Księga Jeremiasza 17

Grzech Judy wyryty na tablicy serca

1 # Job 19,24 Grzech Judy jest zapisany rylcem żelaznym,

ostrzem diamentowym wyryty na tablicy ich serca

i na narożnikach ich ołtarzy.

2Jak o swoich dzieciach,

tak wspominają też o swoich ołtarzach i o swoich bałwanach

wokoło drzew zielonych na wysokich wzgórzach,

3 # Jer. 15,13—14 Na górach w otwartym polu.

Twoje bogactwo, wszystkie twoje skarby, twoje wzgórza ofiarne

wydam na łup jako zapłatę za grzechy w obrębię wszystkich twoich granic.

4I będziesz musiał wypuścić z ręki twoje dziedzictwo,

które ci dałem;

i uczynię cię niewolnikiem twoich wrogów

w ziemi, której nie znasz,

gdyż w moim gniewie rozpalił się ogień,

który na wieki będzie płonął.

5Tak mówi Pan: Przeklęty mąż, który na człowieku polega

i z ciała czyni swoje oparcie,

a od Pana odwraca się jego serce!

6Jest on jak jałowiec na stepie i nie widzi tego, że przychodzi dobre;

mieszka na zwietrzałym gruncie na pustyni,

w glebie słonej, nie zaludnionej.

7 # Izaj. 30,18 Błogosławiony mąż, który polega na Panu,

którego ufnością jest Pan!

8 # Ps. 1,3 Jest on jak drzewo zasadzone nad wodą,

które nad potok zapuszcza swoje korzenie,

nie boi się, gdy upał nadchodzi,

lecz jego liść pozostaje zielony,

i w roku posuchy się nie frasuje,

i nie przestaje wydawać owocu.

9Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne,

i zepsute, któż może je poznać?

10 # I Sam. 16,7; Ps. 7,10; 62,13; Obj. 2,23 Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki,

aby oddać każdemu według jego postępowania,

według owocu jego uczynków.

11 # Łuk. 12,20 Do kuropatwy, która wylęga, czego nie zniosła,

jest podobny ten, kto zdobywa bogactwo w sposób nieprawy;

w połowie dni musi je opuścić,

a u swojego kresu — głupieje.

12Tronem chwały, wywyższonym od początku,

jest miejsce naszej świątyni.

13 # Jer. 2,13; Izaj. 1,28 Nadziejo Izraela, Panie!

Wszyscy, którzy cię opuszczają, będą zawstydzeni,

a ci, którzy od ciebie odstępują, będą zapisani na piasku,

gdyż opuścili Pana, źródło wód żywych!

14 # Ps. 6,3 Uzdrów mnie, Panie, a będę uzdrowiony,

wybaw mnie, a będę wybawiony,

gdyż Ty jesteś chwałą moją!

15 # Izaj. 5,19; II Piotra 3,4 Oto oni mówią do mnie:

Gdzie jest słowo Pana?

Niech się spełni!

16Ja przecież nie nalegałem na ciebie, aby przyszło nieszczęście,

ani też nie pragnąłem dnia utrapienia.

Ty znasz to, co wyszło z moich warg,

było to jawne przed tobą.

17Nie bądź mi postrachem,

Ty, moja ucieczko w dniu niedoli!

18 # Jer. 20,11; Ps. 35,4; 40,15 Niech będą zawstydzeni moi prześladowcy,

lecz ja niech nie będę zawstydzony!

Niech oni się przerażą, lecz niech ja się nie przerażę!

Sprowadź na nich dzień nieszczęsny,

a rozgrom ich podwójnym pogromem.

Nakaz święcenia sabatu

19Tak rzekł Pan do mnie: Idź i stań w Bramie Beniamina, którą wchodzą i którą wychodzą królowie judzcy, i we wszystkich bramach Jeruzalemu,

20I mów do nich: Słuchajcie słowa Pana, królowie judzcy i cały Judo, i wszyscy mieszkańcy Jeruzalemu, którzy wchodzicie przez te bramy!

21 # Neh. 13,15—22 Tak mówi Pan: Strzeżcie się, jeżeli wam życie miłe, a nie noście ciężarów w dzień sabatu i nie wnoście ich do bram Jeruzalemu!

22 # II Mojż. 20,8—10; V Mojż. 5,12—14 Ani nie wynoście ciężarów z waszych domów w dzień sabatu i nie wykonujcie żadnej pracy, lecz święćcie dzień sabatu, jak nakazałem waszym ojcom!

23Lecz oni nie usłuchali ani nie nakłonili swojego ucha, ale usztywnili swój kark, aby nie słuchać i nie przyjmować pouczenia.

24Jeżeli gorliwie słuchać mnie będziecie, mówi Pan, by nie nosić ciężarów przez bramy tego miasta w dzień sabatu, ale będziecie święcić dzień sabatu, nie wykonując w nim żadnej pracy,

25 # Jer. 22,4 To będą wchodzić bramami tego miasta królowie i książęta zasiadający na tronie Dawida, jeżdżący na wozach i koniach, oni i ich książęta, mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu, i będzie to miasto na zawsze zamieszkane.

26I będą przybywać z miast judzkich, z okolic Jeruzalemu i z ziemi Beniamina, z Szefeli, z pogórza i z Negebu, przynosząc całopalenia, ofiary krwawe, ofiary z pokarmów i kadzidło, przynosząc dziękczynienia do domu Pana.

27Lecz jeżeli mnie nie usłuchacie, aby święcić dzień sabatu i aby nie nosić ciężarów, gdy wchodzicie do bram Jeruzalemu w dzień sabatu, to Ja rozniecę w jego bramach ogień i pochłonie pałace Jeruzalemu, i nie zgaśnie.

Currently Selected:

Księga Jeremiasza 17: BW1975

Highlight

Copy