YouVersion Logo
Search Icon

લુક 6:27-49

લુક 6:27-49 GBLNT

“બાકી આંય વોનાનારાહાલ આખહુ, કા તુમા દુશ્માનાહાવોય પ્રેમ કોઆ; જો તુમહેઆરે દુશ્માની કોઅરી, ચ્યાહા હારાં કોઆ. જો તુમહાન હારાપ દેય, ચ્યાલ બોરકાત દા, જો તુમહે નિંદા કોઅરી, ચ્યાહાહાટી પ્રાર્થના કોઆ. જો તો યોકા ગાલાવોય થાપડે કોઇન ઠોકે, તે બિજો ગાલ બી ફીરવી દે; જીં માઅહું તો ડોગલેં લેય તોવે તો ફાડકે બાકી મા રાખતો. જો કાદો તોપાય માગે, ચ્યાલ દે, એને જીં વસ્તુ તો પાયને પેચકી લેય જાય, તી પાછા નાંય માગતો. એને બિજા લોક તુમહેઆરે જેહેકોય રા જોજે ઓહડી તુમહે ઇચ્છા ઓરીતે, તુમાબી ચ્યાહાઆરે તેહેંજ કોઆ. કાહાકા જો તું તો પ્રેમ રાખનારાવોય પ્રેમ રાખહે તોવે તુમહાય કાય હારાં કોઅયા? પાપી માઅહું બી પ્રેમ રાખનારાવોય પ્રેમ રાખહે. એને તુમા જોવે તુમહાન હારાં કોઅનારાહાન તુમા હારાં કોઅતાહા, તોવે કાય હારાં કોઅયા? પાપી માઅહેબી એહકોયજ કોઅતેહે. એને જ્યાહા પાયને પાછા મિળના આશા રાખતાહા ચ્યાહાનુજ તુમા ઉછના દેતાહા, તોવે કાય તુમહે હારાં ઓએ? કાહાકા પાપી માઅહેબી પાપ્યાહાન ઉછના દેતહેં ચ્યાહાટી તોલાંજ પાછા લાંહાટી. બાકી તુમહે દુશ્મનાહા વોય પ્રેમ કોઆ, એને ભલા કોઆ, એને બોદલે એને પાછા મિળના આશા રાખ્યા વોગાર ઉછના દિયા, એને તુમહેહાટી મોઠા ફળ ઓઅરી, એને તુમા પરમપ્રધાન પોરમેહેરા પાહા બોનહા, કાહાકા તો જ્યા લોક ધન્યવાદ નાંય કોએ એને ખારાબ લોકહાવોય બી દયાળુ હેય. જેહેકોય તુમહે આબો દયા કોઅહે, તેહેકોય તુમાબી દયા કોઆ. તુમા બીજહાવોય દોષ મા થોવહા, યાહાટી કા તુમાહાવોય બી કાદો દોષ નાંય થોવે. કાદાલ દોષી મા ઠોરવાહા તે પોરમેહેર તુમહાનબી દોષી નાંય ઠોરવી. માફ કોઆ, તે પોરમેહેર તુમહાનબી માફ કોઅરી. તુમા દા, તે પોરમેહેર તુમહાનબી બોઓઈન એને ઠેસીન એને દાબીન એને ઉબરાઈન દી; કાહાકા જ્યા પરમાણે, તુમા બીજહા ન્યાય કોઅતાહા, તેહેકોયજ પોરમેહેર બી તુમહે ન્યાય કોઅરી.” પાછી ઈસુય ચ્યાહાલ યોક દાખલો હોમજાડયો; એલા આંદળા વાટ દેખાડનારા હેતા, જોવે આંદળા આંદળાલ લેય જાય તોવે બેની ખાડામાય પોડી. શિષ્ય પોતાના ગુરુઆ કોઅતા મોઠા નાંય બોને; બાકી જ્યા બોણના પુરાં ઓઅચ, તો ગુરુવા હારકો રોય. તું તો બાહા પાપ કાહા એઅતોહો, જોવે તો જીવનમાય યોક મોઠા પાપ હેય જો તો ડોળામાય હુકળા હારકો હેય. એને તોજ માય મોઠા પાપ હેય તે તુલ બિજા પાપ કોઅનારા માઅહાલ દોષ લાવાં નાંય જોજે. ઓ ડોંગ્યા, પેલ્લા તો મોઠા પાપ હુદરાવી લે, તોવે તું તો બાહા પાપ હુદરાવા મોદાત કોઇ હોકતોહો. હારાં જાડાલ નોકામ્યે ફળે નાંય લાગેત, નાંય નોકામ્યા જાડાલ હારેં ફળે લાગેત. કાહાકા જાડ ચ્યા ફળ કોય વોળખાયેહે, કાટાહા જાડાહા પાયને અંજીર નાંય તોડેત, એને જેખરાહામાયને દારાખેં નાંય મીળેત. હારાં માઅહું મોના હારાં ભંડારા માઅને હાર્યો વાતો કાડહે, એને જુઠા માઅહું જુઠા ભંડારામાયને જુઠયો વાતો કાડહે. કાહાકા જીં મોનામાય બોઅલાં હેય, તીંજ વાત માઅહું બોલહે. “જોવે તુમા મા આખલ્યા નાંય માનેત, તો માન ‘ઓ પ્રભુ, ઓ પ્રભુ’ કાહા આખ્યાં કોઅતાહા? જો કાદો માપાય યેહે, એને મા વાત વોનાયને માની લેહે, આંય તુમહાન આખતાહાવ કા તો કા હારકો હેય. તો યા માઅહા હારકો હેય, જ્યાંય ગુઉ બાંદતી સમયે ઉંડે પાયો ખોદીન ખોલકાડાવોય પાયો બાંદ્યો, એને જોવે નોયાડો યેનો તોવે ચ્યા ગોઆ આરે લાગ્યો, બાકી ચ્યાલ આલવી નાંય હોક્યા, કાહાકા ચ્યા પાયો પાક્કો આતો. બાકી જો કાદો મા વોનાયને નાંય પાળે, તો ચ્યા માઅહા હારકો હેય, જ્યાંય દોરતીવોય વોગાર પાયા ગુઉ બાંદ્યા. પાછે પાંઈ પોડયો, નોયાડો યેનો, એને ચ્યા ગોઆલ જાઈ ઠોકાઈયે, તોવે તી તારાત ટુટી પોડીન બોદા નાશ ઓઅઇ ગીયા.”