Księga Ijoba 33
33
1 Słuchaj więc Ijobie mojej mowy, nastaw ucho na wszystkie moje słowa.
2 Gdy oto raz otworzyłem moje usta – mój język sam już mówi na moim podniebieniu.
3 Szczerość mojego serca odbije się w moich słowach, a me usta wynurzą jasną prawdę.
4 Duch Boga mnie stworzył, ożywiło mnie tchnienie Wszechmocnego.
5 Jeśli zdołasz – chciej mi zaprzeczyć; szykuj się przede mną i broń.
6 Oto jestem jak ty wobec Boga, i ja jestem skrojony z gliny.
7 Zatem nie powinna cię trwożyć jakaś obawa przede mną, a me brzemię zbytnio cię nie przytłoczy.
8 Ale wypowiedziałeś się w moje uszy i jeszcze słyszę brzmienie twych słów.
9 Powiedziałeś: Ja jestem czysty, wolny od występku, nieskazitelny i nie ma we mnie winy.
10 Zaprawdę, Bóg wynajduje przeciw mnie szykany i uważa mnie za Swojego wroga.
11 Kładzie w okowy moje nogi oraz śledzi wszystkie moje ścieżki.
12 Oświadczam ci, że w tym nie jesteś sprawiedliwy; Bóg zawsze jest wyższy niż człowiek.
13 Czemu zatem prowadziłeś z Nim spór? Przecież On wszystkich spraw nie objawia.
14 Jednak Bóg przemawia, raz i drugi; tylko na to się nie zwraca uwagi.
15 We śnie, w widzeniu nocnym, kiedy twardy sen ludzi opada i drzemią na swoim łożu,
16 wtedy otwiera ludziom uszy, kładąc pieczęć na danej im przestrodze.
17 Aby odwieść człowieka od złego czynu i uchronić męża od pychy.
18 Tak, ochrania jego duszę od zniszczenia, by pod oręż nie poszło jego życie.
19 Bywa też na swym łożu karmiony cierpieniem, a w jego członkach jest uporczywa walka.
20 Chleb staje się zmierzłym w jego życiu i ulubiona strawa jego osoby.
21 Zanika jego ciało, tracąc wygląd i przedtem niewidoczne, gołe wysadzają się jego kości.
22 Tak do grobu zbliża się jego osoba, a jego życie do śmiercionośnych potęg.
23 Jeśli jest więc, dla niego posłaniec, orędownik, jeden z oddziału pod komendą jednego wodza, co objawi człowiekowi jego powinność;
24 jeśli Bóg się nad nim zmiłuje oraz powie: Otrzymałem okup; wybawiam, aby nie zstąpił do grobu –
25 wtedy jego cielesna natura odświeża się szybciej niż za młodu i znowu wraca do swej młodzieńczej siły.
26 Kiedy się modli do Boga, przyjmuje go łaskawie, i w triumfie pozwala mu oglądać Swoje oblicze. Tak wynagradza On człowiekowi jego sprawiedliwość.
27 A człowiek wyśpiewuje to przed ludźmi i powiada: Zgrzeszyłem, a co jest proste – skrzywiłem, ale mi tego nie policzono.
28 Wyzwolił moją duszę i nie uległa ruinie; moje życie może oglądać światło.
29 To wszystko Bóg spełnia z człowiekiem – dwukrotnie i trzykrotnie,
30 aby jego osobę wyprowadzić z grobu i by był oświetlony światłem życia.
31 Rozważ to Jobie i mnie posłuchaj; zamilknij i daj mi mówić.
32 Jeśli masz słowo – zechciej mi zaprzeczyć; zatem mów, bo byłbym rad przyznać ci słuszność.
33 A jeśli nie – zechciej ty mnie wysłuchać, zamilknij, a cię nauczę mądrości.
Currently Selected:
Księga Ijoba 33: NBG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.
