Pierwszy Koryntian 14
14
Zalecenia dotyczące sposobu korzystania z darów w celu budowania wspólnoty
1 # Mt 22,37‐40; Rz 12,6; 1 Kor 14,39; 1 Kor 16,14; Ef 5,2; Kol 3,14; 1 Tm 1,5; Jk 2,8 Dlatego ze wszystkich sił zabiegajcie o ten największy z darów, którym jest Boża postawa ofiarnej miłości. A jeśli już bardzo zależy wam na jakimś spektakularnym obdarowaniu, to módlcie się raczej o dar prorokowania niż o dar przemawiania obcymi językami! 2#Mk 16,17; Dz 2,4; Dz 10,46‐47; Dz 19,6Dlaczego? To proste – jeśli bowiem ktoś w czasie spotkania zacząłby przemawiać w obcym języku, to przecież zgromadzona społeczność wierzących nie miałaby z tego żadnej korzyści. Jedynie Bóg rozumiałby, co ten człowiek wypowiada z głębi swego ducha. Dla ludzi byłoby to tajemnicą. 3#Rz 14,19Natomiast ten, kto prorokuje, buduje społeczność wierzących. On bowiem w czasie spotkania wspólnoty przemawia ku zachęcie i dodaniu otuchy innym. 4#1 Kor 14,18‐19.26‐28A jeśli twierdzicie, że przemawianie w obcym języku jest dla was budujące, to pamiętajcie, że w ten sposób budujecie jedynie sami siebie#Kontekst pokazuje, że nie jest to ani pochwała, ani zachęta do zabiegania o tzw. dar języków. Apostoł zwraca tu jedynie uwagę, że mówienie obcymi językami (bez tłumacza) nie realizuje celu budowania wspólnoty, lecz jest koncentrowaniem się na osobistym przeżywaniu jakiejś „nadzwyczajności” i manifestowaniu jej w samym sobie (a więc niezgodnie z przeznaczeniem). Jest to więc wyraz postawy z gruntu egocentrycznej. Takie podejście do „daru języków” popycha człowieka do emocjonalnego indywidualizmu i ruguje z jego myślenia znaczenie relacji społecznościowych. W całym liście Apostoł piętnuje tego rodzaju zachowania, pokazując, że najważniejszą manifestacją Bożego Ducha Uświęcenia jest postawa Bożej ofiarnej miłości (por. 1 Kor 13). Właśnie postawa ofiarnej miłości, jako widzialny znak prawdziwego uczniostwa, została wskazana przez Jezusa w J 13,35.. Ten zaś, kto prorokuje, buduje Bożą społeczność#Gr. ekklesia – w 1 Kor 12,27 Paweł nazywa społeczność wierzącego ludu Ciałem Chrystusa.. 5Dlatego daleko bardziej zależy mi na tym, abyście wszyscy prorokowali, niż posługiwali się obcymi językami#Bardzo często przekłady tego zdania nie uwzględniają występującego tu trybu warunkowego i sugerują, że Pawłowi zależy, by wszyscy mówili językami (gr. glosolalia). Nic bardziej mylnego. Jak wynika z kontekstu, ze szczególnym uwzględnieniem 1 Kor 13,1 oraz 1 Kor 14,22, Apostoł z niechęcią odnosi się do takich praktyk podczas spotkań wspólnotowych, wskazując, że nie budują one społeczności Ciała Chrystusa, a przecież dary duchowe udzielane są przez Boga w jednym tylko celu: do budowania społeczności wierzących.. Dar prorokowania ma bowiem dużo większe znaczenie niż dar przemawiania w obcych językach, chyba że znalazłby się ktoś, kto mógłby tłumaczyć, aby całe zgromadzenie Bożego ludu mogło zostać zbudowane.
