۱۷
فصل هفدهم
عیسی برای ایمانداران دعا می کند
1 عیسی وقتی این سخنان را گفت به سوی آسمان نگاه کرده فرمود: «ای پدر! وقت آن رسیده است تا پسر خود را جلال دهی و پسرت نیز تو را جلال دهد. 2 زیرا تو اختیار بشر را به دست او سپرده ای تا به همۀ کسانی که تو به او بخشیده ای، زندگی ابدی بدهد. 3 این است زندگی ابدی که آنها تو را یگانه خدای حقیقی و عیسای مسیح را که فرستادۀ توست، بشناسند. 4 من ترا در روی زمین جلال دادم و آن کاری را که تو به من سپرده بودی، انجام داده ام. 5 پس اکنون، ای پدر، مرا در حضور خود جلال بده همان جلالی که قبل از آفرینش جهان در نزد تو داشتم.
6 من نام ترا به آن کسانی که تو از جهان برای من بخشیده بودی، شناسانیدم. آنهایی که از تو بودند و تو آنها را به من بخشیدی، کلام ترا نگهداشته اند. 7 اکنون آنها دانسته اند که آن چیزهایی که به من داده ای، از توست. 8 زیرا من تعالیمی را به آنها دادم که تو به من سپرده بودی و ایشان آن را پذیرفتند. به یقین آنها می دانند که من از جانب تو آمده ام و ایمان دارند که تو مرا فرستاده ای.
9 من برای آنها دعا می کنم. برای جهان دعا نمی کنم بلکه برای کسانی که تو به من داده ای دعا می کنم، زیرا آنها از آن تو هستند. 10 آنچه من دارم از تو است و آنچه تو داری از من است و جلال من به وسیلۀ آنها آشکار شده است. 11 من دیگر در این جهان نمی مانم، ولی آنها هنوز در جهان هستند و من پیش تو می آیم. ای پدر مقدس، با قدرت نام خود، کسانی را که به من داده ای حفظ فرما تا آنها یکی باشند، همان طور که ما یکی هستیم. 12 #مزامیر ۴۱: ۹ و یوحنا ۱۳: ۱۸ هنگامی که با آنها در این جهان بودم، به قدرتِ نام تو ایشان را نگهداشتم و همه کسانی را که به من بخشیده بودی، حفظ کردم و هیچ یک از آنها هلاک نشد جز آن کسی که مستحق هلاکت بود، تا آنچه در نوشته های پیامبران آمده است، واقع شود. 13 ولی اکنون پیش تو می آیم و این سخنان را در همین جهان می گویم تا آنها خوشی مرا به طور کامل با خود داشته باشند. 14 من کلام تو را به آنها رسانیده ام اما جهان از آنها نفرت دارد، چون آنها به این جهان تعلق ندارند، همان گونه که من به این جهان تعلق ندارم. 15 دعای من این نیست که آنها را از این جهان ببری بلکه می خواهم که آنها را از شریر رهایی دهی. 16 آنها به این جهان تعلق ندارند، همان طور که من نیز به این جهان تعلق ندارم. 17 آنها را به وسیلۀ حقیقت خود تقدیس نما، زیرا که کلام تو حقیقت است. 18 همان طور که تو مرا به جهان فرستادی، من نیز آنها را به جهان فرستاده ام. 19 و اکنون به خاطر آنها خود را تقدیس می نمایم تا آنها نیز با حقیقت تقدیس گردند.
20 فقط برای اینها دعا نمی کنم بلکه برای کسانی هم دعا می کنم که به وسیلۀ پیام آنها به من ایمان خواهند آورد، 21 تا همۀ آنها یکی باشند، همان طور که تو ای پدر در من هستی و من در تو و آنها نیز در ما یکی باشند تا مردم جهان ایمان بیاورد که تو مرا فرستاده ای. 22 آن جلالی را که تو به من داده ای، به آنها داده ام تا آنها یکی باشند همان طور که ما یکی هستیم، 23 من در آنها و تو در من، تا آنها به طور کامل یکی باشند و جهان بداند که تو مرا فرستاده ای و آنها را مانند من دوست داری.
24 ای پدر، می خواهم کسانی را که به من بخشیده ای، در همان جایی که من هستم با من باشند تا جلالی را که تو به من داده ای ببینند، زیرا که تو مرا پیش از پیدایش این جهان دوست داشتی. 25 ای پدر عادل! این جهان تو را نشناخته است اما من تو را شناخته ام و اینها می دانند که تو مرا فرستاده ای. 26 من تو را به آنها شناسانیدم و باز هم خواهم شناسانید تا آن محبتی را که تو به من داشته ای، در آنها باشد و من هم در آنها باشم.»
