ΨΑΛΜΟΙ 104 [103]
104 [103]
Ευχαριστία στο Θεό δημιουργό
1Ψυχή μου, ευλόγησε τον Κύριο!
Κύριε, Θεέ μου, πόσο είσαι μεγάλος!
Ντύθηκες λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια.
2Φόρεσες για μανδύα σου το φως·
καθώς σκηνή τον ουρανό απλώνεις.
3Τα δώματά σου είναι μες στα ουράνια ύδατα,
τα σύννεφα τα κάνεις άρμα σου,
πορεύεσαι πάνω στου ανέμου τα φτερά.
4Κάνεις ωσάν ανέμους τους αγγέλους σου,
κι αυτούς που σε υπηρετούν, σαν της φωτιάς τη φλόγα.#Κάνεις... φλόγα. Ή: Κάνεις τους ανέμους αγγελιοφόρους σου, και υπηρέτες σου τις φλόγες της φωτιάς.
5Θεμέλιωσες τη γη πάνω στις βάσεις της,
δεν πρόκειται ποτέ να κλονιστεί.
6Με τον ωκεανό σαν μ’ ένδυμα την κάλυψες,
πάνω απ’ τα βουνά στέκονταν τα νερά.
7Θα φύγουνε κάτω απ’ την απειλή σου
κάτω απ’ τον ήχο της βροντής σου θα διασκορπιστούν.
8Ανέβηκαν στα όρη και κατεβήκαν στις πεδιάδες,
στον τόπο που καθόρισες γι’ αυτά.
9Έβαλες σύνορα που δε θα τα διαβούνε·
κι ούτε πια θα ξανάρθουν για να σκεπάσουνε τη γη.
10Κάνεις πηγές να τρέχουν στα φαράγγια,
ανάμεσα από τα βουνά περνούν νερά.
11Σ’ αυτά ποτίζονται όλα τα ζώα του αγρού,
τ’ άγρια γαϊδούρια σβήνουνε τη δίψα τους.
12Στις όχθες τους τα πουλιά χτίζουν φωλιές,
ανάμεσα στους θάμνους κελαηδούνε.
13Ποτίζεις τα βουνά απ’ τα ψηλά σου δώματα,
απ’ τους καρπούς των έργων σου χορταίνει η γη.
14Κάνεις χορτάρι να βλασταίνει για τα ζώα
κι άλλα φυτά για να καλλιεργεί ο άνθρωπος,
για να βγάζει από τη γη τροφή:
15Κρασί για να του δίνει ευθυμία,
το λάδι, ώστε το πρόσωπό του να λαμποκοπά
και το ψωμί για να τον δυναμώνει.
16Θα χορτάσουνε τα μεγάλα δέντρα του Κυρίου,
οι κέδροι του Λιβάνου, που εκείνος φύτεψε.
17Εκεί τα πουλιά χτίζουν φωλιές,
του πελαργού η κατοικία στις κορφές τους.
18Βουνά ψηλά για τ’ αγριοκάτσικα,
βράχοι για καταφύγιο των ασβών.
19Έκανες το φεγγάρι για το μέτρημα του χρόνου,
ο ήλιος ξέρει πότε πάει στη δύση του.
20Φέρνεις σκοτάδι και γίνεται νύχτα,
ώρα όπου όλα τριγυρνούν τα ζωντανά του δάσους.
21Βρυχιούνται λιονταρόπουλα
να βρουν κάτι ν’ αρπάξουν·
από σένα γυρεύουνε τροφή.
22Με την ανατολή του ήλιου αποτραβιούνται,
μες στις σπηλιές τους πάν’ ν’ αναπαυτούν.
23Βγαίνει ο άνθρωπος να πάει στη δουλειά του
και με τα έργα του ως το βράδυ να ασχοληθεί.
24Πόσο πολλά τα έργα σου είναι, Κύριε!
Τα ’κανες όλα με σοφία·
με όσα έφτιαξες εσύ, γέμισε η γη!
25Να, η μεγάλη κι η πλατιά η θάλασσα·
εκεί μέσα κινούνται αναρίθμητα ζώα, μικρά όπως και μεγάλα.
26Εκεί καράβια ταξιδεύουν·
κι ετούτος ο Λεβιάθαν, που τον έφτιαξες
για να παίζει σ’ αυτήν.#για... αυτήν. Ή: για να παίζεις μ’ αυτόν.
27Αυτά όλα από σένα περιμένουν,
για να τους δώσεις την τροφή τους στην κατάλληλη στιγμή.
28Τους την παρέχεις κι αυτά τη συνάζουν,
τη χούφτα σου ανοίγεις κι αυτά χορταίνουν αγαθά.
29Κρύβεις το πρόσωπό σου, τρέμουνε·
παίρνεις πίσω το Πνεύμα σου, πεθαίνουν
και χώμα ξαναγίνονται.
30Στέλνεις πάλι το Πνεύμα σου και δημιουργούνται
κι ανακαινίζεις το πρόσωπο της γης.
31Ας είναι αιώνια η δόξα του Κυρίου·
ας χαίρεται ο Κύριος για τα έργα του!
32Ρίχνει το βλέμμα του στη γη κι εκείνη τρέμει,
αγγίζει τα βουνά και βγάζουνε καπνό.
33Όσο θα ζω στον Κύριο θα ψάλλω·
όσο θα υπάρχω το Θεό θα υμνολογώ.
34Ας του είναι το τραγούδι μου ευχάριστο·
εγώ στον Κύριο θα βρίσκω τη χαρά μου.
35Ας εξαφανιστούν από τη γη οι αμαρτωλοί
και πια οι ασεβείς ας μην υπάρχουν.
Τον Κύριο ευλόγησε, ψυχή μου!
Αινείτε τον Κύριο!
Currently Selected:
ΨΑΛΜΟΙ 104 [103]: TGVD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.