लूका 9

बार शिष्या पठायाको

(मत्ती १०:५-१५; मर्क ६:७-१३)

1तब येशूले बार जाना शिष्या एकखट्टा बोलायो, रे तिनन सबलाइ भूत निकाल्या रे रोग निको बनाउन्या सक्ति रे अधिकार दियो। 2येशूले तिननलाइ परमेश्वरको राज्यको प्रचार अद्दाइ रे बिमारी निको पाड्डाइ पठायो। 3उनले तिननलाइ भण्यो, “तमरो यात्रामि आफना निउति केइलगइ जन लैजा-न त लठ्ठी, नत झोला, न त रोटा, नत खल्टीनी रुप्या, न त सँङैनि दुइ जोड लत्ता। 4जइ घर तमन पसन्छौ ताँइ बस, रे ताँइ बठेइ बिदाबारि अर। 5जाँ तमरो स्वागत हुनइन तमन तइ सहर बठेइ निकलन्ज्या तिनरा बिरुद्दमि गबाहीको निउति आफना खुट्टा धुलो ट्ट्केइ दिया।” 6तब तिनन बिदा भया, रे सुसमाचार प्रचार अद्दाइ रे सब ठाउँमि रोगिलाइ निको बनाउनाइ गाँउ-गाँउ गया।

7यिन सब येशूको कामको चर्चा सुणिबर सासक हेरोद अलमल्ल पड्यो, क्याकि यूहन्ना मर्या बठेइ जिउना होइरइछन भणबर कसइ-कसइले भणन्थ्या। 8रे और मान्सनले भण्यो, “एलिया अगमबक्ता धेका पडिरइछन।” रे कसइ मान्सले भण्यो, “पइल्लिका अगमबक्तानमी हइ एक जाना उठिरइछन।” 9तब राजा हेरोदले भण्यो, “बप्तिस्मा-दिन्या यूहन्नाको मुन्टो मइले काट्ट लायाथ्या, तर यिन को हुन जइको बारेमी म यिसा कुरणी सुण्ना छु?” तइ पछा तइले उनलाइ भेट्या मन अर्यो।

येशूले पाँच हजारलाइ ख्वायाको

(मत्ती १४:१३-२१; मर्क ६:३०-४४)

10तइ पछा येशूका छान्या शिष्या फर्किबर तिननले अर्या सब काम येशूलाइ बयान अर्यो। उनले तिननलाइ सँङैनि लैजाइ बेथसेदा गाउँ बठेइ अलगै गया। 11तर यो था पाइबर भिड उनरा पछा-पछा लाग्यो। उनले तिननलाइ स्वागत अर्यो, रे परमेश्वरको राज्यको बिसयमि सुणायो, रे जइ-जइलाइ निको हुन आवश्यक थ्यो तिननलाइ निको पाड्यो। 12आब दिन लगइ ढल्कन लाग्यो, रे बारै जनाले आइबर उनलाइ भण्यो, “भिडलाइ बिदाबारि अरिदिय, रे तिनन वलतिर पल्तिरका बस्ति रे गाउँ तिर गइबर बास बसन्ना, रे खानाइ ब्यबस्था अरन्ना, क्याकि याँ हाम एकान्त ठाउँमि छौ।” 13तर उनले तिननलाइ भण्यो, “तमनले तिनलाइ केइ खानाइ दिय।” तब तिननले भण्यो, “हामसित त पाँच रोटा रे दुइ माछा मान्तर छन, नभया हाम गइबर यिन सब मान्सका निउति खानाइ किन्नु पडलो।” 14तिनन करीब: पाँच हजार जति बैकान मान्स थ्या। तब उनले आफना शिष्यालाइ भण्यो, “तिननलाइ पचास-पचासका समुह बनाइबर घाँसमि बसा।” 15तिननले तसोइ अर्यो, रे सब मान्सनलाइ बसाल्यो। 16तब उनले तिन पाँच रोटा रे दुइ माछा लैजाइबर स्वर्गतिर हेरि परमेश्वरलाइ धन्यबाद दियो, रे रोटा तोडयो रे मान्सलाइ दिनाइलाइ शिष्यालाइ दियो। 17रे सबले खाइबर तृप्त भया। जब सब जानाले खाइसक्यो, रे चेलाले उपर्या टुकरा बार छापरा उठायो।

