Apostoloin ruavot 17

Puavil da Siilu Fessalonikas

1Hyö mendih Amfipolien da Apollonien kauti da tuldih Fessalonikah. Jevreilöil oli sie sinagougu, 2i Puavil, kui ainos, meni sinne. Kolme suovattua häi pagizi sie heijänke. Pyhil Kirjutuksil 3häi ozutti, ku Messiel pidi tirpua gor՚ua da sit nosta kuollielois, da sanoi: «Se Iisus, kudamas minä teile sanelen, on Messii.»

4Erähät heis uskottih da yhtyttih Puavilah da Silah, muga ruadoi i suuri joukko jumalanvaruajii gretsieläzii da vie monet korgeirovullizet naizet. 5Tämä nostatti vihua jevreilöis. Hyö otettih kerale linnan pihoil šläimäjii, pädemättömii miehii, i yhtes heijänke kerättih rahvasjoukko da nostettih linnas suuri häly. Sit hyö kaikin juostih Jasonan taloin luo da opittih suaja käzih Puavilua da Siilua, ku vediä heidy rahvahan edeh. 6Ku hyö ei löytty Puavilua da Siilua, sit vägeh vietettih Jasonua da erähii toizii uskovellii linnan herroin luo da kirruttih: «Nygöi nämä, kudamat kiännettih kogo muailmu piälailleh, tuldih tänne, 7a Jason otti heidy omah kodih. Hyö kaikin mennäh keisarin käskylöi vastah, gu pietäh suarinnu tostu miesty, yhty Iisussua.» 8Nämil paginoil net rahvas nostatettih häly rahvasjoukon da linnan herroin keskes, 9no linnan herrat otettih Jasonas da niilöis toizis valkoikse d՚engusummu da piästettih heidy välläle.

Puavil da Siilu Verijas

10Vie sen yön aigua uskovellet työttih Puavilua da Siilua Verijah. Sinne tulduu hyö mendih jevreilöin sinagougah. 11Sie jevreit oldih enämbän ellendäjät ku Fessalonikas. Hyö rakkahal otettih vastah Jumalan sana, syvendyttih joga päiviä Pyhih Kirjutuksih ku tiijustua, oligo kai muga. 12I äijät heis ruvettih uskomah, mugai äijät čestis olijat gretsieläzet miehet da naizet. 13A konzu Fessalonikas jevreit tiijustettih, ku Puavil sanelou Jumalan sanua Verijasgi, hyö tuldih sinne da ruvettih yllyttämäh da hälyvyttämäh rahvastu. 14Sit vellet kerras työttih Puavilua matkah meren randah. A Siilu da Timofei jiädih Verijah. 15Puavilan kaimuajat viettih händy Afiinah suate da lähtiettih järilleh. Heijänke Puavil työndi sanan Siilale da Timofeile, ku hyö teriämbi tuldas hänen luo.

Puavil Afiinas

16Konzu Puavil vuotteli Afiinas Siilua da Timofeidu, joga puolel linnua häi nägi valehjumaloin kuvii, i se kuohkahutti hänen tavan. 17Sen periä häi pagizi sinagougas jevreilöin da jumalanvaruajien gretsieläzienke da joga päiviä linnan keskipihal kaikkienke, kedä vai sie piädyi olemah. 18Erähät epikurolazet da stoalazet filosoufat tartuttih paginah hänenke da yhtet heis sanottih: «Midä tai tyhjänpagizii tahtonou sanuo?» «Onnuako on vierahien jumaloin sanelii», sanottih toizet, gu Puavil saneli jevangeliedu Iisussah da Hänen kuollieloisnouzendah näh. 19Hyö otettih händy kerale da viettih Areopagah da sanottih: «Tahtozimmo tiediä, mi on se uuzi opastus, kudamua sinä sanelet. 20Myö kuulimmo, sinä pagizet ylen kummallizii dieloloi. Tahtozimmo tiediä, mi se on.» 21Afiinalazet dai linnas eläjät tulolazet, näit, ei pandu aigua nimih muuh, hyö vai paistih da kuunneltih midätahto uuttu.

22Puavil astui Areopagan keskele da rubei pagizemah: «Afiinan miehet! Minä kaikes näin, kui äijäl työ počitoičetto jumaloi. 23Konzu kävelin teijän linnua myö da kaččelin teijän pyhii kohtii, lövvin moizengi altarin, kudamah on kirjutettu: ‘Tundemattomale jumalale’. Minä sanelen teile juuri Häneh näh, kudamale työ kumardelettokseh, hos etto Händy tunne.

24Jumal, kudai on luadinuh muailman da kai, midä muailmas on, Häi, kudai on taivahan da muan Ižändy, ei elä käzil azuttulois pyhäkodilois. 25Hänele ei pie nimidä ristikanzan käzil luajittuu, buitegu mintahto vajuas olijale – Häi iče andau kaikile eloksen, hengen dai kaiken muun. 26Yhtes ristikanzas Häi on luadinuh kogo rahvahan rovun, kai rahvahat da pannuh elämäh kaikile puolile muadu. Häi jo ielpäi miäräi heile eländyaijan dai eländysijan rajat, 27gu hyö ečittäs Jumalua, i toinah löyttäs Händy, hos opitellen. No Jumal ei ole nikes meis loitton: 28Hänes myö elämmö, liikummo da olemmo. Sanottihhäi erähät teijän runoniekatgi muga: ‘Myögi olemmo Hänen roduu.’ 29Ga sit ku myö olemmo Jumalan roduu, meile ei pie duumaija, buite Jumal on ku kuldu, hobju libo kivi, kudamale andoi kuvan ristikanzu, enzimäi mieles, sit käzil.

30Net tiedämättömyön aijat Jumal tirpi, a nygöi Häi käsköy kaikile rahvahile kaikkiel hyllätä riähkät da kiändyö Jumalan puoleh. 31Häi, näit, valličči päivän, konzu Häi oigiel suvvol suudiu kogo muailman, i sud՚d՚annu roih mies, kudaman Häi pani sille sijale. Sen Jumal ozutti kaikile sil, ku nostatti Händy kuollielois.»

32Yhtet nagrettih Puavilua, ku kuultih hänen paginat kuollieloisnouzendah näh, a toizet sanottih: «Tahtommo kuulta sinuu täh näh vie toičigi.» 33Muga Puavil lähti heijän luopäi. 34Erähät yhtyttih häneh da ruvettih uskomah. Heijän joukos oldih Dionisii, yksi Areopagan mies, i Damaris-nimelline naine da vie erähät muut.

Currently Selected:

Apostoloin ruavot 17: LIVVI

Highlight

Copy