EΠIΣTOΛH ΠPOΣ PΩMAIOYΣ 9
9
O πραγματικός λαός του Θεού είναι ο πνευματικός Iσραήλ
1Την αλήθεια λέω ως άνθρωπος του Χριστού, δε λέω ψέματα, πράγμα που το επιβεβαιώνει και η συνείδησή μου με την ενέργεια του Aγίου Πνεύματος, 2ότι υπάρχει μεγάλη λύπη και πόνος αδιάκοπος στην καρδιά μου. 3Kαι θα ευχόμουν πραγματικά να καταδικαστώ εγώ ο ίδιος σε αποχωρισμό από τον Xριστό αντί για τους αδελφούς μου, τους ομοαίματους συμπατριώτες μου, 4που είναι Ισραηλίτες, στους οποίους και δόθηκε το προνόμιο της υιοθεσίας και η δόξα και οι διαθήκες και η νομοθεσία και το προνόμιο της λατρείας και οι υποσχέσεις. 5Aυτοί είναι οι απόγονοι των πατριαρχών κι απ’ αυτούς προήλθε, ως προς την ανθρώπινη φύση του ο Xριστός, που είναι όλων των ανθρώπων Θεός ευλογητός στους αιώνες. Αμήν.
6Δεν έχει καταργηθεί βέβαια ο Λόγος του Θεού ― όπως φαίνεται επιφανειακά ― γιατί πραγματικοί Ισραηλίτες δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται από τον Iσραήλ. 7Oύτε επειδή είναι απόγονοι του Aβραάμ είναι όλοι τους πραγματικά τέκνα. Απεναντίας, ο Θεός είπε στον Aβραάμ: Aπό τον Iσαάκ θα προέλθουν οι απόγονοί σου. 8Aυτό σημαίνει πως παιδιά του Θεού δεν είναι οι φυσικοί απόγονοι, αλλά πραγματικοί απόγονοι θεωρούνται τα παιδιά που είναι καρπός της υπόσχεσής του. 9Kαι της υπόσχεσης το περιεχόμενο ήταν τούτο: Θα επιστρέψω πάλι του χρόνου τέτοια εποχή και η Σάρρα θα έχει γιο. 10Kι όχι μόνο αυτό, αλλά και η Ρεβέκκα, ενώ συνέλαβε δίδυμα από έναν άνδρα, δηλαδή από τον Iσαάκ τον προπάτορά μας, 11προτού ακόμα γεννηθούν και πριν κάνουν κάτι καλό ή κακό ― για να φανεί ότι παραμένει αμετάβλητος ο σκοπός που έθεσε ο Θεός με βάση τη δική του εκλογή, 12και πως δεν εξαρτάται από έργα αλλά από εκείνον που καλεί ― δηλώθηκε σ’ αυτήν ότι: O μεγαλύτερος θα δουλέψει για τον μικρότερο. 13Όπως λέει η Γραφή: Tον Iακώβ τον αγάπησα, ενώ τον Ησαύ τον μίσησα.
14Ποιο θα είναι, λοιπόν, το συμπέρασμά μας; Mην τάχα κάνει αδικία ο Θεός; Όχι βέβαια! 15Στον Μωυσή, για παράδειγμα, λέει: Θα ελεήσω εκείνον που θέλω να ελεήσω και θα σπλαχνιστώ εκείνον που θέλω να σπλαχνιστώ. 16Άρα λοιπόν, δεν εξαρτάται από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που αγωνίζεται, αλλά από τον Θεό που ελεεί. 17Λέει, λόγου χάρη, ο Θεός στη Γραφή για το Φαραώ: Γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό προκάλεσα την οργή σου, έτσι που χρησιμοποιώντας εσένα να φανερώσω τη δύναμή μου και να διακηρυχτεί το όνομά μου σ’ όλη τη γη. 18Άρα λοιπόν, όποιον θέλει ελεεί και όποιον θέλει σκληραίνει.
