ΤΩΒΙΤ 12
12
1Έπειτα ο Τωβίτ κάλεσε το γιο του τον Τωβία και του είπε: «Φρόντισε, παιδί μου, να δώσεις το μισθό του κι ακόμα παραπάνω στον άνθρωπο που σε συνόδεψε».
2Εκείνος του απάντησε: «Πατέρα, δε χάνω κι αν ακόμα του δώσω τα μισά από κείνα που έφερα, 3γιατί με οδήγησε σ’ εσένα σώο και αβλαβή, γιάτρεψε τη γυναίκα μου, μου βρήκε τα χρήματά μου και θεράπευσε κι εσένα».
4Ο γέροντας είπε: «Του ανήκουν». 5Τότε ο Τωβίας κάλεσε τον άγγελο και του είπε: «Πάρε τα μισά απ’ όλα τα χρήματα που έφερες». 6Ο άγγελος όμως τους κάλεσε και τους δυο ιδιαιτέρως και τους είπε:
«Να δοξάσετε το Θεό κι αυτόν να ευχαριστήσετε· τιμήστε τον και διηγηθείτε την καλοσύνη του μπροστά σ’ όλους τους ανθρώπους, για όλα όσα σας έκανε. Αξίζει να δοξάζετε το Θεό και να διακηρύττετε το όνομά του, να φανερώνετε τα έργα του και ποτέ να μην παύετε να τον ευχαριστείτε. 7Τα μυστικά του βασιλιά είναι καλό να κρατούνται μυστικά, αλλά τα έργα του Θεού πρέπει να φανερώνονται με κάθε επισημότητα.
»Να κάνετε το καλό, και κακό δε θα σας βρει. 8Καλύτερα να συνοδεύεται η προσευχή με νηστεία, ελεημοσύνες και δικαιοσύνη· καλύτερα να αποκτάς λίγα με τιμιότητα, παρά πολλά με αδικίες· είναι προτιμότερο να κάνεις ελεημοσύνη, παρά να συγκεντρώνεις θησαυρούς. 9Η ελεημοσύνη σώζει από τον πρόωρο θάνατο και καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Αυτοί που κάνουν ελεημοσύνες και δίκαιες πράξεις θα ζήσουν πολλά και ευχάριστα χρόνια· 10εκείνοι όμως που αμαρτάνουν, λιγοστεύουν τη ζωή τους.
11»Δε θα σας κρύψω τίποτα. Είπα λοιπόν ότι είναι καλό τα μυστικά του βασιλιά να κρατούνται κρυφά και τα έργα του Θεού να φανερώνονται με κάθε επισημότητα. 12Και τώρα, όταν προσευχόσουν εσύ Τωβίτ και η νύφη σου η Σάρρα, εγώ έφερνα την προσευχή σας στον άγιο Θεό να τη θυμηθεί· κι όταν εσύ Τωβίτ έθαβες τους νεκρούς, πάλι εγώ σου παραστεκόμουν. 13Όταν άφηνες το φαγητό σου και σηκωνόσουν να πας να φροντίσεις την ταφή εκείνου του νεκρού κι έκανες το καλό, δεν ξέφευγες από την προσοχή μου· ήμουν εκεί μαζί σου. 14Και τότε μ’ έστειλε ο Θεός να θεραπεύσω εσένα και τη νύφη σου τη Σάρρα. 15Εγώ είμαι ο Ραφαήλ,#Ραφαήλ. Βλ. υποσ. εις κεφ. 3:17. ένας από τους εφτά αγίους αγγέλους που παρουσιάζονται μπροστά στη δόξα του αγίου Θεού, φέρνοντας σ’ αυτόν τις προσευχές των αγίων».
Αποχαιρετισμός του αγγέλου
16Τότε ταράχτηκαν κι οι δυο τους και έπεσαν με το πρόσωπο στη γη, γιατί φοβήθηκαν. 17Ο άγγελος τους είπε: «Μη φοβάστε· να πάτε στο καλό, και πάντα να δοξάζετε το Θεό. 18Εγώ δεν ήρθα με δική μου θέληση, αλλά επειδή το ήθελε ο Θεός μας· γι’ αυτό πάντα εκείνον να δοξάζετε. 19Όλο τον καιρό που σας παρουσιαζόμουν δεν έτρωγα τίποτα ούτε έπινα, αλλά εσείς με βλέπατε σαν σε όραμα. 20Τώρα λοιπόν ευχαριστήστε το Θεό, γιατί εγώ ανεβαίνω σ’ εκείνον που μ’ έστειλε· και όλα όσα έγιναν γράψτε τα σε βιβλίο».
21Όταν σηκώθηκαν από το έδαφος, δεν είδαν πια το Ραφαήλ. 22Και διηγούνταν τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του Θεού και πώς παρουσιάστηκε σ’ αυτούς ο άγγελος του Κυρίου.
Προτροπή του Τωβίτ για ευχαριστία στο Θεό
Currently Selected:
ΤΩΒΙΤ 12: TGVD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.