کارهای رسولان 17

هیاهو در تَسالونیکی

1پس آن‌ها از آمْفیپولیس و آپولونیا گذشتند و به تَسالونیکی که کنیسۀ یهود در آن واقع بود رسیدند. 2پولس به پیروی از شیوۀ همیشگی خود به کنیسه رفت و در سه روز سَبَّت متوالی با استفاده از کلام خدا با آنان مباحثه می‌کرد 3و توضیح می‌داد و دلیل می‌آورد که لازم بود مسیح رنج ببیند و پس از مرگ زنده گردد. او می‌گفت: «این عیسی که من او را به شما اعلام می‌کنم همان مسیح است.» 4عدّه‌ای از آنان و همچنین گروه زیادی از یونانیان خداپرست و زن‌های سرشناس متقاعد شدند و به پولس و سیلاس گرویدند. 5امّا گروهی از یهودیان در آتش حسد می‌سوختند. آنان عدّه‌ای از اراذل و اوباش بازاری را گرد آورده دسته‌ای به راه انداختند و در شهر آشوبی برپا کرده به خانۀ یاسون هجوم بردند تا پولس و سیلاس را به میان جمعیّت بیاورند. 6وقتی آنان را نیافتند، یاسون و عدّه‌ای از برادران را نزد مقامات شهر کشیدند و فریاد می‌کردند: «این کسانی‌ که دنیا را به هم ریخته‌اند حالا به اینجا آمده‌اند 7و یاسون آنان را به خانۀ خود برده است. این‌ها همه برخلاف احکام قیصر عمل می‌کنند و ادّعا دارند پادشاه دیگری به نام عیسی وجود دارد.» 8با شنیدن این جمله، جمعیّت و مقامات شهر مضطرب شدند. 9ولی یاسون و دیگران را با ضمانت مالی آزاد کردند.

پولس و سیلاس در بیریه

10به‌محض این‌که شب شد، ایمان‌داران، پولس و سیلاس را به بیریه روانه کردند، و وقتی آن‌ها به آنجا رسیدند، به کنیسۀ یهود رفتند. 11یهودیان مقیم آنجا از یهودیان تَسالونیکی طرز فکر بازتری داشتند؛ آن‌ها با اشتیاق کامل به پیام پولس و سیلاس گوش می‌دادند و هر روز کتب مقدّس را بررسی می‌کردند تا ببینند آیا آن سخنان با کتب مقدّس سازگار است یا خیر. 12بنابراین بسیاری از آنان و عدّۀ زیادی از زن‌های متنفذ یونانی و مردان یونانی نیز ایمان آوردند. 13ولی وقتی یهودیان در تَسالونیکی اطّلاع یافتند که پولس در بیریه نیز کلامِ خدا را منتشر ساخته است، به آنجا آمدند و مردم را به شورش آوردند. 14به‌این‌جهت ایماندران فوراً پولس را به ساحل دریا فرستادند و سیلاس و تیموتاؤس هر دو در همان‌جا ماندند. 15همراهان پولس او را تا شهر آتن همراهی کردند. سپس پولس به آنان دستور داد که به بیریه بازگردند و هرچه زودتر سیلاس و تیموتاؤس را نزد او بفرستند.

پولس در آتن

16پولس وقتی در آتن در انتظار سیلاس و تیموتاؤس بود، از این‌که شهر را آنطور پُر از بُت می‌دید عمیقاً متأثّر شد. 17به این دلیل در کنیسه با یهودیان و خداپرستان و هر روز در میدان شهر#17‏:17 منظور از «میدان شهر» بازار می‌باشد. با رهگذران به گفت‌وگو می‌پرداخت. 18عدّه‌ای از فلسفه‌دانان اپیکوری و رواقی به او برخورد کردند و با عقایدش به مخالفت پرداختند. بعضی از آن‌ها می‌گفتند: «این یاوه‌گو چه می‌گوید؟»

دیگران می‌گفتند: «گویا مبلغ خدایان بیگانه است.» زیرا به عیسی و رستاخیز بشارت می‌داد 19پس او را گرفته به «شورای کوه مریخ» بردند و گفتند: «ممکن است ما بدانیم این تعالیم تازه‌ای که تو می‌دهی چیست؟ 20سخنان تو به گوش ما عجیب می‌آید. ما می‌خواهیم معنی آن‌ را بفهمیم.» 21آتنی‌ها و خارجی‌های ساکن آنجا همۀ وقت خود را صرف گفت و شنود در خصوص عقاید تازه می‌کردند.

22پس پولس در میان «شورای کوه مریخ» برخاست و فرمود: «ای مردم شهر آتن، من متوجّه شدم که شما در کلّیۀ امور بسیار مذهبی هستید 23زیرا وقتی در شهر شما می‌گشتم و آنچه را مورد پرستش شما است مشاهده می‌کردم، به قربانگاهی رسیدم که بر آن نوشته شده بود 'تقدیم به خدای ناشناخته.' من همان کسی را که شما می‌پرستید امّا نمی‌شناسید به شما اعلام می‌کنم. 24آن خدایی که دنیا و آنچه را که در آن است آفرید و صاحب آسمان و زمین است در معابد ساخته شده به دست انسان ساکن نیست 25و به چیزی که آدمیان با دست‌های خود برای او فراهم نمایند نیازی ندارد، زیرا خدا است که حیات و نَفَس و همه‌‌چیز را به جمیع آدمیان می‌بخشد. 26او جمیع ملل را از نسل یک انسان آفرید تا در تمام سطح زمین ساکن شوند و برای آنان زمانی مقرّر فرمود و برای مرز و بومشان حدودی را معیّن کرد، 27تا خدا را بجویند و چون کوری در پی او بگردند تا شاید او را بیابند و حال آنکه او از هیچ‌یک از ما دور نیست،

28'زیرا در او زندگی می‌کنیم و در او حرکت و هستی داریم.'

چنان‌که بعضی از شاعران خودتان گفته‌اند:

'ما نیز از نسل او هستیم.'

29پس چون همۀ ما از نسل خدا هستیم، نباید گمان کنیم که ذات الهی مانند پیکره‌ای از طلا و نقره و سنگ است که با هنر و مهارت آدمی تراشیده می‌شود. 30خدا از دوران جهالت چشم‌پوشی کرده است، امّا اکنون بشر را در همه جا امر می‌کند که توبه کنند، 31زیرا روزی را معیّن فرمود که جهان را با عدالت به‌وسیلهٔ شخصی که برگزیدۀ خود او است داوری فرماید و برای اثبات این حقیقت به همه او را پس از مرگ زنده کرد.»

32وقتی در خصوص رستاخیز مردگان شنیدند، عدّه‌ای او را مسخره کردند ولی عدّه‌ای گفتند: «دربارۀ این چیزها دوباره به سخن تو گوش خواهیم داد.» 33به‌این‌ترتیب پولس شورا را ترک کرد. 34چند نفر، از جمله دیونیسوس که عضو آن شورا بود، و زنی به نام دامرس و چند تن دیگر به او گرویدند و ایمان آوردند.

Currently Selected:

کارهای رسولان 17: مژده

Highlight

Copy