6 # Rz 6,17; Ef 1,17 Bracia i siostry, sami to zresztą oceńcie! Gdybym, przebywając w waszej społeczności, paplał#Gr. laleo – czasownik ten opisuje nieprzemyślane paplanie, a nawet bezsensowny bełkot. Jego przeciwieństwem jest czasownik lego, który odróżnia się od laleo tym, że opisuje mówienie z pełnym zaangażowaniem intelektualnym. coś w nieznanym wam języku, jaką wartość miałoby to dla was? W czym okazałbym się pomocny, gdybym nie potrafił zrozumiałymi dla was słowami wyjaśnić jakiegoś objawienia, przekazać jakiejś wiedzy, proroctwa czy nauczania? 7Przecież w niczym nie różniłbym się od martwych instrumentów, takich jak flet#Gr. aulos – dęty instrument muzyczny, rodzaj oboju, ma formę podłużnej piszczałki ze stroikiem. czy cytra#Gr. kitara – starożytny, strunowy instrument muzyczny w kształcie trapezu lub owalu, inny niż dzisiejsza gitara pod względem budowy i techniki gry. Od IV w. p.n.e. miała 11, a nawet 12 strun., które również wydają z siebie wielorakie dźwięki. Gdyby zaś nie dało się rozpoznać wychodzących z nich tonów, jak można by dojść do tego, czy gra flet czy cytra? 8A jeśli róg wojenny brzmiałby niejasno, któż by się gotował do boju? 9Tak samo i wy, gdybyście paplali#Gr. laleo. coś w jakimś niezrozumiałym dla danej społeczności języku, jak mogłoby zostać przyjęte to, co macie do zakomunikowania? Mówilibyście na próżno! 10Na świecie żyje wiele plemion i narodów, a ludzie w każdym z nich mówią swoim własnym językiem#Dosł. „każdy głos na świecie ma swoje znaczenie”. Kontekstem dla tego dość ogólnego stwierdzenia jest następny werset, w którym Apostoł doprecyzowuje, co ma na myśli, odnosząc to do języków obcych narodów zwanych przez Greków barbarzyńcami z uwagi na to, iż posługiwali się niezrozumiałymi dla Greków językami. Wbrew wielu zwodniczym interpretacjom i nazywaniu emocjonalnego bełkotania „darem języków” widzimy, że Apostoł Paweł sam identyfikuje „mówienie językami” jako zdolność przemawiania w obcych narzeczach lub językach, którymi posługują się inne grupy kulturowe czy narodowe. O tym samym czytamy w Dz 2,4‐6 oraz w Septuagincie w Rdz 11,7‐9.. 11Gdybym więc przybył do któregoś z nich, a oni nie rozumieliby języka, którym bym się posługiwał, czyż nie byłbym dla nich barbarzyńcą#„Barbarzyńca” – grecka etymologia tego słowa związana jest z opisem niezrozumiałych dla Greków obcych języków. W tym celu używali oni tzw. onomatopei (wyrazów dźwiękonaśladowczych) w postaci sylab „bar, bar” do wyrażenia pewnego rodzaju pogardy dla danego języka lub kultury. Stąd wzięło się słowo „barbarzyńca”. Grecy uważali wszystkie języki, z wyjątkiem greki i łaciny, za barbarzyńskie. Oczywiście były to języki zrozumiałe dla innych ludzi, w innych kulturach, w innych narodach lub innych lokalnych społecznościach.? Oni zresztą dla mnie również byliby barbarzyńcami. 12#Rz 14,19Wyciągnijcie z tego wnioski i jeśli w swojej żarliwości pragniecie jakichś specjalnych obdarowań duchowych, to koncentrujcie się na takich, które służą budowaniu wspólnoty! Takimi darami obfitujcie!
