Apostoloin ruavot 21

Matku Jerusalimah

1Jälles tädä myö eroimmo heis, lähtimmö merdy myöte da tulimmo kohti Kos-suareh, a tossupiänny Rodossah, siepäi tulimmo Patarah. 2Pataras myö lövvimmö laivan, kudai oli matkal Finikieh. Myö menimmö sih da piäzimmö ielleh. 3Konzu rubei nägymäh Kipru-suari, se jäi meis hurah puoleh, a myö matkaimmo Siirieh da nouzimmo randah Tiiran linnas; sie, näit, pidi purgua vedämizet laivaspäi rannale. 4Sie myö lövvimmö opastujii i heijänke olimmo seiččie päiviä. Pyhän Hengen käskys hyö sanottih Puavilale, ku häi ei menis Jerusalimah. 5Niilöin päivien mendyy myö lähtimmö ielleh. Kai opastujat, heijän mučoit i lapset kaimattih meidy linnan tuakse. Rannal kaikin heityimmö polvilleh da moliimmokseh. 6Sit prostiimmokseh heijänke da istuimmokseh laivah, a hyö lähtiettih kodih.

7Tiiraspäi piäzimmö Ptolemaidah, sih loppih merimatku. Ptolemaidas kävyimmö tiijustamah uskovellii i olimmo heijänke sen päivän. 8Tossupiänny lähtimmö siepäi da tulimmo Kesarieh i sie menimmö jevangelistan Hilipän luo da azetuimmo hänen kodih. Häi oli yksi niilöis seiččemes.#21:8 Kačo lugu 6:1-5. 9Hänel oli n՚elli miehelemenemättömiä tytärdy, kudamat oldih Jumalan iänenkandajannu.

10Olimmo täs linnas jo erähän päivän, konzu sinne tuli Juudiespäi Agavu-nimelline Jumalan iänenkandai. 11Häi tuli meijän luo, otti Puavilan vyön, sidoi sil iččeh käit da jallat i sanoi: «Pyhä Hengi sanou: ‘Juuri nenga jevreit Jerusalimas sivotah se mies, kudaman tämä vyö on, da annetah händy Jumalua tundemattomien rahvahien käzih.’»

12Tämän kuultuu myö yhtes Kesarien uskojienke rubeimmo kieldämäh Puavilua menemäs Jerusalimah. 13Puavil vastai: «Midä työ ruatto? Midä itkettö da halguatto minun syväindy? Minä olen valmis ei vai sivottavakse, no i kuolemah Jerusalimas Ižändän Iisusan nimen täh.» 14Ku Puavil ei kuunnelluh meijän sanua, myö heitimmö kielländän da sanoimmo: «Roikkah muga, kui tahtou Taivahalline.» 15Jälles nämii päivii myö kerävyimmö matkah i lähtimmö Jerusalimah. 16Meijänke lähtiettih erähät opastujat Kesariespäi. Hyö tuodih meidy kipralazen Mnasonan taloih, kunne myö azetuimmo elämäh. Mnason oli yksi ammuzis opastujis.

Puavil Juakoin luo

17Konzu myö tulimmo Jerusalimah, sie uskovellet vastattih meidy hyväl mielel. 18Tossupiänny Puavil lähti meijänke Juakoin luo, i kai uskojien kanzukunnan vahnimat kerävyttih sinne. 19Puavil azui heile tervehyön i tarkazeh saneli kai, midä Jumal on luadinuh Jumalua tundemattomile rahvahile hänen, Puavilan, ruavon kauti.

