Ewangelia według św. Jana 4

Rozmowa Jezusa z Samarytanką

1 # Jan 3,22.26 A gdy Pan się dowiedział, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus zyskuje więcej uczniów i więcej chrzci niż Jan,

2 # I Kor. 1,17 (Chociaż sam Jezus nie chrzcił, ale Jego uczniowie)

3Opuścił Judeę i odszedł z powrotem do Galilei.

4 # Łuk. 9,52 A musiał przechodzić przez Samari?.

5 # I Mojż. 48,22; Joz. 24,32 Przybył więc do miasta samarytańskiego, zwanego Sychar, blisko pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi.

6A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony podróżą, usiadł sobie przy studni; było to około szóstej godziny.

7Wtem przyszła niewiasta samarytańska, aby nabrać wody. Jezus rzekł do niej: Daj mi pić!

8Uczniowie jego bowiem poszli do miasta, by nakupić żywności.

9 # Łuk. 9,53 Wtedy niewiasta samarytańska rzekła do niego: Jakże Ty, będąc Żydem, prosisz mnie Samarytankę, o wodę? (Żydzi bowiem nie Obcują z Samarytanami).

10 # Jan 7,38.39 Odpowiadając jej Jezus, rzekł do niej: Gdybyś znała dar Boży i tego, który mówi do ciebie: Daj mi pić, wtedy sama prosiłabyś go, i dałby ci wody żywej.

11Mówi do niego: Panie, nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka; skądże więc masz tę wodę żywą?

12 # Jan 8,53 Czy może Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię i sam z niej pił, i synowie jego, i trzody jego?

13 # Jan 6,58 Odpowiedział jej Jezus, mówiąc: Każdy, kto pije tę wodę, znowu pragnąć będzie;

14 # Jan 6,27.35; 7,37—39 Ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu.

15Rzecze do niego niewiasta: Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i tu nie przychodziła, by czerpać wodę.

16Mówi jej: Idź, zawołaj męża swego i wróć tutaj!

17Odpowiedziała niewiasta, mówiąc: Nie mam męża. Jezus rzekł do niej: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża.

18Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem; prawdę powiedziałaś.

19 # I Kor. 14,24.25; Jan 19,17 Rzekła mu niewiasta: Panie, widzę, żeś prorok.

20 # V Mojż. 12,5; Ps. 122,1—9 Ojcowie nasi na tej górze oddawali Bogu cześć; wy zaś mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy Bogu cześć oddawać.

21 # Mar. 14,58 Rzekł jej Jezus: Niewiasto, wierz mi, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu.

22 # II Król. 17,29—41; Izaj. 2,3 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo zbawienie pochodzi od Żydów.

23Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali.

24 # Rzym. 12,1; II Kor. 3,17 Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie.

25 # Jan 1,41 Rzekła mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz (to znaczy Chrystus); gdy On przyjdzie, wszystko nam oznajmi.

26 # Jan 9,37; 10,25 Rzekł jej Jezus: Ja, który mówię z tobą, jestem nim.

27W tej właśnie chwili przyszli jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z niewiastą. Nikt jednak nie rzekł: O co pytasz? Albo: O czym z nią rozmawiasz?

28Niewiasta tymczasem pozostawiła swój dzban, pobiegła do miasta i powiedziała ludziom:

29Chodźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko, co uczyniłam; czy to nie jest Chrystus?

30Wyszli więc z miasta i przyszli do niego.

31Tymczasem jego uczniowie prosili go, mówiąc: Mistrzu, jedz!

32 # Jan 4,34 Ale On rzekł do nich: Ja mam pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie.

33Wtedy uczniowie mówili między sobą: Czy kto przyniósł mu jeść?

34 # Jan 17,4 Jezus rzekł do nich: Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła.

35 # Mat. 9,37; Łuk. 10,2 Czy wy nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdzie żniwo? Otóż mówię wam: Podnieście oczy swoje i spójrzcie na pola, że już są dojrzałe do żniwa.

36Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na żywot wieczny, aby siewca i żniwiarz wspólnie się radowali.

37 # Mich. 6,15 W tym właśnie sprawdza się przysłowie: Inny sieje, a inny żnie.

38Ja posłałem was żąć to, nad czym wy nie trudziliście się; inni się trudzili, a wy zebraliście plon ich pracy.

39I wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło weń dzięki świadectwu niewiasty, która mówiła: Powiedział mi wszystko, co uczyniłam.

40Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni.

41I jeszcze więcej ich uwierzyło dzięki nauce jego.

42 # I Jana 4,14 I mówili do niewiasty: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata.

Uzdrowienie syna dworzanina królewskiego w Galilei

43 # Mat. 4,12 A po dwóch dniach odszedł stamtąd do Galilei.

44 # Mat. 13,57; Mar. 6,4; Łuk. 4,24 Albowiem sam Jezus oświadczył, że prorok nie ma uznania we własnej ojczyźnie.

45 # Jan 2,23 Gdy więc przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie podczas święta; oni bowiem także przybyli na to święto.

46 # Jan 2,1.9 Przybył więc znowu do Kany Galilejskiej, gdzie z wody uczynił wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin, którego syn chorował.

47 # Łuk. 7,2 Gdy ten usłyszał, iż Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił, aby wstąpił i uzdrowił jego syna, gdyż był bliski śmierci.

48 # Jan 2,18; I Kor. 1,22 Wtedy Jezus rzekł do niego: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.

49Rzecze do niego dworzanin: Panie, wstąp, zanim umrze dziecię moje.

50Rzecze mu Jezus: Idź, syn twój żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które mu rzekł Jezus, i odszedł.

51 # Mat. 8,6 A gdy jeszcze był w drodze, wyszli naprzeciw niego słudzy z oznajmieniem: Chłopiec twój żyje.

52Zapytał się ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. Rzekli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka.

53 # Łuk. 19,9; Dz. 16,15.31 Poznał wtedy ojciec, iż była to ta godziną, w której Jezus powiedział do niego: Syn twój żyje. I uwierzył sam, i cały dom jego.

54 # Jan 2,11.23 To był drugi cud, który uczynił Jezus, gdy powrócił z Judei do Galilei.

Currently Selected:

Ewangelia według św. Jana 4: BW1975

Highlight

Copy