13 # 1 Kor 12,10 Dlatego jeśli ktoś posługuje się językiem obcym, niech modli się o to, by znalazła się osoba, która mogłaby go tłumaczyć! 14Jaka bowiem byłaby korzyść z tego dla innych, gdyby ktoś – choćby tylko w modlitwie – używał obcego języka? Jego modlitwa, nawet pochodząca z głębi ducha, byłaby jałowa#Gr. akarpos – „bezowocna”, „jałowa”, „niedająca plonu”. Bóg chce, aby wierzący korzystali świadomie ze swych umysłów. Zawarł to nawet w swym najważniejszym przykazaniu (por. Mt 22,37). Z tego powodu to, co robimy, służąc Bogu, wielbiąc Go i modląc się, powinno bazować na trzeźwym myśleniu i logicznym rozumowaniu.. 15#Ef 5,19; Kol 3,16Jak więc taki człowiek powinien się zachować? Prywatnie niech modli się jak chce, swobodnie wyrażając głębiny swego ducha, lecz w zgromadzeniu niech modli się z rozmysłem! Prywatnie niech śpiewa Bogu z głębin swego ducha, lecz w zgromadzeniu niech śpiewa z rozmysłem! 16#1 Krn 16,36; Ne 8,6; Ps 106,48Sami zresztą oceńcie: w jaki sposób ktokolwiek ze słuchających – no chyba że jest idiotą#Gr. idiotes. To określenie można również tłumaczyć jako „człowiek postronny” lub „prostak”. Wybór zależy od kontekstu. W Księdze Przysłów można znaleźć więcej wskazówek pozwalających odróżnić ludzi mądrych od głupców i prostaków. – mógłby przyłączyć się do czyjegoś wielbienia przez powiedzenie „Amen”, gdyby nie rozumiał tego, co mówi ta osoba?#Sprawa tłumaczenia wypowiedzi z obcych języków podczas spotkania wspólnotowego ma kluczowe znaczenie, szczególnie w kontekście pojawiającego się coraz częściej zwodniczego nauczania o darze języków. Dar języków jest bez żadnych wątpliwości darem przemawiania językiem zrozumiałym dla jakiejś grupy ludzi, a nie bezsensownym bełkotem. Emocjonalne bełkotania znane są bowiem w wielu kultach pogańskich i często wiążą się z bałwochwalstwem lub urąganiem Bogu. A zatem podstawowym obowiązkiem we wspólnocie, która dopuszcza nauczanie lub modlitwę prowadzoną przez przybyszów w obcych językach, jest ich tłumaczenie, aby było jasne, czy zgromadzeni mogą na koniec powiedzieć „Amen” (z hebr. „niech się tak stanie”). Chodzi bowiem o to, aby nie wypowiadać słowa „Amen” po fałszywym nauczaniu czy serii przekleństw albo i urągań kierowanych przeciwko Chrystusowi. W tych sprawach w żadnym wypadku nie można być naiwnym. Niestety coraz więcej osób, które mają serca gorące dla Boga i które pragną podobać się Najwyższemu, zostaje zwiedzionych fałszywym nauczaniem o darze języków, przez co, zamiast używać w modlitwie rozumu, zachowują się ekspresyjnie. Pozwalają, by do głosu dochodził w nich emocjonalizm ich starej, grzesznej natury oraz przemożne pragnienie doświadczania jakiejś nadprzyrodzoności, przez co oddalają się od idei trwania w zaufaniu do Boga na podstawie Jego Słowa. Jezus ludziom poszukującym cudów, „nadzwyczajnych wydarzeń” i wszelkiej nadprzyrodzoności zawsze powtarzał, iż prawdziwa dojrzałość duchowa wiąże się z poleganiem na Bożym Słowie i w żadnym wypadku nie jest poszukiwaniem „efektów specjalnych”.
17 # Rz 14,19 Cóż z tego, że ktoś składałby najwspanialsze dziękczynienia, jeśli jego brat lub siostra w wierze nie byliby tym w jakikolwiek sposób zbudowani?! 18Jestem wdzięczny Bogu za to, że obcymi językami władam lepiej niż ktokolwiek z was#Z NT wynika, że Paweł mówił po hebrajsku, aramejsku, grecku i prawdopodobnie, jako obywatel rzymski, znał łacinę. Być może w czasie swych podróży misyjnych zapoznał się także z innymi lokalnymi dialektami., 19jednak na spotkaniach wspólnoty, w celu pouczenia zgromadzonych, wolę powiedzieć kilka#Dosł. „pięć”. słów w sposób zrozumiały dla innych niż tysiące w języku, którego nikt ze zgromadzonych nie byłby w stanie zrozumieć!
