان خواهند مرد؛
نه کودکان نجات خواهند یافت و نه سالمندان.
26میخواستم اثری از آنها باقی نگذارم
و خاطرهٔ آنها را از میان آدمیان محو سازم.
27امّا حاضر نبودم که دشمنانشان با برداشتی اشتباه بگویند،
'ما بر آنها پیروز شدیم؛
این یَهْوه نبود که باعث شکست آنها شد.'
28«اسرائیل قومی بیحکمت است.
آنها هیچ فهمی ندارند.
29اگر آنها فهم و شعور داشتند،
میفهمیدند و عاقبت خود را درک میکردند.
30چطور ممکن بود که هزار نفرشان از یک نفر
و دههزار نفر از دو نفر فراری شوند،
مگر اینکه صخرهٔ آنها، آنها را ترک کرده باشد
و خداوند آنها را به دست دشمن تسلیم نموده باشد؟
31دشمنان ایشان درک کردهاند
که خدایان آنها همانند صخرهٔ اسرائیل نیستند.
32دشمنانشان مانند مردم سُدوم و غُمورَه فاسد میباشند.
به تاکهایی میمانند که انگور تلخ و زهرآگین به بار میآورند.
33شراب آنها زهر مار است،
همانند سَمّ کُشندهٔ افعی.
34«آیا اعمال ایشان نزد من ثبت
و در دفاترِ من بایگانی نشدهاند؟
35خداوند گفته است که انتقام از آن من است، و جزا نیز.
بهزودی آنها سقوط میکنند،
زیرا روز هلاکت ایشان نزدیک است،
و حکم آنها بهزودی خواهد رسید.
36آری، خداوند قوم خود را حمایت خواهد کرد
و به خدمتگزاران خود رحم خواهد نمود،
هنگامیکه ببیند قوّت خود را از دست دادهاند،
و دیگر کسی باقی نمانده است، چه برده، چه آزاد.
37خداوند به آنها خواهد گفت،
'خدایان آنان کجا هستند، صخرهای که میخواستند در آن پناه بگیرند.
38شما چربی قربانیها را به آنها دادید
و شراب برای نوشیدن؛
بگذارید تا پناهگاه شما باشند.
بگذارید تا برای نجات شما بیایند.
39«'بدانید که من، تنها من، خدا هستم
و بهغیراز من خدای دیگری وجود ندارد.
من میمیرانم و زنده میسازم. مجروح میکنم و شفا میبخشم.
و هیچکس نمیتواند کسی را از دست من برهاند.
40دست خود را بهسوی آسمان بلند میکنم و میگویم:
به حیات خود سوگند،
41شمشیر برّاق خود را تیز خواهم کرد
و عدالت را اجرا خواهم نمود؛
از دشمنانم انتقام خواهم گرفت،
و کسانی را که از من متنفّرند، مجازات خواهم کرد.
42تیرهای من از خون سرمست خواهند شد
و شمشیر من از گوشت، سیر،
از خون کشتهشدگان و اسیران
و گوشتِ سران و رهبران آنها.
43«ای ملّتها با قوم خداوند شادی کنید،
چون او انتقام خون خدمتگزاران خود را خواهد گرفت.
آری، او از دشمنان خود انتقام خواهد گرفت،
و برای سرزمین و قوم خود کفّاره خواهد نمود.»
44موسی و یوشع پسر نون این سرود را خواندند تا جماعت اسرائیل آن را بشنوند.
آخرین دستورات موسی
45پس از اینکه موسی همهٔ این سخنان را به گوش تمامِ جماعت اسرائیل رساند، 46به آنها گفت: «تمامِ سخنانی را که امروز بهعنوان هشدار به شما میدهم، بهخاطر بسپارید. آنها را به فرزندان خود بیاموزید تا آنها بادقّت از همۀ قوانین خداوند اطاعت کنند. 47این تعالیم کلمات پوچی نیستند؛ آنها منبع حیات شما هستند. از طریق همین کلام، شما در سرزمین آن سوی رود اُردن که بهزودی تصرّف خواهید کرد، عمر طولانی خواهید داشت.»
48در همان روز خداوند به موسی گفت: 49«به کوهستان عَباریم، واقع در سرزمین موآب، مقابل شهر اریحا برو و از کوه نِبو بالا رفته سرزمین کنعان را که من به بنیاسرائیل خواهم داد، ببین. 50تو در آن کوه، همانطور که برادرت در کوه هور درگذشت، جان خواهی سپرد و به اجدادت خواهی پیوست، 51زیرا هردوی شما در حضور قوم اسرائیل، کنار آبهای مریبوتقادش، واقع در بیابان صین، حرمت قدّوسیّت مرا نگاه نداشتید. 52به همین خاطر، آن سرزمینی را که به بنیاسرائیل میدهم، از دور خواهی دید، امّا به آن وارد نخواهی شد.»
Currently Selected:
تثنیه 32: مژده
Highlight
Share
Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023