पत्रुसको स्वीकार

(मत्ती १६:१३-१९; मर्क ८:२७-२९)

18एक बेर येशू एकलाइ प्रार्थना अद्दाथ्या, शिष्या लगइ उनसित थ्या, रे उनले तिननलाइ सोध्यो, “मान्सले मलाइ को हो भण्नाहान?”

19तिननले उनलाइ भण्यो, “कोइ मान्सन भण्नाहान तम बप्तिस्मा दिन्या यूहन्ना हउ। कसइले भण्नाहान तम एलिया अगमबक्ता हौ, रे कसइले भण्नाहान, पइल्लिका अगमबक्तामी हइ एक जाना आजी उठिरइछन।”

20येशूले तिननलाइ सोध्यो, “तर तमन कि भणन्छौ, म को हु?” पत्रुसले उत्तर दिइबर भण्यो, “परमेश्वरका ख्रीष्ट!”

21तब उनले तिननलाइ आज्ञा सित चेताउनी लगइ दियो, कि तिननले यिन कुरणी कसइलाइ जन भण्या। 22आजी उनले भण्यो, “म, मान्सको चेलोले भौत दु:ख भोग्दु पणन्छ, रे उनइ यहुदि मान्सनका अगुवा, यहुदि मुख्य पुजारि रे मोशाको कानुन सिकाउन्यावाला बठेइ बहिष्कृत हुन्या हो, मारिनु पड्या हो रे तेसरा दिनमि मर्या बठेइ जिउनो हुनु पड्या हो।”

23तब उनले सबलाइ भण्यो, “यदि कोइ मेरा पछा आउन्या मन अरन्छ भण्या तइले आफलाइ इन्कार अरउ, रे दिन दिनै आफ्नो क्रुस बोकिबर शिष्या हुनाइलाइ मेरा पछा लागउ। 24क्याकि जइले आफ्नो प्राण बचाउन्या मन अरन्छ, तइले अनन्त जीवन गुमाउछ। तर जइले मेरो निउति आफ्नो प्राण गुमाउछ, तइले आफनो जीवन बचाउन्या हो। 25क्याकि सारा संसारको सब चिज पाउन्छौ तर परमेश्वरसितको अनन्त जीवनको मौका गुमाया भण्या कि फाइदा होलो? 26यदि कोइ म बठेइ रे मेरा बचन बठेइ लाज माणन्छ भण्या म, मान्सको चेलो तमलाइ आफ्नो शिष्यको रुपमि स्वीकार अद्द इन्कार अद्द्या हु, जब म पबित्र स्वर्गदुतसित यइ संसारमी फर्किबर आउन्या छु। तब सबले परमेश्वर मेरा पिताको माहान सक्ति धेक्द्या हुन। 27तर साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ, हामरा बिचमि याँ कल्लिया केइ मान्स छन जइले मद्दा हइ पइला परमेश्वरको राज्य नयाँ रे सक्तिशाली रुपमि आउन्नारया धेक्द्या छन।”

येशूको रुप परिबर्तन

(मत्ती १७:१-८; मर्क ९:२-८)