20 # Rz 16,19; Ef 4,14; Hbr 5,12 Bracia i siostry, nie bądźcie dziećmi w swoim myśleniu! Korzystajcie z rozumu#Apostoł odnosi się tu m.in. do rozumnego korzystania z daru mowy. Już Jezus w Łk 11,2 nakazywał, aby w modlitwie używać rozumnej i przemyślanej mowy. Użył tam słowa lego, którego dynamicznym ekwiwalentem jest „mówić składnie i z rozmysłem”. W 1 Kor 14 Paweł odnosi się do innego stylu mówienia określanego w koine słowem laleo. Czasownik lego odróżnia się od laleo tym, że opisuje pełne zaangażowanie intelektualne, podczas gdy laleo opisuje nieprzemyślane paplanie, a nawet bezsensowny bełkot, o jakim czytamy w Iz 28,7‐13, do którego Apostoł nawiązuje w wersecie 1 Kor 14,21. Paweł apeluje do wierzących, aby postępowali rozumnie., jaki Bóg dał każdemu z was, a naiwność i prostotę cechujące dzieci zachowujcie, by wystrzegać się zła. W każdej innej sprawie bądźcie dojrzali w swoim myśleniu#W zdaniu tym pobrzmiewa Chrystusowa wypowiedź: „Jeśli nie zmienicie swojego sposobu myślenia i w swych sercach nie staniecie się prostolinijni jak dzieci, to w ogóle nie wejdziecie do Królestwa Niebios” (Mt 18,3).. 21#Pwt 28,49; Iz 28,11‐12Zobaczcie zresztą, co Pismo mówi na ten temat:
Dlatego to ustami obcego narodu,
który dziwnym językiem będzie do nich mówić,
PAN lud swój skarci i da im naganę.
Lecz będzie to oznaczać również czas nadejścia
tego Odpocznienia, które On szykuje
dla wszystkich znużonych, by mogli odpocząć.
Lecz oni nadal nie będą Go słuchać! # Por. Iz 28,11‐12. Jest to fragment większego proroctwa Izajasza. Także w Pwt 28,49 Bóg zapowiedział podobną sytuację: „PAN pobudzi przeciw tobie naród z daleka. Przybędzie on z krańców Ziemi, nadleci niczym szybujący orzeł. Języka tego narodu nigdy nie słyszałeś”. Ważny dla zrozumienia tego przesłania kontekst, z którego Paweł Apostoł zaczerpnął cytat proroctwa Izajasza, jest szerzej opisany w Komentarzu NPD → Mówienie obcymi językami. .
22 # 1 Kor 14,1 Czy rozumiecie, co to znaczy? Bóg już dawniej używał obcych języków w ustach niewierzących jako pewnego znaku – zapowiedzi kary, którą przygotowywał dla swego ludu#Por. sytuacje opisane w Dz 2,1‐11 oraz w Dz 10,44‐47.. Dar proroctwa natomiast zawsze miał zarezerwowany dla tych, którzy Mu ufali#Dosł. „dla wierzących”, tzn. Izraelitów, którzy stali się pierwociną Bożego ludu (por. Jr 2,3). Byli oni więc w tamtym czasie typem przyszłych ekklesii.. Tego daru nigdy nie udzielał niewierzącym#To znaczy ten dar nigdy nie był udzielany „poganom”, którzy nie mieli z Bogiem nic wspólnego. W tamtym czasie byli oni symbolem świata, który obecnie jednoznacznie odrzuca Chrystusa.. 23#Dz 2,4.13Sami zresztą pomyślcie – gdyby cała wasza społeczność zebrała się w jednym miejscu i nagle wszyscy zaczęliby paplać#Gr. laleo. coś w obcych językach, czy postronni, zwykli ludzie albo niewierzący, którzy by się tam pojawili, nie powiedzieliby, że się wściekliście lub jesteście pomyleni#Gr. mainomai – czasownik opisujący „bezsensowną wściekłość”, „szaleństwo”, „manię”, „furię”, „nieprzytomne bredzenie”. Jest to strona zwrotna czasownika mao, który przez skojarzenie opisuje „tęsknotę za ślepą żądzą”.? 24#J 16,8A co by było, gdyby zamiast tego każdy z was prorokował? Co w takiej sytuacji pomyślałby ktoś niewierzący lub jakiś prostak, gdyby przychodząc do was, otrzymał od każdego stosowne pouczenie i usłyszał, jak są osądzane 25#Dn 2,47; J 4,16‐19tajemne sprawy jego serca, które dla was byłyby jawne i oczywiste? Padłby wtedy na twarz, oddając pokłon Najwyższemu, i przyznał, że Bóg prawdziwie jest pośród was#Por. Iz 45,14; Za 8,23..
