ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 8
8
Ύμνος στη Σοφία
1Εκείνη που φωνάζει δεν είναι η Σοφία;#Βλ. υποσ. εις κεφ. 1:20.
Δεν είν’ η φρόνηση που υψώνει τη φωνή;
2Στέκεται στα υψώματα, πάνω απ’ το δρόμο,
καταμεσίς στο σταυροδρόμι.
3Στις πύλες πλάι, στην είσοδο της πόλης,
και στων πυλών το πέρασμα φωνάζει δυνατά:
4«Σ’ εσάς φωνάζω άνθρωποι,
στο γένος όλο των ανθρώπων απευθύνομαι.
5Εσείς οι ανώριμοι, μάθετε να διακρίνετε
κι εσείς οι ανόητοι λογικευτείτε.
6Ακούστε, και θα πω σπουδαία πράγματα,
από τα χείλη μου θα βγούνε λόγια συνετά.
7Το στόμα μου κηρύττει την αλήθεια
κι είναι το ψέμα μισητό στα χείλη μου.
8Τα λόγια όλα που βγαίνουν απ’ το στόμα μου
είναι λόγια σωστά·
δεν είναι τίποτε σ’ αυτά πονηρό ή διεστραμμένο·
9όλα είναι καθαρά για κείνον που έχει νου
κι όλα σωστά για κείνους που έχουν γνώση.
10Τη διδαχή μου προτιμήστε την από τ’ ασήμι,
τη γνώση απ’ το χρυσάφι το εκλεκτό.
11Γιατί η Σοφία είναι καλύτερη απ’ τα πολύτιμα πετράδια,
κι απ’ όλα αξίζει πιότερο τα πράγματα, τα πιο ακριβά.
12»Εγώ, η Σοφία, κατοικώ με τη φρόνηση,
του στοχασμού τη γνώση την κατέχω.
13Όποιος τον Κύριο σέβεται, το κακό το απεχθάνεται·
μισώ την έπαρση και την υπεροψία,
το δρόμο τον κακό, το στόμα που διαστρέφει.
14Κάνω σχέδια και τα ολοκληρώνω·
σ’ εμένα υπάρχει και η σύνεση και η δύναμη.
15Με τη βοήθεια μου οι βασιλιάδες βασιλεύουν
κι οι άρχοντες νομοθετούν αυτό που ’ναι σωστό.
16Με τη βοήθεια μου οι ηγεμόνες κυβερνάνε,
οι μεγιστάνες,
κι όλοι όσοι κρίνουνε στη γη.
17Εγώ, η Σοφία, αγαπώ αυτούς που μ’ αγαπάνε
κι όλοι με βρίσκουν, όσοι με αναζητούν.
18Μαζί μου κουβαλώ πλούτη και δόξα,
πολύτιμα αγαθά και ευτυχία.
19Καλύτερος είν’ ο καρπός μου απ’ το χρυσάφι το καθαρό
κι ό,τι από μένα βγαίνει είναι καλύτερο κι από τ’ ασήμι το εκλεκτό.
20Στο δρόμο περπατώ της δικαιοσύνης,
μέσα απ’ τα σταυροδρόμια της,
21για να προσφέρω πλούτη σ’ αυτούς που μ’ αγαπούν,
και τα ταμεία τους να γεμίσω.
22»Ο Κύριος με δημιούργησε
πριν απ’ τα έργα του όλα,
το πρώτο από τα έργα του από πολύ παλιά.
23Δημιουργήθηκα πριν από τους αιώνες,
αρχή αρχή,
προτού να υπάρξει η γη.
24Γεννήθηκα όταν ακόμα δεν υπήρχαν οι άβυσσοι,
προτού να γίνουν οι πηγές, οι νερομάνες.
25Πριν να θεμελιωθούνε τα βουνά
και πριν υπάρξουν λόφοι, εγώ γεννήθηκα.
26Δεν είχε ακόμα κάνει ούτε τη γη
ούτε τους κάμπους
ούτε τον πρώτο κόκκο
από το σύνολο του σύμπαντος.
27Ήμουν εκεί όταν στέριωνε τους ουρανούς,
όταν χάραζε κύκλο τον ορίζοντα
στο πρόσωπο του ωκεανού·
28όταν ψηλά τα νέφη στέριωνε
κι ορμητικά αναβρύζαν της αβύσσου οι πηγές·
29όταν έβαζε όριο στη θάλασσα,
ώστε να μην το ξεπερνάνε τα νερά·
όταν της γης έβαζε τα θεμέλια.
30Τότε ήμουν κοντά του σαν μικρό παιδί#Άλλη απόδ.: Τότε ήμουνα κοντά σ’ αυτόν, τον αρχιτέκτονα ή ...σαν αρχιτέκτονας.
κι ήμουν η καθημερινή του ευχαρίστηση,
ενώ στην παρουσία του χαιρόμουν ακατάπαυστα·
31χαιρόμουν στης δικής του γης την οικουμένη
κι ήμουν ευτυχισμένη στους ανθρώπους ανάμεσα.
32»Και τώρα ακούστε με, παιδιά:
Ευτυχισμένοι είν’ εκείνοι
που τηρούν τις εντολές μου.
33Τη διδαχή μου ακούστε
και θα γίνετε σοφοί· μην την εγκαταλείπετε.
34Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που με ακούει,
που ξαγρυπνάει καθημερινά μπροστά στην πόρτα μου
και που στης θύρας μου προσμένει το κατώφλι.
35Πράγματι, εκείνος που με βρίσκει,
βρίσκει τη ζωή
και του Κυρίου έχει την εύνοια.
36Μα εκείνος που με ξαστοχάει
τον εαυτό του βλάπτει·
αυτός που με μισεί, αγαπά το θάνατο».
Currently Selected:
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 8: TGVD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.