28यिन कुरणीको करीब: आठ दिन पछा येशूले पत्रुस, याकुब रे यूहन्नालाइ प्रार्थना अददाइ एक उच्चा पहाड तिर एकान्तमी लइयइबर गया, 29रे उनरा साम्नेमि उनले प्रार्थना अद्द्या बेला उनरो मुखको अनार बद्लियो, रे उनरा लत्ता बिजुलि चम्क्या जसो उजालो भयो। 30तइ पछा उनसित दुइ जाना मान्स कुरणी अद्दाथ्या, जो अगमबक्ता मोशा रे एलिया थ्या। 31तिनन स्वर्गीय चमकसित महिमित रुपमि धेका पडिबर येशूको मर्या बिसयमि कुरणी अद्दाथ्या। यिन कुरणी उनले यरुशलेम सहरमि पुरा अद्दु पड्या थ्यो। 32आब पत्रुस रे तिनसित हुन्या निनले लट्ठ होइरइथ्या। तर ब्युज्या पछा तिननले उनरो महिमा रे उनसित कलिया तिन दुइ जाना मान्स धेक्यो। 33तब तिन दुइ मान्स उनसित छुट्टिन लाग्या धेकिबर पत्रुसले येशूलाइ भण्यो, “गुरु, हामलाइ याँ रहनु उचित छ रे हाम तिन बासस्थान बनाउ एक तमरि निउति, एक मोशाकि निउति, रे एक एलियाकी निउति।” आफले बोल्या कुरणीको तइलाइ ख्याल भयन।

34तइले तिन कुरणी बोल्ला बोल्लाइ एक बादल आइबर उनलाइ ढाक्यो, रे उन बादल भितर पस्या बेला तिनन डराया। 35बादल बठेइ यिसो भण्न्या एक आवाज निकल्यो, “यिन मेरा प्यारा चेला हुन, जइलाइ मइले छानिराइछु। इनरि कुरणी सुण!” 36यो सब्द भया पछा मोशा रे एलिया गया रे शिष्याले येशूलाइ मान्तर धेक्यो। तिनन चुपचाप रया, रे तिननले धेक्या कुरणी तिन दिनमि कसइलाइ लगइ भणेइन।

भूत लाग्या केटो

(मत्ती १७:१४-१८; मर्क ९:१४-२७)

37दोसरा दिन जब येशू रे उनरा तीन जाना शिष्या पहाड बठेइ फर्किबर तलतिर और शिष्याका वाँ आया, एक ठुलो भिड उनलाइ भेट्टाइ आयो। 38भिड बठेइ एक मान्सले जोरले भण्यो, “गुरुज्यू, म तमसित बिन्ति अद्दउ, मेरा चेलालाइ कृपा-दृष्टि अरिदिय। क्याकि त्यो मेरो एक मान्तर चेलो हो। 39हेद्दा, जन्ज्या भूतले येइलाइ समाउछ, त्यो अचानक कला हालन्छ, रे तइलाइ अठ्याउछ रे तइले मुख बठेइ फिज निकालन्छ। तइलाइ लछाडिबर बल्ल छाडन्छ। 40तइ भूतलाइ निकालिदिय भणबर मइले तमरा शिष्यालाइ बिन्ति अर्या, तर तिननले सकेइन।”

41तब येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तेरा चेलोलाइ मेरा वाँ ल्या।”

42तर त्यो आउना आउनाइ भूतले तइलाइ लोटाइ हाल्यो, रे जोरले मडारमुडुर अददु लाग्यो। तर येशूले तइ भूतलाइ हकाद्द पस्या, रे तइ केटा निको बनाइबर तइका बाका जिम्मा लाइदियो। 43परमेश्वरको महानता धेकिबर तिनन जम्माइ छक्‍क पड्या। येशूले अर्या एक-एक काम धेकिबर सब जाना छक्‍क पड्या, उनले आफना शिष्यालाइ भण्यो, 44“यिन कुरणी तमरा कानमि गाड, क्याकि म, मान्सको चेलोलाइ मेरा सत्रुको अधिकारमि दिनाइ बटीया छ।” 45तर तिननले उनले भणेइ कुरणी बुजेइन। क्याकि तिननले नबुजन्ना भणबर तिनन बठेइ गोप्य राखिरइथ्यो। तिनन यइ बिसयमि उनलाइ डरले सोद्द सकेइन।