26 # Rz 14,19; 1 Kor 11,18; 1 Kor 12,7‐10; Ef 4,12 Jaki stąd wniosek, bracia i siostry? Gdy schodzicie się razem, niech na spotkaniu panuje porządek. Każdy niech godnie służy darem, jaki ma – jeden darem przewodzenia w pieśniach, inny darem nauczania, jeszcze inny darem praktycznego wyjaśniania#Gr. apokalipsis – „odsłanianie”, „obnażanie”, „uwidacznianie”, „ujawnianie” (prawdy lub nauki). Bożych prawd. Jeśli ktoś chce przemawiać w języku obcym, musi mieć tłumacza! Wszystko zaś niech odbywa się ku zbudowaniu całej społeczności! 27#1 Kor 14,2.5.13A jeśliby się okazało, że kilka osób posługujących się obcymi językami pragnie coś powiedzieć, niech zrobi to tylko dwóch, najwyżej trzech, i to po kolei, według ustalonego z góry porządku. Za każdym razem niech ktoś tłumaczy każdego z nich. 28Gdyby zaś w zgromadzeniu nie było tłumacza, mają milczeć! Niech w ciszy swego ducha rozmawiają z Bogiem. 29#Dz 17,11; 1 Kor 12,10; 1 Tes 5,19‐21Podobnie ma się rzecz z osobami mającymi dar prorokowania. Gdyby powstało kilka osób mających coś do przekazania, niech przemawiają kolejno – najwyżej dwóch lub trzech – a reszta społeczności niech z rozwagą bada, co mówią#Mamy tu wyraźny nakaz badania zasłyszanych proroctw, a nie bezkrytycznego natychmiastowego ich przyjmowania. W wielu miejscach Pisma wierzący są zachęcani do takiej właśnie postawy (por. 1 Tes 5,20‐21 oraz 1 J 4,1).. 30Gdyby zaś znienacka komuś z obecnych wydało się, że jemu również zostało dane zrozumienie jakiejś prawdy, niech milczy do czasu, aż jego poprzednik skończy mówić. Dopiero wtedy niech jasno przedstawi, co ma do powiedzenia. 31Wystąpienia prorockie powinny bowiem być przedstawiane z godnością i pojedynczo, w taki sposób, by wszyscy mogli się czegoś nauczyć, doznać zachęty lub umocnienia#W tym wersecie Apostoł Paweł dokładnie wyjaśnia, czemu służy prawdziwy dar prorokowania dany przez Boga. „Prorocy”, których wypowiedzi nie spełniają tej kategorii oceny, kwalifikują się do grupy fałszywych proroków, których czeka straszliwa kara, jak to jest zapowiedziane w Księdze Jeremiasza: „Wtedy PAN mi odpowiedział: «Prorocy ci występują w moim imieniu, ale głoszą kłamstwa. Nie posłałem ich ani nie nakazałem im przemawiania. Nie dałem im żadnego objawienia. Opowiadają o widzeniach i objawieniach, których nigdy nie mieli, i mówią o sprawach, których nigdy nie słyszeli. Źródłem ich przekazów są urojenia, jakie zrodziły się w ich pysznych i zwodniczych sercach. Dlatego to ja – tak mówi PAN – ukarzę tych kłamców, tych fałszywych proroków, którzy twierdzą, że mówią w moim imieniu, choć ja ich nie posyłałem!» (Jr 14,14‐15 NPD).. 32#1 J 4,1Pamiętajcie też, że ci, którzy są prawdziwymi prorokami Boga, potrafią panować#Wniosek jest więc prosty: jeśli ktoś twierdzi, że jest przymuszony do wypowiedzenia jakiegoś proroctwa i że nie może się opanować albo traci kontrolę nad swoim zachowaniem, to mamy wyraźną wskazówkę, że duch, pod którego wpływem jest ów człowiek, nie pochodzi od Boga. nad swym językiem i zachowaniem. 33#1 Kor 7,17Najwyższy bowiem nie jest Bogiem chaosu, lecz ładu i porządku.
