Przypowieści Salomona 14
14
1 #
Przyp. 9,1.13 Mądrość kobiet buduje ich dom,
lecz głupie własnoręcznie go burzą.
2Kto postępuje w sposób prawy, boi się Pana,
lecz kto chodzi krętymi drogami, gardzi nim.
3Mowa głupca jest rózgą na jego grzbiet,
lecz mędrców strzegą ich wargi.
4Gdzie nie ma bydła, tam nie ma zboża,
lecz dzięki sile wołu zbiory są obfite.
5 #
Przyp. 12,17; II Mojż. 23,1 Prawdomówny świadek nie kłamie,
lecz świadek fałszywy wypowiada kłamstwo.
6Szyderca nadaremnie szuka mądrości,
lecz dla roztropnego poznanie jest rzeczą łatwą.
7Trzymaj się z dala od głupca,
gdyż nie napotkasz u niego rozumnej mowy.
8Mądrość roztropnego to poznanie właściwej drogi,
lecz głupota głupców zawodzi.
9Na namiotach naśmiewców spoczywa wina,
lecz na domu prawych upodobanie.
10Tylko serce zna własną gorycz
i nikt obcy nie podziela jego radości.
11Dom bezbożnych będzie zniszczony,
lecz namiot prawych zakwitnie.
12 #
Przyp. 16,25
Niejedna droga zda się człowiekowi prosta,
lecz w końcu prowadzi do śmierci.
13Nawet w śmiechu może serce boleć,
a radość może się kończyć strapieniem.
14 #
Przyp. 1,33
Serce przewrotne zadowala się swoimi zabiegami,
serce dobre dopiero swoimi uczynkami.
15Prostak wierzy każdemu słowu,
lecz roztropny zważa na swoje kroki.
16Mądry boi się Boga i unika złego,
lecz głupiec spoufala się z nim i czuje się bezpieczny.
17Człowiek porywczy popełnia głupstwa,
lecz rozważny zachowuje spokój.
18Prostacy dziedziczą głupotę,
lecz roztropnych wieńczy wiedza.
19Źli muszą chylić czoła przed dobrymi,
a bezbożni stać u drzwi sprawiedliwych.
20 #
Przyp. 19,4.7 Ubogi jest znienawidzony nawet przez swojego bliźniego,
lecz bogaty ma wielu przyjaciół.
21 #
Ps. 41,2; 112,9 Kto gardzi swoim bliźnim, ten grzeszy;
lecz szczęśliwy jest ten, kto się lituje nad ubogimi.
22Na pewno błądzą ci, którzy knują zło,
lecz ci, którzy przemyśliwają nad dobrem, doznają miłości i wierności.
23Każda mozolna praca przynosi zysk,
lecz puste słowa powodują tylko straty.
24Koroną mędrców jest roztropność,
lecz wieńcem głupców głupota.
25Świadek prawdomówny ocala życie,
lecz kto dyszy kłamstwem, jest zdrajcą,
26Kto się boi Pana, ma mocną ostoję,
i jeszcze jego dzieci mają w niej ucieczkę.
27 #
Przyp. 13,14; 16,22 Bojaźń Pana jest krynicą życia,
dzięki niej można uniknąć sideł śmierci.
28Chwała króla polega na liczebności ludu,
lecz gdy ludzi braknie, księciu grozi upadek.
29 #
Przyp. 19,11
Człowiek nierychły do gniewu jest bardzo roztropny,
lecz porywczy pomnaża swoją głupotę.
30Umysł spokojny zapewnia ciału życie,
lecz namiętność toczy członki jak robak.
31 #
Przyp. 17,5
Kto gnębi nędzarza, lży jego Stwórcę;
lecz czci go ten, kto lituje się nad biednym.
32Bezbożny upada z powodu swojej złości,
lecz sprawiedliwy ma oparcie w swojej niewinności.
33W sercu rozumnego mieszka mądrość,
lecz nie można jej znaleźć we wnętrzu głupca.
34Sprawiedliwość wywyższa lud,
lecz grzech jest hańbą narodów.
35Król jest łaskawy dla roztropnego sługi,
i lecz gniewa się na tego, kto postępuje haniebnie.
Currently Selected:
Przypowieści Salomona 14: BW1975
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
