Ewangelia według św. Marka 4
4
Podobieństwo o siewcy
(Mat. 13,1—9; Łuk. 8,4—8)
1I znowu począł nauczać nad morzem. I zeszło się do niego mnóstwo ludu, tak iż musiał wstąpić do łodzi i usiąść w niej na morzu, a cały lud był na lądzie, nad brzegiem morza.
2I nauczał ich wielu rzeczy w podobieństwach i tak mówił do nich w kazaniu swoim:
3Słuchajcie! Oto wyszedł siewca, aby siać.
4A gdy siał, padło jedno na drogę i przyleciało ptactwo, i zjadło je.
5Inne zaś padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi i szybko wzeszło, gdyż gleba nie była głęboka.
6A gdy wzeszło słońce, zostało spieczone, a że nie miało korzenia, uschło.
7Inne znów padło między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je, i owocu nie wydało.
8A inne padło na ziemię dobrą, wzeszło, wyrosło i wydało owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.
9I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
Znaczenie podobieństw
(Mat. 13,10—17; Łuk. 8,9—10)
10A gdy był na osobności, pytali go ci, którzy z nim byli razem z dwunastoma, o te podobieństwa.
11 #
I Kor. 5,12
I odpowiedział im: Powierzono wam tajemnicę Królestwa Bożego; tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach,
12 #
Izaj. 6,9—10; Jan 12,40; Dz. 28,26 Aby patrząc, widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając słyszeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawrócili i nie dostąpili odpuszczenia.
Wyjaśnienie podobieństwa o siewcy
(Mat. 13,18—23; Łuk. 8,11—15)
13I rzekł im: Nie rozumiecie tego podobieństwa? Jakże więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?
14Siewca rozsiewa słowo.
15Tymi na drodze, gdzie jest rozsiane słowo, są ci, do których, gdy je usłyszeli, zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich.
16Podobnie, zasianymi na gruncie skalistym są ci, którzy, skoro usłyszą słowo, zaraz je przyjmują z radością,
17Ale nie mają w sobie korzenia, lecz są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą.
18A innymi, zasianymi między ciernie, są ci, którzy usłyszeli słowo,
19 #
Mar. 10,23—24
Ale troski tego wieku i ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i zaduszają słowo, tak iż plonu nie wydaje.
20Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.
Królestwo Boże przyrównane do świecy i ziarna
(Mat. 13,31—35; Łuk. 8,16—18; 13,18—19)
21 #
Mat. 5,15
I mówił im: Czyż przynoszą światło po to, aby je postawić pod korcem albo pod łóżkiem? Czyż nie po to, aby je postawić na świeczniku?
22 #
Mat. 10,26; Łuk. 12,2 Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione i nic nie pozostało utajone, co by nie wyszło na jaw.
23Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!
24 #
Mat. 7,2
I rzekł do nich: Baczcie na to, co słyszycie! Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą, a nawet wam przydadzą.
25 #
Mat. 13,12
Albowiem temu, który ma, będzie dodane, a temu, który nie ma, zostanie i to, co ma, odebrane.
26I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię.
27 #
Jak. 5,7
A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak.
28Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.
29 #
Joel 3,13
A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo.
30I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy?
31Jest jak ziarno gorczyczne, które, gdy zostanie zasiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.
32 #
Dan. 4,12.21; Ez. 17,23; 31,6 Ale gdy zostaje zasiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie.
33I w wielu takich podobieństwach zwiastował im słowo stosownie do tego, jak mogli słuchać.
34A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko.
Uciszenie burzy
(Mat. 8,23—27; Łuk. 8,22—25)
35I rzekł do nich owego dnia, gdy nastał wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.
36Opuścili więc lud i wzięli go z sobą tak jak był, w łodzi, a inne łodzie towarzyszyły mu.
37I zerwała się gwałtowna burza, a fale wdzierały się do łodzi, tak iż łódź już się wypełniała.
38A On był w tylnej części łodzi i spał na wezgłowiu. Budzą go więc i mówią do niego: Nauczycielu! Nic cię to nie obchodzi, że giniemy?
39I obudziwszy się, zgromił wicher i rzekł do morza: Umilknij! Ucisz się! I ustał wicher, i nastała wielka cisza.
40I rzekł do nich: Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?
41I zdjął ich strach wielki, i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że i wiatr, i morze są mu posłuszne?
Currently Selected:
Ewangelia według św. Marka 4: BW1975
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