20Sen kuultuu vahnimat suuril sanoil ylendettih Jumalua, a iče sanottih Puavilale: «Velli, sinä tiijät, jevreilöis jo kymmenettuhandet ruvettih uskomah. Kaikin hyö tävvel väil ollah Moisein Zakonan puoleh. 21Heile jo sanottih, buite sinä opastat Jumalua tundemattomien rahvahien keskes eläjii jevreilöi hylgiämäh Moisein Zakonan, da buite kiellät heidy ymbärileikkuamas omii lapsii da noudamas meijän eländytaboi. 22Ga midäbo sit? Tiettäväine, hyö kuultah sinun tulendas. 23Ga sit rua muga, kui myö nygöi sinule sanommo. Meil on tiä n՚elli miesty, kudamat annettih Jumalale pyhä sana. 24Ota heidy, mene heijänke yhtes puhtastumah da maksa heis tuači, ku hyö voidas leikata tukat pal՚l՚ahakse. Sit kaikin nähtäh: paginat sinuh näh ollah tyhjät, a sinä ičegi riput Moisein Zakonas da elät sidä myö. 25A uskomah ruvennuzile, kudamat ollah Jumalua tundemattomis rahvahispäi, myö kirjutimmo omat mielet: heil ei sua syvvä valehjumaloile tuoduu, i ei sua syvvä verdy eigo lihua, kudamas ei ole piästetty veri, da ei sua karrata.» 26Puavil otti kerale net miehet i tossupiänny lähti yhtes heijänke puhtastumah. Tämän jälgeh meni jumalankodih i sanoi sie, konzu lopeh heijän puhtastunduaigu i konzu heis jogahizes tuvvah žertvu.

PUAVILUA OTETAH KIINI DA SUUDITAH 21:27-26:32

Puavilua otetah kiini

27Konzu net seiččie puhtastundupäiviä oldih menemäs loppuh, erähät Aaziespäi tulluot jevreit nähtih Puavilua jumalankois. Hyö allettih kuhkuttua rahvastu, kuovattih Puavil da 28ruvettih kirgumah: «Izrail՚alazet! Avvutakkua! Tämä on se mies, kudai kaikkiel levittäy omii opastandoi da pagizou meijän rahvastu vastah, Moisein Zakonua vastah i tädä kohtua vastah. Ližäkse häi vie toi jumalankodih gretsieläzii da paganoitti tämän pyhän kohtan.» 29Hyö, näit, enne sidä oli nähty linnas efesalastu Trofimua Puavilanke, i smietittih, Puavil toi händy jumalankodih. 30Kogo linnu rubei kiehumah, i rahvastu juoksi yhteh kohtah. Rahvasjoukko otti Puavilua kiini, ribaitti iäre jumalankoispäi, i kerras sen veriät salvattih. 31Rahvasjoukko jo tahtoi tappua Puavilua, no sil aigua Riiman kogortan piälliköle tuodih viesti: kogo Jerusalim kuohuu. 32Häi kerras otti kerale saldattoi da suanpiällikkölöi, da yrrästih sinne. Piällikön da saldatoin nähtyy rahvas heitettih Puavilan lyöndy. 33Piällikkö tuli lähembäkse, otti Puavilua kiini i käski panna kaksih čieppilöih. Häi kyzyi, ken tämä on da midä häi ruadoi. 34Yhtet rahvasjoukos kirruttih yhty, toizet tostu, a ku nengomas hälys piällikkö ei voinnuh ellendiä nimidä, sit käski vediä Puavilua kazarmah. 35Konzu Puavil piäzi pordahih suate, saldatoil pidi kandua händy käzil rahvahan vägivallan täh. 36Suuri joukko rahvastu, näit, tuli jälles da kirgui: «Surmu hänele!»

Puavil puolistau iččie rahvahan ies

(Ap.r. 9:1-19; 26:12-18)

37Konzu Puavilua oldih jo viettämäs kazarman sydämeh, häi kyzyi piälliköl: «Voibigo midä sanuo sinule?» A piällikkö sanoi: «Sinä maltat paista gretsiekse! 38Etgo sit sinä ole se jegiptalaine, kudai ei ammui nouzi valdua vastah da vedi ičelleh jälles tyhjäh muah n՚ellituhattu rozvuo?» 39Puavil sanoi: «Minä olen jevrei Kilikien muan Tarsan linnaspäi, kuulužan linnan ristikanzu. Ole moine hyvä, anna minule sanuo täs rahvahale.» 40Ku Puavil sai vallan sanuo, häi pordahil seizojen nosti käin, ku kai hillettäs. Konzu kaikin vaikastuttih, häi rubei pagizemah jevrein kielel:

Currently Selected:

Apostoloin ruavot 21: LIVVI

Highlight

Copy