Lûqa 18

Daîma dua bikerê

1Dima, seba ke şagirdê ci kerdişê duayan de sist nêbê, Îsayî eno mîsal înan rê qisey kerd: 2“Zemanêk, yew şaristan de hakimêk estbiyo. Homayî ra nêtersayo, însanan ra nêşermayayo. 3Eynî şaristan de yew zî cînîya vîya estbiya. Tim ameya verê enê hakimî û vato ‘Mêriko ke ez ey ra dehwakar a, heqê mi ci ra bigêre!’

4“Hakimî demêk nêwaşto cînîya vîya rê ardim bikero. La peynî de xwu rê vato ‘Ez Homayî ra nêtersena, însanan ra zî nêşermayena; 5feqet, heta ke ena cînîya vîya mi aciz bikero, mi rê hizûr çinê yo. Ez heqê aye bigêrî ke pit-pitê aye ra bixelisî.’”

6Wayirê ma Îsayî wina dewam kerd: “Vateyanê hakimê zalimî ra derse bigêrê. 7Homa zî, heqê înanê ke roj û şewe Ey rê lavey kenê, do nêgêro? Do înan zaf bivindarno? 8Ez şima rê enê vajî, Homa do heqê înan rew bigêro. La gama ke Benîademo Semawî reyna bêro, ecêba rîyê erdî de do îman bivîno?”

Mîsalê Fêrisî û memûrê bacî

9Îsayî tayê merdimanê ke xwu salih dîyêne la kesê bînî bêqîmet dîyêne rê eno mîsal qisey kerd: 10“Rojêk di mêrikî seba ke dua bikerê şiyê mabed. Nînan ra yew Fêrisî yew zî memûrê bacî biyo. 11Fêrisî payanî ra zereyê xwu de wina dua kerda: ‘Homayê mi, ez to rê şukir kena. Ez sey sewbîna merdiman hîle, zîna yan zî dizdî nêkena. Ez sey enê memûrê bacî zî nîya. 12Ez hewte de di rojî roje gêna, des ra yewê heme qezencê xwu zî dana.’

13“Memûrê bacî zî yew kunc de vinderto, wexto ke dua kerda, şerman ra nêwaşto rîyê xwu bîle hetê asmînî ra berz bikero. Dayo sîneyê xwu ro û vato ‘Homayê mi, mi rê bêre rehme. Ez gunekar a!’ 14Ez şima rê vana, neke Fêrisî, memûrê bacî salih hesibiyayo û ageyrayo keyeyê xwu. Çimkî, o ke xwu berz bikero do bêro nizimkerdiş, o ke xwu nizim bikero zî do bêro berzkerdiş.”

Îsa tutan teqdîs keno

(Metta 19:13-15; Marqos 10:13-16)

15Tayê kesan tutê xwu yê qijî û putê xwu bîle ardî Îsayî het. Îsayî ra waşt ke destê xwu bisawo înan ra û teqdîs bikero. Şagirdanê ke eno çî dî, înan ra hêrs biyî. 16La Îsayî veng da tutan ke bêrê Ey het, va: “Verdê, wa tutî bêrê mi het. Înan rê mebê manî. Çimkî, êyê ke sey tutan saf ê, Hukimranîya Homayî înan rê ya. 17Ez şima rê enê vajî, êyê ke Hukimranîya Homayî sey tutanê safan qebûl nêkerê, esla nêeşkenê dekewê ena Hukimranî.”

Zengîntî û heyato ebedî

(Metta 19:16-30; Marqos 10:17-31)

18Sermiyanan ra yewî Îsayî ra persa va: “Seydayê min o baş, seba ke ez biresî heyato ebedî, ez se bikerî?”

19Îsayî ey ra va “Gama ke ti mi ra vanê ‘baş’, ti zanê ti çi qesd kenê? Homayî ra teber, o ke ‘baş’ bo, çinê yo. 20#Misir ra Vejîyayiş 20:12-16; Tekrarê Qanûnî 5:16-20Ti fermananê Ey zanê: ‘Zîna mekerê, însanan mekişê, dizdî mekerê, bi zûran şahidî mekerê, dadî û babîyê xwu rê hurmet bikerê.’”

