۲۲
فصل بیست و دوم
سرود پیروزی داود
(همچنین در مزمور ۱۸)
1-2 داود بعد از آنکه خداوند او را از دست دشمنانش و از دست شائول نجات داد، این سرود را برای خداوند خواند:
«خداوند صخرۀ من است، پناهگاه و نجات دهندۀ من. 3 خدایم صخرۀ من است که به او پناه می برم. او سپر من و رهانندۀ نیرومند و پناهگاه امن من است. او نجات بخشای من است و مرا از ظلم و ستم می رهاند. 4 خداوند را که شایستۀ ستایش است، می خوانم. پس، از دشمنانم رهایی می یابم.
5 رشته های مرگ مرا احاطه کرده و امواج نیستی مرا ترسانیده بود. 6 رشته های گور بدورم پیچیده شده و دامهای مرگ در سر راهم قرار داشت. 7 در افسردگی و پریشانی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خود فریاد برآوردم. او آواز مرا از عبادتگاه مقدس خود شنید و فریاد من به حضورش به گوش وی رسید.
8 آنگاه زمین لرزید و تکان خورد و بنیاد آسمان ها از شدت خشم او به لرزه آمد. 9 از بینی او دود برآمد و از دهانش شعلۀ سوزنده فروزان شد و آتش ها از آن افروخته گردید. 10 او آسمان ها را پاره کرد و فرود آمد و زیر پاهایش تاریکی غلیظی بود. 11 بر کَروب، یعنی فرشتۀ مقرب، سوار بود و بر بالهای تندباد پرواز می کرد. 12 تاریکی را همچو پرده و خیمه ای بدور خود قرار داد. مثل تاریکی آب های عمیق و ابر های غلیظ آسمان. 13 از درخشندگی حضور او شعله های آتش افروخته گردید. 14 آنگاه خداوند از آسمان با صدای رعدآسا سخن گفت و آواز خداوند متعال شنیده شد. 15 پس تیرهای خود را فرستاد و ایشان را پراگنده ساخت و با رعد و برق آن ها را پریشان کرد. 16 آنگاه به امر خداوند و با دمیدن نفس او، اعماق بحرها نمایان شدند و اساس زمین آشکار گردید.
17 آنگاه از عالم بالا فرستاده، مرا برداشت و از اعماق آب های بسیار بیرون کشید. 18 او مرا از دست دشمنان زورآورم رهایی داد و از بدخواهانی که قویتر از من بودند. 19 در روز بلای من بر سرم ریختند، اما خداوند پشتیبان من بود. 20 او مرا به جای وسیع آورد و نجات داد، زیرا که از من خوشنود بود.
21 خداوند مرا مطابق عدالتم اجر داد و بر حسب پاکی دستم پاداش داد. 22 زیرا که طریق های خداوند را پیروی نموده و از حضور او منحرف نگردیدم. 23 جمیع اوامر او را مد نظر داشته و فرایض او را از خود دور نکرده ام. 24 در حضور او بی عیب بوده و از گناه کردن خودداری نموده ام. 25 بنابراین خداوند مرا مطابق عدالتم و بر حسب پاکی دستم پاداش داده است.
26 با شخص وفادار، وفادار هستی و با مرد کامل با کاملیت رفتار می کنی. 27 با کسانی که پاک هستند به پاکی رفتار می نمائی و با آنهائی که مکار هستند مخالفت می کنی. 28 مردم مظلوم را نجات می بخشی، اما چشمان تو بر متکبران است تا آن ها را سرنگون سازی.
29 تو ای خداوند، نور من هستی و تاریکی را برای من به روشنایی تبدیل می کنی. 30 با کمک تو بر صفوف دشمن حمله می کنم و با مدد خدای خود از حصارها می گذرم.
31 راه خدا کامل است و کلام او قابل اطمینان. او برای کسانی که به او پناه می آورند، سپر است. 32 زیرا کیست خدا غیر از خداوند؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟ 33 خدایی که پناهگاه مستحکم من است و راه های مرا راست می گرداند. 34 پاهای مرا مثل پاهای آهو ساخته است و مرا بر کوهها استوار نگاه می دارد. 35 دستهایم را برای جنگ ماهر می سازد تا بازوانم بتوانند از کمان برنجی کار بگیرند.
36 تو به من سپر نجات را بخشیدی و مهربانی تو مرا وسعت بخشیده است. 37 راه را برای قدمهایم فراخ ساختی تا پاهایم نلغزند. 38 دشمنانم را تعقیب نموده، به آن ها رسیدم و تا که آن ها را از بین نبردم، بر نگشتم. 39 آن ها را بزمین کوبیدم تا نتوانند برخیزند و زیر پاهایم افتادند. 40 زیرا تو مرا برای جنگ قوت بخشیدی و آنهای را که بر ضد من برخاستند بزیر پاهایم افگندی. 41 تو دشمنانم را شکست دادی و آنهائی را که بدخواه من بودند، نابود کردی. 42 آن ها برای کمک زاری نمودند، اما رهانندۀ نبود. بحضور خداوند استغاثه کردند، اما او هم به آن ها جوابی نداد. 43 ایشان را مثل غبار به دست باد سپردم و مثل گِل و لای کوچه ها دور ریختم.
44 تو مرا از دست فتنه گران قوم رهائی بخشیدی، حکمفرمای ملتها ساختی و قومی را که نشناخته بودم، خدمتگار من شدند. 45 به مجردیکه نام مرا شنیدند تابع من گردیدند و در برابر من سر تعظیم خم کردند. 46 بیگانگان جرأت خود را باخته، با ترس و لرز از قلعه های خود بیرون آمدند.
47 خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من و متعال باد خدای نجات من! 48 خدائی که انتقام مرا از دشمنان می گیرد و ملل جهان را به دست من مغلوب می سازد، 49 او مرا از دست دشمنان رهائی بخشید، پیش بدخواهان سرفرازم ساخت و از مردم ظالم نجاتم داد.
50 بنابراین، ای خداوند، تو را در میان مردم ستایش کرده و به نام تو سرود سپاسگزاری می خوانم. 51 او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.»