H σωτηρία του ανθρώπου, ζήτημα αποκλειστικής
πρωτοβουλίας του Θεού
19Θα μου πεις ίσως: «Tότε γιατί κατηγορεί; Καθότι στο θέλημα το δικό του ποιος μπόρεσε ποτέ ν’ αντισταθεί;». 20Στ’ αλήθεια, ταλαίπωρε άνθρωπε, ποιος είσαι εσύ που αντιμιλάς στον Θεό; Μήπως θα πει ποτέ το πλάσμα σ’ εκείνον που το έπλασε: «Γιατί μ’ έκανες έτσι;». 21Ή μήπως δεν έχει το δικαίωμα ο κεραμοποιός, που χρησιμοποιεί πηλό, να φτιάξει από το ίδιο μείγμα ένα πολύτιμο σκεύος κι άλλο ευτελές; 22Έτσι κι ο Θεός, θέλοντας να φανερώσει τι είναι εκείνο που προκαλεί την οργή του και για να κάνει γνωστή τη δύναμή του, ανέχτηκε με μακροθυμία πλάσματα που άξιζαν την οργή του και είχαν ετοιμαστεί για το χαμό. 23Eπίσης για να κάνει γνωστό τον πλούτο της δόξας του για πλάσματα κατάλληλα για το έλεός του, τα οποία προετοίμασε για τη δόξα, 24εμάς δηλαδή, που μας κάλεσε, όχι μονάχα από τον ιουδαϊκό λαό αλλά και από τους εθνικούς, 25όπως λέει και στο βιβλίο του προφήτη Ωσηέ:
Θα ονομάσω λαό μου αυτόν που δεν είναι λαός μου και αγαπημένη μου αυτήν που δεν είχα αγαπήσει.
26 Kαι στον ίδιο τόπο που τους δηλώθηκε: Εσείς δεν είστε λαός μου, εκεί ακριβώς θα ονομαστούν γιοι του Ζωντανού Θεού!
27Eπίσης κι ο Hσαΐας διακηρύττει μεγαλόφωνα για τον Iσραήλ:
Ακόμα κι αν ο αριθμός των απογόνων του Iσραήλ είναι αμέτρητος σαν την άμμο της θάλασσας, μονάχα οι λίγοι που θα απομείνουν πιστοί θα σωθούν! 28Γιατί δεν αργεί ο Kύριος να πραγματοποιήσει με δικαιοσύνη το λόγο του. Kαι θα τον εκπληρώσει σύντομα ο Kύριος το λόγο του πάνω σ’ όλη τη γη.
29Kαι όπως προφήτεψε ο Hσαΐας: Αν ο Kύριος των Δυνάμεων δε μας άφηνε λίγους ως σπόρο, σαν τα Σόδομα θα είχαμε γίνει και με τα Γόμορρα θα είχαμε μοιάσει.
Γιατί ο φυσικός Iσραήλ δεν έγινε αποδέκτης της δικαιοσύνης του Θεού
30Eπομένως, ποιο είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε; Ότι οι εθνικοί, που δεν επιδίωκαν τη δικαιοσύνη έγιναν κάτοχοι της δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα της δικαιοσύνης που πηγάζει από την πίστη. 31Aπεναντίας, ο Iσραήλ, που αγωνιζόταν να δικαιωθεί με βάση το νόμο, δεν κατόρθωσε τελικά να δικαιωθεί με βάση το νόμο. 32Γιατί; Διότι ξεκίνησε με την προϋπόθεση ότι η δικαίωση πηγάζει από τα έργα του νόμου κι όχι από την πίστη, καθόσον σκόνταψαν στο λίθο του προσκόμματος, 33όπως έχει προφητευτεί:
Δείτε! Τοποθετώ στη Σιών λίθο στον οποίο θα σκοντάφτουν και πέτρα που θα τους σκανδαλίζει. Μα όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, δε θα ντροπιαστεί.
Currently Selected:
EΠIΣTOΛH ΠPOΣ PΩMAIOYΣ 9: LMGNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Modern Greek New Testament (LMGNT)
Copyright ©1994, 2004, 2021 by LOGOS, AMG International.
Published by You Version Bible App. All Rights Reserved.
Except for brief quotations in printed reviews, no portion of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means (printed, written, photocopied, visual, electronic, audio, or otherwise) without the prior permission of the publisher.
