Księga Izajasza 37

Oswobodzenie Judei od najazdu asyryjskiego

(II Król. 19,1—37; II Kron. 32,20—23)

1A gdy to usłyszał król Hiskiasz, rozdarł swoje szaty i oblókłszy się w wór, wszedł do przybytku Pana.

2I posłał Eljakima, przełożonego domu, i Szebnę, pisarza, oraz starszych spośród kapłanów, obleczonych w wory, do Izajasza, syna Amosa, proroka.

3I rzekli do niego: Tak mówi Hiskiasz: Dniem utrapienia i karcenia, i zniewagi jest dzień dzisiejszy, gdyż dzieci są bliskie narodzenia, a nie ma siły, aby je porodzić.

4Może usłyszy Pan, twój Bóg, słowa Rabszaki, którego posłał król asyryjski, jego pan, aby urągał Bogu żywemu, i pomści się za mowy, które usłyszał Pan, twój Bóg. Zanieś więc modły za resztkę, jaka się jeszcze znajdzie.

5A gdy słudzy króla Hiskiasza przybyli do Izajasza,

6Rzekł do nich Izajasz: Tak powiedzcie waszemu panu: Tak mówi Pan: Nie bój się tych słów, które słyszałeś, a którymi mnie lżyli pachołcy króla asyryjskiego!

7Oto natchnę go takim duchem, że gdy usłyszy pewną wieść, wróci do swojej ziemi, a Ja sprawię, że padnie od miecza we własnej ziemi.

8A gdy powrócił Rabszake, zastał króla asyryjskiego walczącego przeciwko Libnie, słyszał bowiem, że wyruszył z Lachisz

9Na wiadomość o Tyrhace, królu etiopskim, która brzmiała: Oto wyruszył, aby walczyć z tobą. Gdy to usłyszał, ponownie wysłał posłów do Hiskiasza z takim poleceniem:

10Tak powiecie Hiskiaszowi, królowi judzkiemu: Niechaj cię nie zwodzi twój Bóg, któremu ufasz, myśląc: Nie będzie Jeruzalem wydane w rękę króla asyryjskiego!

11Oto ty słyszałeś o tym, co uczynili królowie asyryjscy wszystkim ziemiom, postępując z nimi jak z obłożonymi klątwą, a ty miałbyś wyjść cało?

12Czy wyratowały je bóstwa tych narodów, które moi ojcowie wytępili: Gozan i Charan, i Resef, i mieszkańców Edenu z Telasar?

13Gdzież jest król Chamatu i król Arpadu, i król miasta Sefarwaim, Hena i Iwa?

14A gdy Hiskiasz przyjął list z rąk posłów i przeczytał go, poszedł do świątyni Pana i rozwinął go przed Panem,

15I modlił się Hiskiasz do Pana tymi słowy:

16 # II Mojż. 25,22 Panie Zastępów, Boże Izraela, który siedzisz na cherubach! Ty jedynie jesteś Bogiem wszystkich królestw ziemi, Ty stworzyłeś niebo i ziemię.

17Skłoń, Panie, swoje ucho i słuchaj! Otwórz, Panie, swoje oczy i patrz! Usłysz wszystkie słowa Sancheryba, który tu wysłał posłów, aby urągać Bogu żywemu!

18Prawdą jest, Panie, że królowie asyryjscy wygubili wszystkie narody i ich ziemie!

19I powrzucali ich bóstwa w ogień, gdyż nie były to bóstwa, lecz tylko robota rąk ludzkich, drzewo i kamień, i dlatego je zniszczyli.

20Teraz więc, Panie, Boże nasz, wybaw nas z jego ręki, aby poznały wszystkie królestwa ziemi, że jedynie Ty jesteś Panem!

21Wtedy Izajasz, syn Amosa, posłał do Hiskiasza taką wiadomość: Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Ponieważ modliłeś się do mnie z powodu Sancheryba, króla asyryjskiego,

22Dlatego takie jest słowo, które Pan rzekł o nim:

Gardzi tobą, szydzi z ciebie panna, córka syjońska.

Potrząsa nad tobą głową córka jeruzalemska.

23Komu urągałeś i bluźniłeś?

Przeciw komu podnosiłeś swój głos,

wysoko wznosiłeś swoje oczy?

Przeciwko Świętemu Izraelskiemu.

24Przez swoje sługi urągałeś Panu, mówiąc: Z mnóstwem moich wozów

dotrę na najwyższe góry, do krańca Libanu,

i zetnę jego wyniosłe cedry, jego wyborne cyprysy,

i wstąpię na jego najwyższy szczyt, do najgęstszego lasu.

25I wykopię źródła, będę pił wodę

i wysuszę moimi stopami, wszystkie odnogi Rzeki Egiptu.

26Czy nie słyszałeś od dawna, że Ja to uczyniłem,

od pradawnych czasów ustanowiłem to, czego teraz dokonałem,

że ty zamieniłeś w kupy gruzów miasta warowne,

27A ich mieszkańcy, bezsilni,

przestraszyli się i zmieszali,

stali się jak zioła polne, jak świeża ruń,

jak trawa na dachach, spalona, zanim wyrosła.

28Wiem, kiedy siadasz, kiedy wychodzisz i wchodzisz,

znam też szaloną wściekłość twoją na mnie.

29A ponieważ tak bardzo wściekasz się na mnie

i twoje zuchwalstwo doszło moich uszu,

przeto wprawię moje kolce w twoje nozdrza

i moje wędzidło w twój pysk,

i poprowadzę cię z powrotem drogą, którą przyszedłeś.

30Taki zaś będzie dla ciebie znak:

W tym roku wyżywieniem będzie zboże samorodne,

w drugim roku zboże dziko wyrosłe,

lecz w trzecim roku będziecie siać i żąć,

i sadzić winnice, i pożywać ich owoce.

31A pozostała przy życiu resztka domu Judy

znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze,

32Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie resztka,

a z góry Syjon poczet ocalanych.

Dokona tego gorliwość Pana Zastępów.

33Przeto tak mówi Pan o królu asyryjskim:

Nie wkroczy on do tego miasta ani nie wypuści tam strzały,

ani nie wystąpi przeciwko niemu z tarczą,

ani nie usypie przeciwko niemu szańca.

34Drogą, którą przyszedł, powróci,

lecz do tego miasta nie wkroczy — mówi Pan.

35I osłonię to miasto, i ocalę je

przez wzgląd na ciebie i przez wzgląd na Dawida, mojego sługę.

36I wyszedł anioł Pana, i pozbawił życia w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy mężów. Oto następnego dnia rano wszyscy byli nie żywi, same trupy.

37Toteż Sancheryb, król asyryjski, zwinął obóz i wyruszywszy wrócił do swojej ziemi, i zamieszkał w Niniwie.

38A gdy oddawał pokłoń w świątyni Nisrocha, swojego boga, zabili go mieczem Adrammelek i Sareser, jego synowie, po czym uszli do ziemi Ararat. Władzę zaś królewską objął po nim jego syn Asarhaddon.

Currently Selected:

Księga Izajasza 37: BW1975

Highlight

Copy