Zalecenia dla kobiet
Również z uwagi na powyższe – a ogłaszam to we wszystkich społecznościach Bożego ludu – 34#Rdz 3,16; 1 Kor 11,3.9.16; Ef 5,22‐24; Kol 3,18; 1 Tm 2,11‐12; Tt 2,5polecam, by kobiety podczas waszych zgromadzeń milczały#To jest już trzecie polecenie milczenia w tym rozdziale. Pierwsze (w. 28) dotyczy obcokrajowców, dla których nie ma tłumacza. Drugie skierowane jest do proroków, którzy mają czekać na swoją kolejność (w. 30). W każdym wypadku sprawą nadrzędną jest godność i porządek podczas publicznego nabożeństwa. z godnością, a nie pozwalały sobie na czczą paplaninę#Paweł dalej ciągnie omawianie kwestii darów duchowych i na tej bazie zachęca do godności i porządku w czasie nabożeństw. W tym też kontekście poleca, aby kobiety powściągały swoją gadatliwość i paplaninę (gr. laleo). Warto zwrócić uwagę, że Apostoł nie zabrania kobietom lego – tzn. mówienia w przemyślany, rozsądny i stosowny sposób.. Niech zachowują się cicho, czym – zgodnie z Bożym ustanowieniem#Zob. Rdz 3,16. – okażą szacunek swoim mężom. 35#1 Kor 11,5Dzięki temu same, przy okazji, może nauczą się czegoś. Gdyby zaś w trakcie nauczania usłyszały coś niezrozumiałego, niech – później w domach – dopytują o to mężów, a nie przynoszą im wstydu swym nieopanowanym szeptaniem#Paweł ponownie odnosi się do laleo jako hańbiącego zachowania. Nie odnosi tego jednak do lego. podczas zgromadzenia.
36Jeśli zaś ktoś u was miałby w powyższych sprawach inne zdanie lub twierdziłby, iż Bóg „przemawia jego ustami”, albo że otrzymał w tym zakresie jakieś „słowo od Boga” – jakieś nowe „objawienie” albo „specjalne, prorocze wyjaśnienie”#To stwierdzenie Pawła jest wyraźnie przesiąknięte sarkazmem., 37#1 Kor 2,16; 1 J 4,6niech taka osoba – przedstawiająca sama siebie jako proroka – zważy na fakt, że to, co napisałem, jest nakazem PANA! 38#1 Kor 15,34A jeśli i tego ów człowiek nie uzna#Apostołowi chodzi o podporządkowanie się woli Bożej, gdyż wyżej wyraźnie pisze o nakazie od PANA., sam również nie będzie uznany przez Boga!
39 # 1 Kor 12,31; 1 Tes 5,20 Tak więc, moi drodzy bracia i siostry, nauczania w obcych językach zabraniać nie musicie, lecz gorliwość swoją skierujcie raczej na dar prorokowania! 40#1 Kor 14,33; Kol 2,5Wszystko pośród was niech odbywa się godnie, z zachowaniem ładu i porządku.
Currently Selected:
Pierwszy Koryntian 14: NT NPD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
