اوّل تسالونیکیان 2
2
کار پولس در تسالونیکی
1خود شما ای برادران#2:1 روی سخن در اینجا با تمام ایمان‌داران است. می‌دانید که آمدن ما نزد شما بی‌نتیجه نبود. 2برعکس، چنان‌که اطّلاع دارید، پس از آن‌همه آزار و اهانت که در شهر فیلیپی دیدیم، با کمک خدا جرأت یافتیم مژدهٔ انجیلِ خدا را، با وجودِ مخالفت‌های شدید، به شما برسانیم. 3اصرار ما به شما اشتباه و یا از روی انگیزه‌های ناپاک نبود و ما سعی نداشتیم کسی را فریب دهیم، 4امّا چون خدا ما را لایق دانسته است و انتشار مژدۀ انجیل را به عهدۀ ما گذاشته است، سخن می‌گوییم. منظور ما جلب رضایت انسان نیست، بلکه ما می‌خواهیم خدایی را خشنود کنیم که دل‌های ما را پیوسته می‌آزماید. 5شما خوب می‌دانید و خدا شاهد است که ما هرگز چاپلوسی نکردیم و سخنان ما از روی طمع نبود. 6و به هیچ وجه ما جویای احترام و ستایش مردم، خواه شما و خواه دیگران، نبودیم، 7اگرچه ما به‌عنوان رسولان مسیح حقّی به گردن شما داشتیم، ولی مانند مادری که فرزندان خود را پرورش می‌دهد، با شما به ملایمت رفتار کردیم. 8به‌خاطر علاقه‌ای که نسبت به شما داشتیم، حاضر بودیم نه فقط مژدۀ انجیل خدا را به شما برسانیم، بلکه جان خود را نیز در راه شما فدا سازیم، چون شما برای ما بسیار عزیز شده بودید! 9ای برادران#2:9 روی سخن در اینجا با تمام ایمان‌داران است.، به‌خاطر دارید که ما چگونه کار می‌کردیم و زحمت می‌کشیدیم و شب و روز مشغول کار بودیم تا در موقع اعلام مژدۀ انجیل خدا در میان شما بر هیچ‌کس تحمیل نشویم.
10هم شما شاهد هستید و هم خدا که رفتار ما نسبت به شما ایمان‌داران تا چه اندازه پاک، درست و بی‌عیب بود. 11شما خوب می‌دانید که رفتار ما با فردفرد شما درست مانند رفتار یک پدر با فرزندان خود بود. 12ما شما را تشویق می‌کردیم، دل‌داری می‌دادیم و اصرار می‌ورزیدیم که زندگی و رفتار شما پسندیدۀ خدا باشد، آن خدایی که شما را به پادشاهی و جلال خود دعوت می‌کند.
13پیوسته خدا را برای این نیز شکر می‌کنم که وقتی کلام خدا را از ما شنیدید، آن را به‌عنوان پیامی از جانب بشر نپذیرفتید، بلکه آن را از طرف خدا دانستید و درحقیقت همین‌طور هم هست، چنان‌که همان کلام اکنون نیز در میان شما ایمان‌داران عمل می‌کند. 14ای برادران#2:14 روی سخن در اینجا با تمام ایمان‌داران است.، شما درست به همان راهی می‌روید که کلیساهای یهودیه در اتّحاد با مسیح عیسای خداوند رفته‌اند، زیرا شما از هموطنان خود همان آزارهایی را دیده‌اید که آنان از یهودیان دیدند، 15یهودیانی که هم عیسای خداوند و هم انبیا را کشتند و بر ما هم سخت جفا رساندند؛ آن‌ها خدا را خشنود نمی‌سازند و با همۀ مردم دشمنی می‌کنند. 16آن‌ها حتّی نمی‌گذارند ما به غیریهودیان موعظه کنیم تا نجات یابند. آن‌ها با این عمل خود پیمانۀ گناهان خود را پُرتر می‌سازند، تا سرانجام غضب خدا به‌کمال بر آن‌ها ریخته شود.
علاقۀ پولس برای دیدن آن‌ها
17امّا ای برادران، چون برای مدّت کوتاهی، و آن هم جسماً، نه قلباً از شما جدا شدیم، چقدر بیشتر مشتاق دیدار شما شدیم و سخت می‌کوشیدیم تا دوباره شما را ببینیم. 18آری، مایل بودیم نزد شما بیاییم و من، پولس، یکی دو بار خواستم بیایم، امّا شیطان مانع ما می‌شد. 19برای ما چه امیدی یا شادمانی‌ای یا تاج افتخاری در حضور خداوند ما عیسای مسیح به هنگام آمدن او وجود دارد؟ مگر شما نیستید؟ 20به‌راستی، شما مایۀ افتخار و شادمانی ما هستید!
Currently Selected:
اوّل تسالونیکیان 2: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