ठुलो को हो

(मत्ती १८:१-५; मर्क ९:३३-४०)

46तब शिष्यामि हइ ठुलो को हो भण्न्या बिसयमि आपसमा बिबाद चल्यो। 47तर येशूले तिनरो मनो बिचार था पाइबर एक बालकलाइ आफना वाँ बोलाइबर कल्लि भण्यो, 48रे तिननलाइ भण्यो, “जइले मेरा नाउँमि यइ बालकलाइ स्वागत अरन्छ, तइले मलाइ स्वागत अरन्छ, रे जइले मलाइ स्वागत अरन्छ, तइले मलाइ पठाउन्यालाइ स्वागत अरन्छ। क्याकि तमन सबमि हइ जो सब भण्न्ना नानो छ, त्यइ ठुलो हुन्या हो।” 49तब यूहन्नाले येशूलाइ भण्यो, “हे गुरु जी, हामले इसो मान्सलाइ धेक्या जो तमरा नाउँमि भूत धपाउन्नाथ्यो, तर हामले उइलाइ इसो जन अरइ भणबर रोक्या क्याकि उ हाम जसो शिष्य होइन।” 50तर येशूले तिनलाइ भण्यो, “उइलाइ मनाहि जन अर। क्याकि जो हामरा बिरोधमी आथिन उ हामरो पक्षमि छ।”

सामरीन बठेइ बिरोध

51जब उनरो स्वर्ग जान्या दिन नजिकै हुन्ज्या उनले यरुशलेम सहर जान्या अठोट अर्यो। 52उनले खबर पुर्याउन्या मान्सलाइ पइल्ली बठेइ पठाइराइथ्यो। तिनन गया रे उनरो निउति सब कुरणी तयार बनाउनाइ सामरि मान्सनको एक गाउँमी पस्या। 53तर यरुशलेम सहरतिर जान्या उनरो पक्‍का बिचार था पाइबर तिननले उनरो स्वागत अरेइन। 54तब यो धेकिबर उनरा शिष्या याकुब रे यूहन्नाले भण्यो, “प्रभुज्यु, कि तम चाहन्छौ कि स्वर्ग बठेइ आगो बर्साइबर यिन भस्म होइजाउ भणि हाम आज्ञा अद्दाउ?” 55तर फर्किबर उनले तिननलाइ डाँठ्यो। 56तइ पछा उन अर्खा गाउँ तिर गया।

येशूका पछाड़ी हिट्टयाले चुकाउनु पडद्या मोल

(मत्ती ८:१९-२२)

57उन बाटामि हिट्टा हिट्टाइ, एक मान्सले उनलाइ भण्यो, “हे प्रभु तम जाँ जान्छौ म तमरा पछा लाग्दउ।” 58तब येशूले तइलाइ भण्यो, “स्यालका गुफा रे अग्गासका चडाचुडिका घोल हुनाहान, तर म, मान्सको चेलोका निउति त सिनाइलाइ घर लगइ आथिन।” 59उनले अर्खाकि भण्यो, “शिष्य हुनाइलाइ मेरा पछा लाग।” तर तइले भण्यो, “पइल्ली मेरा बालाइ खड्याउनाइ जान्दिय।” 60उनले तइलाइ भण्यो, “जो आत्मिक रुपमि मर्या छन, तिननले आफना मान्सन मर्या पछा तिननले आफइ खड्ड्याउन, तर तमन गइबर परमेश्वरको राज्यको सुसमाचार प्रचार अर।” 61अर्खाले लगइ भण्यो, “प्रभु म तमरा पछा लाग्दउ, तर पइल्ली आफना घरमि हुन्या बठेइ मलाइ छुट्टि लिन्न दिय।” 62तर येशूले तइलाइ भण्यो, “आफ्नो हात हलोमि लाइबर पछाडी हेद्द्या कोइ लगइ परमेश्वरका राज्यको लायको हुनइन।”

Currently Selected:

लूका 9: DTYNT

Highlight

Copy