Matfei 7
7
Älgiä suudikkua
(Luk. 6:37-38, 41-42)
1«Älgiä suudikkua, gu teidy ei suudittas. 2Mittumal suvvol työ suuditto, moizel teidygi suuditah, i mittumal miäräl työ miäriättö, moizel teilegi miärätäh. 3Kuibo sinä näit toppazen vellen silmäs, a omas silmäs et näi partu? 4Kui voit sanuo vellelles: ‘Annas otan topan sinun silmäs’, ku sinun omas silmäs on parzi? 5Midä heittelettös! Ota enzimäi parzi omas silmäs, vaste sit näit ottua topan vellen silmäs. 6Älgiä annakkua koirile sidä, mi on pyhä, älgiägo lykäkkiä žemčugoi poččiloin edeh, ku počit ei polletettas žemčugoi jalgoih, a koirat ei kiännyttäs teih päi da ei reviteltäs teidy.»
Pakikkua, ečikkiä, avaitakkua
(Luk. 11:9-13; 6:31)
7«Pakikkua, i teile annetah. Ečikkiä, i lövvättö. Avaitakkua, i teile avatah. 8Joga pakiččii suau, i joga eččii löydäy, i joga avaittajale avatah. 9Eihäi niken teis anna poijale kivie, konzu se pakiččou leibiä. 10Libo maduo, konzu häi pakiččou kalua. 11Ku kerran työ, pahat rahvas, maltatto andua omile lapsile hyvii lahjoi, sidä teriämbi andau teijän taivahalline Tuatto hyviä niilöile, kudamat Hänel pakitah. 12Kai, midä työ tahtotto, ku rahvas teile luajittas, luajikkua työgi heile. Täs teile Zakon dai Jumalan iänenkandajien kirjutukset. 13Mengiä sydämeh ahtahas veriäs. Äijät mennäh välläs veriäs da leviedy dorogua myöte, no se vedäy häviendäh. 14Mittuine ahtas on se veräi da kaidu se dorogu, kudai vedäy elaigah, i vai harvat löytäh se!»
Jumalan iänenkandajakse menijät
(Luk. 13:24; 6:43-44; 13:25-27)
15«Vardoikkuattokseh Jumalan iänenkandajakse menijöi. Hyö tullah teijän luo lambahannahkas, no sydämeči hyö ollah ku äriet hukat. 16Heijän andimis työ heidy tunnustatto. Eihäi piidoituhjos kerätä viinumuarjua, eigo kukinpuus smokvua. 17Hyvä puu andau hyvii andimii, a paha puu – pahoi. 18Ei hyvä puu voi andua pahoi andimii, a paha puu – hyvii. 19Joga puu, kudai ei anna hyvii andimii, leikatah da lykätäh tuleh. 20Heijän andimis työ tunnustatto heidy. 21Ei jogahine, ken sanou minule: ‘Ižändy, Ižändy’, piäze Taivahallizen valdukundah. Sinne piäzöy vai se, kudai täyttäy minun taivahallizen Tuatan tahton. 22Äijät sanotah minule senny päivänny: ‘Ižändy, Ižändy! Sinun nimeshäi myö toimmo sanan Jumalaspäi, Sinun nimes ajoimmo iäre karuloi da luajiimmo äijän suurdu ruaduo.’ 23No sit minä sanon heile: ‘En tunne teidy! Mengiä iäre minus, pahanluadijat!’»
Kaksi koin luadijua
(Luk. 6:47-49)
24«Sikse jogahine, ken kuulou nämä minun sanat da luadiu niilöi myöte, on ku mielevy mies, kudai luadii oman koin kallivole. 25Tuli vihmu, i jovet lähtiettih rannois, tuuli riehkii taloidu, no se ei kuadunuh, ku oli pandu kallivole. 26Jogahine, ken kuulou nämä minun sanat, no ei rua niilöi myöte, on ku mieletöi mies, kudai luadii oman koin peskule. 27Rubei vihmumah, jovet lähtiettih rannois, tuuli pergi taloidu, i se kuadui, levii muan tazale.»
Kui rahvas otettih vastah Iisusan sanat
28Konzu Iisus loppi paginan, rahvasjoukot diivuittihes Hänen opastandua. 29Häi opasti kui se, kel on valdu, a ei kui zakonanopastajat.
Currently Selected:
Matfei 7: LIVVI
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003