21Mêrikî va: “Ez pêroyê nînan ciwantîya xwu ra nat ana ca.”

22Îsayî gama ke eno şinawit, ey ra va: “Hema zî yew kêmîya to esta. Çiyê to esto, heme biroşe, feqîran rê vila bike. Bi eno qeyde, sema de xezîneya to bena. Dima zî bêre, mi teqîb bike.” 23Mêrikî gama ke enê vateyî şinawitî zaf xemgîn bi, çimkî gelek zengîn bi. 24Îsayî gama ke xemgînîya ey dî, va: “Çiqas zehmet o ke însanê zengînî dekewê Hukimranîya Homayî! 25Çimkî, qula derzînî ra vîyartişê deva, dekewtişê zengînî bi Hukimranîya Homayî ra hîna asan o.”

26Înanê ke enê vateyî şinawitî, persayî va: “Eke winî yo, kam eşkeno bixelesîyo?”

27Îsayî wina cewab da: “Çiyo ke însanan rê mimkun nîyo, Homayî rê mimkun o.”

28Petrûsî va: “Biewnî, ma her çiyê xwu caverda û to dima ameyî.”

29-30Îsayî va: “Ez şima rê enê vajî, çi keso ke rayirê Hukimranîya Homayî de keyeyê xwu, cînîya xwu, way û birayanê xwu, dadî û babîyê xwu yan zî tutanê xwu feda keno, ena dinya de do qat bi qat zêdeyêr bigêro; dinyaya bîne de zî do bibo wayirê heyatê ebedî.”

Îsa reya hîrêyine dano zanayiş ke mireno û beno gane

(Metta 20:17-19; Marqos 10:32-34)

31Îsayî diwês hewarîyê xwu antî yew kenar û wina va: “Nika ma şinê Yeruşalîm. Her çiyo ke pêxemberan derheqê Benîademê Semawî de nuşto, do bêro ca. 32Benîademo Semawî do teslîmê şaranê bînan bêro kerdiş. Do bi Ey tinaz bikerê, heqaret bikerê û tif bikerê rîyê ci. 33Do Ey qamçî bikerê û bikişê. Labelê, O do roja hîrêyine bibo gane.”

34Hewarîyan enê vateyan ra tu çiyêk fam nêkerd. O wext manaya enê vateyan înan ra ameybi nimitiş; çiyê ke ameyî vatiş nêeşkayî fam bikerê.

Îsa çimanê mêrikê korî akeno

(Metta 20:29-34; Marqos 10:46-52)

35Îsa gama ke ame nizdîyê şaristanê Erîha, kişta rayirî de yew mêriko kor roniştbi pars kerdêne. 36Mêrikê korî, gama ke qelebalixo ke rayir ra vîyartêne şinawit, persa va: “Se biyo?”

37Înan ey ra va: “Îsayo Nasirayij tiya ra vîyareno.”

38Mêriko kor qîra, va: “Îsa, Lajê Dawudî#18:38 Lajê Dawudî: Yew nameyo ke diyayo Îsa Mesîhî. Çimkî, pêxemberan vatbi, Mesîh do neslê Qral Dawudî ra bêro., mi rê bêre rehme!” 39Êyê ke vernî de şiyêne mêriko kor bêerz kerd û waşt vengê ey bibirnê. La mêrikî vengê xwu hîna zaf berz kerd û va: “Lajê Dawudî, mi rê bêre rehme!”

40Îsa vindert û emir kerd ke mêrikî biyarê ey het. Mêrik gama ke ame nizdî, 41Îsayî persa va: “Ti wazenê ez se bikerî?” Va: “Wayirê mi, ez wazena çimê mi bivînê.”

42Îsayî va: “Çimê to wa bivînê. Îmanê to ti xelisnayî.” 43Tavilî çimê mêrikî abiyî û dî; Homayî rê şukir kerd û Îsayî dima şi. Çi kesê ke eno dî, Homayî rê hemd kerd.

Currently Selected:

Lûqa 18: diqSZZ

Highlight

Copy