Przypowieści Salomona 20
20
1 Wino czyni szydercą, ostry napój – zgiełkliwym; nikt nie jest mądrym, kto się nim odurza.
2 Niczym ryk lwa jest uniesienie króla; kto go jątrzy – zawinia przeciw sobie.
3 Jest zaszczytem dla męża, gdy stroni od kłótni, bo każdy głupiec je wszczyna.
4 Leniwy nie orze z powodu zimna; lecz nic nie znajdzie, kiedy będzie szukał w trakcie żniwa.
5 Zamiar spoczywa w ludzkim sercu niby głęboka woda; lecz mąż rozumny umie go wydobyć na wierzch.
6 Prawie każdy człowiek natrafia na człowieka mu życzliwego; ale wiernego przyjaciela – któż takiego znajdzie?
7 Gdy sprawiedliwy chodzi w swej nieskazitelności – szczęśliwe są po nim jego dzieci.
8 Kiedy król zasiada na tronie sprawiedliwości – rozwiewa swymi oczyma każdą niecność.
9 Kto może powiedzieć: Zdjąłem z mojego serca zmazę, jestem czysty od moich grzechów.
10 Dwojaka waga i dwojaka miara – obie są ohydą dla WIEKUISTEGO.
11 Już chłopiec daje się poznać w swych postępkach; czy jego działalność będzie czystą i prawą.
12 Ucho, które słyszy i oko, które widzi – oba utworzył WIEKUISTY.
13 Nie kochaj się w spaniu, byś nie zubożał; trzymaj swe oczy otwarte, a nasycisz się chlebem.
14 Liche to, liche! – mówi kupujący; ale gdy odchodzi, chwali się zakupem.
15 Jest mnóstwo złota i korali; lecz najcenniejszym klejnotem są rozumne usta.
16 Zabierz mu jego szatę, bo za obcego zaręczył; zabierz mu ją w zastaw za tą cudzą sprawę.
17 Słodkim jest dla człowieka chleb obłudy; lecz w następstwie jego usta napełniają się żwirem.
18 Plany utwierdzają się przez wspólną radę; prowadź wojnę tylko rozważnymi sposobami.
19 Kto zdradza tajemnice – krąży jako oszczerca; dlatego nie zadawaj się z takim, co tak otwiera swe usta.
20 Kto złorzeczy ojcu, lub swojej matce – tego światło zgaśnie pośród ponurej ciemności.
21 Spuścizna zdobyta z początku szybko – nie będzie błogosławiona na końcu.
22 Nie mów: Odpłacę złem! Ufaj WIEKUISTEMU, a ci dopomoże.
23 Ohydą dla WIEKUISTEGO jest dwojaka waga i fałszywe szale – niedobra to rzecz.
24 Ludzkie kroki kierowane są przez WIEKUISTEGO; jakże człowiek mógłby zrozumieć swoją drogę?
25 Zasadzką jest dla człowieka, gdy bez namysłu woła: Poświęcone! A dopiero potem rozważa śluby.
26 Mądry król oddziela niegodziwych, a następnie puszcza po nich koło młockarni.
27 Dusza człowieka jest światłem WIEKUISTEGO; ono przenika wszystkie tajniki wnętrza.
28 Króla strzeże miłosierdzie i prawda; on wspiera miłosierdziem swój tron.
29 Ozdobą młodzieńców jest ich siła, a strojem starców siwy włos.
30 Wrzynające się pręgi leczą zło cięgi wnikające do tajników wnętrza.
Currently Selected:
Przypowieści Salomona 20: NBG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.
